இன்று காலை வண்டியைக் கிளப்ப யத்தனித்தேன். நேற்று இரவு திருக்கோவிலூரிலிருந்து திரும்பியதும் வண்டியை துடைத்து வைத்தேன். அது ஒரு பழக்கம். நாள் முழுதும் அளித்த ஒத்துழைப்புக்கு நன்றி பாராட்டும் செயல். தினமும் செய்ய வேண்டும் என்று நினைப்பேன். ஊரில் இருக்கும் போது காலை புறப்படும் முன் வண்டியைத் துடைப்பேன். நீண்ட தூரப் பயணம் சென்று வந்தால் அன்று இரவே துடைக்க வேண்டும் என நினைப்பேன். இன்று காலை வண்டியைக் கிளப்ப முயல்கையில் வண்டி பஞ்சர் என அறிந்தேன்.
தந்தையின் வாகனகத்தை எடுத்துக் கொண்டு திருக்கோவிலூர் தபோவனம் குறித்து கூறிய நண்பரைச் சந்திக்கச் சென்றேன். தபோவனத்தில் அவருக்காக ஒரு நூல் வாங்கியிருந்தேன். அதனை அவரிடம் அளித்தேன். அவருக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சி.
நேற்று தபோவனத்தில் இருந்ததால் இன்றும் ஏதேனும் ஒரு ஞானியின் சன்னிதியில் சில நிமிடங்களாவது இருக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது.
கோவிந்தபுரம் செல்வது என முடிவெடுத்தேன். ஒரு பேருந்தில் ஏறினேன். அந்த பேருந்து ஆடுதுறையில் நிற்கும். கோவிந்தபுரத்தில் நிற்காது. ஆடுதுறை சென்று இறங்கினேன். பைக்கில் சென்ற ஒருவரிடம் லிஃப்ட் கேட்டு கோவிந்தபுரத்தில் இறங்கிக் கொண்டேன்.
கோவிந்தபுரத்தில் நாட்டில் இருக்கும் சகல விதமான பஜன் பததிகளும் நிகழ வேண்டும் என்ற முனைப்புடன் பல விதமான பஜன் மண்டலிகள் உள்ளன. ஆலயத்தின் பின்புறம் காவிரியின் கிளைநதியான வீர சோழன் ஓடுகிறது. அதில் இருந்த சிறு படித்துறையில் கை கால் முகம் கழுவிக் கொண்டேன். சிறு மீன்கள் வந்து காலைக் கொத்திக் கொண்டிருந்தன.
அதிஷ்டானம் அருகே விசிறி சாமியார் ‘’யோகி ராம்சுரத்குமார்’’ ஆலயம் ஒன்று அமைந்துள்ளது. அதில் சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தேன். சுவாமியின் வாழ்க்கையில் நடைபெற்ற சம்பவங்களை சித்திரமாகத் தீட்டியிருந்தனர்.
கோவிந்தபுரத்தில் ஒரு லிஃப்ட் கிடைத்தது. நரசிங்கன்பேட்டை வரை வந்தேன். அங்கிருந்து இன்னொரு லிஃப்ட். குத்தாலம் வரை வந்தேன். பின்னர் ஒரு டவுன் பஸ் பிடித்து ஊர் வந்து சேர்ந்தேன்.
