நாகலிங்கம்

ஒரு பெரும் மைதானத்தின்
எல்லையில்
நிலவின் மது பரவும் இரவில்
கசிந்து கொண்டிருக்கிறது
அடர்ந்த பூவின் மணம்
நாகலிங்க மணம்

பொங்கும் நுரையீரலில்
கலக்கின்றன
மூன்று காலங்கள்

உடலின் எடை உதிர்த்து
உலவச் செல்கிறது
உயிர்
வெளியெங்கும்

சிதை நெருப்பாய்
சூழ்கிறது காற்று
தனித்திருக்கும் உடலை

பறக்கும் மேகம்
நிலவை
மூடுகையில்

உயிர்க்கிறது
உடல்
எல்லையற்ற காலத்தில்