பிரயாகை

விசும்பின் அன்பு
ஆதி இன்றி
இறுதி இன்றி
பிரவாகிக்கிறது
வற்றாத நதியில்
படித்துறையில்
அன்னை
ஒக்கலில் அமர்ந்து
இறுக்கிக் கொண்டு
அவ்வப்போது
சட்டென
பார்க்கும்
குழந்தையை நோக்கி
புன்னகைக்கிறாள்
பேரன்னை
அவள் கரங்கள்
மெல்ல தீண்டுகின்றன
மகவின் மென் சிரஸை