மழை வியாபிக்கும் பருவத்தில்
குடியானவன்
வளைந்து கொடுக்காத கிளைகளை
மூர்க்கம் திரட்டி
தனியாக
தனியாக
வெட்டி வெட்டிப் போட்டான்
அவன் குழந்தை
அம்மாவிடம்
வெட்ட வேண்டாம்னு சொல்லு
என
பொங்கி பொங்கி
அழுதது
நடக்கும் பறவையைப் போல
மரம் இருப்பதாக
தினமும்
நினைத்தது
குழந்தை
சில நாளில்
குழந்தைக்குப் பழக்கமான
மரங்கள் பலவற்றை
மண்ணில் சாய்த்தது
சத்தம் போடும் காற்று
அம்மா
அதனை புயல் என்றாள்
கிளை வெட்டிய
மரம்
மட்டும்
அப்படியே நின்றிருந்தது
மத்தாப்புகள் போல்
துளிர் விட்டது மரம்
துளிர்த்த மரம்
அசைந்து அசைந்து
சிறிதாகப் பறந்தது
குழந்தை
அம்மாவிடம்
கிளையை வெட்டி
மரத்தைப்
பறக்க வைத்தார் அப்பா
என
சந்தோஷமாக
சொல்லிச் சிரித்தது