பரந்த
மிகப் பரந்த
கூடத்தில்
உன்னைத் தவிர யாருமற்ற
வீட்டில்
அந்த அந்திப் பொழுதின்
மௌனம் நிறையும்
சாநித்யத்தில்
உன் விரல்கள் மீட்டும்
வீணையின்
அதிர்வில்
ஒரு நுண் கணத்தில்
சிற் றகல் சுடர்
மெல்ல
அசைந்து
மீள்கிறது
நீ புன்னகைக்கிறாய்