நாளை நானும் எனது நண்பர் ஒருவரும் தமிழகத்தின் மேற்கு மாவட்டம் ஒன்றினுக்குப் பயணமாகிறோம். காலை 5 மணிக்கு புறப்பட்டு சென்று விட்டு நாளை இரவு திரும்புவதாகத் திட்டம். 300ம் 300ம் 600 கி.மீ பயணம்.
இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னால் நண்பர் கேட்டார். ‘’மோட் ஆஃப் டிரான்ஸ்போர்ட் என்ன?’’
‘’என்னோட கார் தான்’’
‘’உன்னோட காரா?’’
‘’ஆமாம்’’
‘’அவ்வளவு தூரம் போறோம். வண்டி கண்டிஷன் பாத்துக்க?’’
‘’என் வண்டி எப்பவுமே குட் கண்டிஷன் தான்’’
‘’டிரைவருக்கு சொல்லிடு’’
வாகன ஓட்டுனருக்கு ஃபோன் செய்தேன்.
‘’அண்ணன் வணக்கம். ஞாயித்துக்கிழமை உடுமலைப்பேட்டை போகணும் அண்ணன்.’’
‘’சார் ! அன்னைக்கும் அடுத்த நாளும் ஒரு கல்யாண டிரிப் இருக்கு’’
‘’அப்படியா ? சரி பாத்துக்கங்க.’’
‘’ஒரு நாள் ரெண்டு நாள் தள்ளி போலாமா சார்?’’
‘’வாய்ப்பு இல்லை அண்ணன். ஃபிரண்டு கூட வராரு. அவரு அன்னைக்கு தான் ஃபிரீ’’
‘’நான் வேற யாராவது ஒருத்தரை கல்யாணத்துக்கு அனுப்ப முடியுமான்னு பாக்கறன். பார்ட்டிகிட்ட பேசிட்டு உங்களுக்கு சொல்றன். வண்டி எந்த வண்டி சார்?’’
‘’நம்ம வண்டி தான்’’
‘’நம்ம வண்டியா ?’’ அவர் கேள்வியில் அதிர்ச்சி இருந்ததாக எனக்குத் தோன்றியது பிரமையாக இருக்கும் என்று எண்ணிக் கொண்டேன்.
கொஞ்ச நேரம் கழித்து ஃபோன் செய்தார். ‘’ஞாயித்துக் கிழமை போவோம் சார்’’
‘’சரி நானும் வண்டியை எடுத்து வச்சுடறன்’’
இரண்டு நாட்களாக வண்டியை வாட்டர் வாஷ் செய்ய வேண்டும் என எண்ணினேன். ஒரு நாள் நண்பர்களைச் சந்திக்க புதுச்சேரி சென்று விட்டேன். காலை புறப்பட்டுச் சென்று நள்ளிரவு திரும்பினேன். மறுநாள் முதல் நாள் அலுப்பில் ஓய்வெடுத்து விட்டேன். இன்று ஏதாவது செய்தே ஆக வேண்டும்.
காலை வண்டியை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன். பெட்ரோல் பங்க்-கில் பெட்ரோல் நிரப்பி விட்டு அதன் அருகில் இருக்கும் வாட்டர் வாஷ் சென்டருக்குச் சென்றேன். அது மூடி இருந்தது. நாளைதான் திறப்பார்கள் என்று பக்கத்துக் கடைக்காரர் சொன்னார். வழக்கமாக செல்லும் இடத்துக்கு சென்றேன். அது அங்கிருந்து மூன்று கி.மீ தூரம். வண்டியை விட்டேன். என் நண்பர் ஒருவருக்கு ஃபோன் செய்து என்னை வீட்டில் டிராப் செய்ய சொன்னேன். ஒரு சிறு லௌகிக வேலை எத்தனை உள் மடிப்புகளைக் கொண்டதாக இருக்கிறது என எண்ணிக் கொண்டேன். இவ்வகையான பணிகளை நான் மிக மெதுவாக செய்வேன். இயல்பாகவே அவை மெதுவாகத்தான் நடக்கும். என்னுடைய மெத்தனமும் சேர்ந்து விட்டால் சொல்லவே வேண்டாம். நண்பர் என்னை அழைத்துச் சென்று வீட்டில் விட்டார்.
இரண்டு மணி நேரம் சென்ற பின் நண்பர் என்னை மீண்டும் வாட்டர் வாஷ் செண்டரில் விட்டார். வண்டி தயாராக இருந்தது.
‘’சார் ! பின் சீட் முழுக்க ஒரே செம்மண் கரை . சீட் கவரை கழட்டி துவைச்சு வச்சிருக்கோம். ரெண்டு நாள் வெயில்ல காயட்டும். அப்புறமா மாட்டிக்கலாம். எப்படி சார் இவ்வளவு செம்மண்?’’
‘’கிராமங்களுக்கு மரக்கன்னுங்க எடுத்துட்டுப் போவேன். அதான்’’
‘’பின் சீட்டை வேணா கழட்டிட்டு முழுக்க அதுக்கே யூஸ் பண்ணுங்க சார்’’
‘’திங்க் பண்றன்’’
இரவு டிரைவருக்கு ஃபோன் செய்தேன்.
‘’சார் ! திருச்சிலேந்து வந்துகிட்டு இருக்கன். நைட் 11 மணிக்கு ஊருக்கு வந்துடுவன். ‘’
‘’நான் காலைல 4 மணிக்கு வணக்கம்னு ஒரு எஸ்.எம்.எஸ் போடறன். நீங்களும் ரிப்ளை எஸ் எம் எஸ் அனுப்புங்க. எழுந்துட்டீங்கன்னு புரிஞ்சுகிறன்’’
‘’ரிங் பண்ணிடுங்க சார் . அதான் கரெக்டா இருக்கும். ’’
ஃபோனை வைத்து விட்டு ‘’ராம் கிருஷ்ண ஹரி’’ என்றேன்.
