புள்ளே
புள்களின் கொற்றவனே
உன்னை வணங்குகிறேன்

முடிவிலியில் சயனிக்கும்
இறைவனை
தோள்களில்
சுமந்து கொண்டு
புறப்பாட்டுக்கு
வெளியே வரும்
உன்னைக்
கண்ட போது
உன் கண்களும்
உன் முக பாவனையும்
எனக்கு குதூகலம் தந்தன
உன்னை
அம்மாவிடம்
யார் என்று கேட்டேன்
கருடன்
என உன் பெயர்
அறிமுகம் ஆனது

பிரபந்தம் அறிந்த நாளில்
நீ எப்படி ஆழ்வார்
என்று கேட்டேன்

பின்னர்
பலப்பல நிலங்களில்
வான் பார்த்த போது
பெருவட்டமாய்
சுற்றிக் கொண்டிருந்தாய்

உச்சி மரங்களில்
அமைக்கப்பட்டிருந்த
உன் கூடுகளும்
உன் நிமிர்வும்
உன் தீர்க்கப் பார்வையும்
உன்னைப் புள்ளாகவும்
உன்னைக் கொற்றவனாகவும்
இரண்டுமாகவும்
இரண்டுமான ஒன்றாகவும்
காட்டின

மண்ணிலிருந்து விண்ணுக்கு
நீ எழுவதைக் காணும்தோறும்
அகம் எழுக
அகம் அழுக
என பிராத்திக்கிறேன்
என் இறையாய் உன்னிடம்