ஒளி பரவும்
உன் புன்னகையை
ஓர் அருமணியாக்கி
கணையாழியில் சூட்டி வைத்தேன்
உன் பாம்பு விரலில்
அமர்ந்திருந்தது
அனாதி காலமாக
உனது
ஒரு சரியும் பார்வையை
வானில் வைத்தேன்
அவ்வப்போது
மின்னிக் கொண்டிருந்தது
இடிகளுக்கு முன்னால்
ஒரு விரைவான நகர்வில்
கணப்பொழுதில்
காற்றில் அலையும்
உனது ஆடைகளின் சரசரப்பு
வானில் மிதந்து கொண்டிருந்தது
மழை மேகங்களாக
உனது கனிவு
ஒரு மெட்டியாக
ஒலி வீசியது
உனது பொற்பாதங்களில்
தொலைதூரத்தில்
நீ நின்று கொண்டிருக்கும்
மனச்சித்திரத்தை
ஒரு மரமாக ஆக்கி
பூமியில் வைத்தேன்
புவியில் வேர்களையும்
விண்ணில் கிளைகளையும்
நிரப்பி
நின்று கொண்டிருந்தது
உன்னைப் போல
