நெடுந்திரை
புவி சுழலின்
ஓர் அசையில்
மேகம் தொட்ட
நாளொன்று
கல்படிவம்
ஆக
இறுகின
தாவரம்
திலமான
ஜீவ சாத்தியம்
உணர்ந்த
தினம் ஒன்று
ஆதுரசாலையில்
விலகும் பார்வைகளையும்
வலிய பிரியத்துடன் நோக்கி
இனி எழ மாட்டா
என்ற மௌன கூறல்களை
வருத்தத்தோடு பாரஞ் சுமந்த
தந்தை
மகன் குறித்த
நம்பிக்கைகளை
தக்க வைத்த
பொழுது அன்று
சுள்ளி பொறுக்கும் கிழவி
சிறு நிழலில்
சிறு நேரம் அமர்ந்து
நெடுநாட்கள் கடந்த
கருணையற்ற உலகை
நினைத்து
நீர் சொறிந்து
உடல் தளர்ந்து
உறங்கப் போன போது
ஓர் வண்ணக் கனவில்
தன் பேத்தியைக் கண்டு
கதறி அழுத வேளை ஒன்று
வியாழம் உறங்கி வெள்ளி முளைத்தது
அன்றும்
சூரியன் கிழக்கில் உதித்தான்
சூரியன் மேற்கில் அஸ்தமித்தான்
