சில

காற்றில்
மெல்ல ஆடிக் கொண்டிருக்கும்
பூத்திருக்கும்
ஒரு புதிய மலர்
பார்க்க

சிறு ஊஞ்சலில்
கூச்சலிட்டு
அலைவுறும்
சிறு குழந்தைகளை
அனிச்சை மகிழ்ச்சியுடன்
கடந்து செல்ல

ஓயாமல் துள்ளும்
குட்டி நாய்களின்
மழலைக் குரைப்பைக்
கேட்க

தரையில் நிழலாய்
நடக்கும்
பறவைகளின்
பறத்தலை
வானில் நோக்க

சில கணங்கள்தான்
தேவைப்படுகிறது
எல்லாவற்றுக்கும் போல

தேவதைக் கணங்கள்

இமைக்கின்றன

வண்ணத்துப் பூச்சிகளாய்

குழந்தைமையின் உற்சாகம்

கேட்கிறது

பறவைச் சிறகடிப்புகளாய்

மன்னிப்பின்

மௌனம்

மென்மை கொள்கிறது

அதிகாலைப் பொழுதாய்

பிரியங்கள்

தனித்திருக்கின்றன

புல்நுனி நீராய்

ஒரு சூரிய

உதயமாய்

காதல்

பெருக்கெடுக்கும்

நதி

காண்கிறான்

ஒரு பாலன்

தீரா ஆர்வமிக்க

அவன் கண்களில்

சாகசப் பெருவெளியாய்

அர்த்தமாகி

விரைகிறது

நதி

பெருக்கெடுக்கும்

நதி

காண்கிறாள்

ஒரு யுவதி

அன்பின்

எல்லையின்மை

போன்றது

வாழ்க்கை

என்றெண்ணி

இமைக்காமல்

அவள் விழிகள்

முதிர்ந்த

வயோதிகன்

நதி

காணும் போது

ஏதேதோ

பல நினைவுகள்

அருகிலும்

விலகியும்

ஓடிக் கொண்டிருந்தது

ஒக்கலில்

அமர்ந்திருந்த

குழவிக்கு

சாமி

எனக் காட்டுகிறாள்

நதியை

ஓர் அன்னை

மீண்டும்

ஓர் இலட்சியவாதி
ஓர் அமைப்பிலிருந்து
வெளியேறுகிறான்
மீண்டும்
பல இலட்சியவாதிகள்
பல அமைப்புகளிலிருந்து
வெளியேறியதைப் போல
அல்லது
வெளியேற்றப்பட்டதைப் போல

உடைகளை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டான்
அவனது பயணப்பை மிகச் சிறிதாயிருந்தது

எங்கே செல்வது
என்று யோசித்த போது
ஒன்றும் தெளிவாகப் புரியவில்லை
ஆனால்
இங்கிருந்து அகன்று விட வேண்டும்
என்று உறுதியாய் தோன்றியது

அனுபவம்
அளித்திருந்த
அளவற்ற நம்பிக்கையை
எடுத்துக் கொண்டு
தன் சீரான அடிகளை
எடுத்து வைத்தான்
முடிவற்ற சாலையில்

கொடை

கணப்பொழுதில்
ஒளிரும்
உன் முகத்தின்
ஒரு துளியை
மொக்குகளிடம்
தந்தேன்
நிலமெங்கும்
மலர்ந்தன மலர்கள்

உன் புன்னகையின்
சிறு ஒளியை
பெற்றுக் கொண்டன
ஆழ்கடலின் முத்துக்கள்

இறுதி
உயிர் திரட்டி
வானம் பார்த்திருந்த
பாலைப் பயிருக்கு
உன் கருணை
ஒரு துளி மழையாய்
பெய்தது

யுகங்கள்

அகமெங்கும்
நிலவின் ஒளி நிறைந்த
முதற்கணத்தில்
அப்போது மலர்ந்திருந்த
மலரை
உன்னிடம்
கொண்டு வந்து தந்தேன்
சில காலம் சென்று
கடல்முத்து
சேர்த்து
ஒரு முத்துமாலையைத்
தந்தேன்
பொன் அணி கொடுக்க
மேலும்
சில காலம் ஆயிற்று
நீ
மிக மகிழ்ந்த
கண்ணாடி வளையல்கள் தர
நீள்நாட்கள்
ஆயிற்று

மலை முகடுகளுக்கு மேல்
நிலவு ஒளிரும்
வெண் பரப்பில்
உனது இருப்பு
மென்மையாய் புன்னகைத்தது

காட்டின் உயிர்கள்
களி கொண்டு அருந்தின
அமுதத்தின் கணங்களை

வயல்வெளிகள்
உயிர்த்துக் கொண்டிருந்தன
பகுக்க முடியாத பொழுதொன்றில்

அலைக் கரங்கள்
எம்பி எம்பி
விளையாடுகின்றன
முடிவிலா ஆடலை

சலனமற்ற பாலை
காத்துக் கொண்டிருக்கிறது
உன் நிச்சய வருகைக்காக

மர்ஃபியின் உலகில்

மர்ஃபியின் உலகில்
அவ்வப்போது கத்தும் குயில் இருக்கிறது
தானியத்துக்காக
தாழ்வாரத்தில் கூடும்
குருவிகள்
இருக்கின்றன
சுற்றுச்சுவர் அமர்ந்து கரையும் காகம் இருக்கிறது
அவன் கடைக்குச் சென்றால்
பின்னால் வரும்
டோலி இருக்கிறது
அவன் அடுத்த தெருவிலிருந்து
தூக்கி வந்த பைரவி
இருக்கிறது
அரை விருப்பத்தில் செல்லும் பள்ளி இருக்கிறது

பிரதோஷ காலம்

இந்த மாலை அந்தியில்
மென் அலை எழும் நதிக்கரையில்
சிறு புட்கள் மரக்கிளைக்குத் திரும்பி
ஓயாமல்
எழுப்பும் ஒலியில்
அன்றாட நிறைவின் ஆசுவாசத்தில்
சிலர் வீடு திரும்புகையில்
கேட்கும்
தூரத்து ஆலயத்தின் மணியோசை
மெல்ல நிறைகிறது
ஒரு குற்றம்இல் உணர்வாக  

மண்ணில்

தனித்து 

அமர்ந்திருக்கிறது

விண் நோக்கும்

ஆயிரம் ஆண்டு கோபுரம்

மாலை அந்தியில்

கோபுர அடுக்குகளில்

அடைகின்றன

டப் டப்

என

சிறகடிக்கும்

புறாக்கள்

நிர்மாணத்திலிருந்து

தவம் புரியும்

கோபுரம்

மீதமர்ந்த

முதல்

புறாவின் சிறகடிப்பு

கேட்டுக் கொண்டேயிருக்கிறது

ஒவ்வொரு நாளும்

ஒவ்வொரு புறாவிலும்