எதிர்பாரா பொழுது

லிஃப்ட் கேட்டு
பிரியத்துடன் முகம் நோக்கும்
மனிதன்
சிறிய கால இடைவெளியில்
நம்முடன் பயணிக்கும் போது
மனம் திறந்து
தன் சூழ்நிலையை
தன் மகிழ்ச்சியை
அல்லது
தன் கவலையை
எளிய சொற்களால்
பகிர்ந்து விடுகிறான்
அம்மனிதனிடமினிருந்து
விடை பெறும் பொழுது
பயிர் நுனியில்
குத்தி நிற்கும்
துளிப்பனி
காலை வெயிலில்
பயிரிடமிருந்து
பிரிந்து செல்வது போல்
இருக்கிறது

முதலில்
நாம் ஒரு புதிய உலகத்தை
கற்பனை செய்வோம்
பின்னர்
அதனை எவ்வாறு உருவாக்குவது
என்று
சேர்ந்து யோசிப்போம்

தீரா வியப்பு

இந்த
இவ்வளவு பெரிய பூமியில்
இவ்வளவு பெரிய வாழ்க்கையில்
இவ்வளவு உயிர்களுக்கு நடுவில்
நாம்
ஒவ்வொன்றையும்
எவ்வளவு எவ்வளவு
நினைத்துக் கொள்கிறோம்

வியப்பாக இருக்கிறது

அசைவு

இந்த வசந்த காலத்தில்
மரத்தின்
உச்சிக் கிளையில்
வான் போல
பூத்திருக்கும்
மலர்
இந்த பிரபஞ்சத்தில்
மலர்ந்திருக்கும்
புவி மலரென
அசைந்து
கொண்டு
இருக்கிறது

துயில் கலைந்த
மின்விசிறியின் ஒலி மட்டும்
கேட்கும்
அறையில்
மௌனமான இரவு
சமரசம் பேசுகிறது
சாத்தியங்களின்
கோட்டுச்சித்திரங்களை
வரைந்து காட்டுகிறது
எப்படியாவது
சமாதானம் கொண்டு வர
பிரயத்தனப்படுகிறது

எனது
வன்முறைகளை
எப்போதும் சுமக்கும் படைக்கலன்களை
என்றும் உடனிருக்கும் தவிர்க்க இயலா சுபாவங்களை

இதோ
இந்த மலையில்
இந்த அந்திப் பொழுதில்
இந்த அஸ்தமன சூரியன்
முன்னால்
கைவிடுகிறேன்

விழிகளில் நிறைந்து
வெளியேறும்
என் கண்ணீரின்
ஊற்றுமுகம்
இருந்தது
எங்கே

அலைந்து திரிபவனின்
அகத்தில்
சில புன்னகைகள் இருக்கின்றன
சில பிரியங்கள் இருக்கின்றன
மகத்தான
சில உணர்வெழுச்சிகள் இருக்கின்றன
இன்னும் பகிர்ந்து கொள்ளாத
இன்னும் முழு உருவம் பெறாத
இன்னும் முற்றாக வெளிப்படுத்தாத
சில சொற்கள்
இருக்கின்றன

நீண்ட வெயிலுக்குப் பின்னான
மாலை
சிவப்பு அந்தியில்
கிராமத்துச் சாலை
களத்து மேட்டின்
அரசமரம்
இலைக்கண்களால்
கண்டது
இள வான் பிறையை
மரம் கண்டு
தன்னிடமிருந்து
ஈந்தது
ஒரு துளி ஒளி அமுதை
வான் பிறை
உழைத்துக் களைத்து
மர அடிவாரத்தில்
ஓய்வாய் அமர்ந்த உழவன்
கையில் வைத்திருந்த
பிஸ்கட் பொட்டலம்
மார்க்கமாக
அவன் குழந்தை நோக்கிப்
பயணித்தது
அமிர்தத்தின்
ஒரு துளி வானம்

திங்கள்

அந்தி விளக்கே

மாலையில் மலர்ந்த தென்றல்

மணம் வீசும் இந்த இரவில்

எங்கும் பரவி நிறைகிறது

நதியாக

உன் ஒளி

உன் கருணையால்

ஆதுரம் பெறுகிறது

மானுடர் துயர்

உன் பார்வை

விடுவிக்கிறது

அறியாமையின் தளைகளை

உணர்வெழுச்சியின்

தூய கண்ணீர்

காணிக்கையாக்கப்படுகிறது

யுக யுகங்களாக

உன்னிடம்

ஒரு தொகுப்பு

மண்ணுடன் மழை காதல் கொண்ட ஒரு பருவத்தில் சட்டெனத் திறந்த ஒரு மாயத்தால் நான் கவிதை எழுதத் துவங்கினேன். இப்போது அவற்றைத் தொகுக்கலாம் என எண்ணுகிறேன். தொகுப்பதன் வழியே முடிவற்ற வாழ்வின் பயணத்தில் முன்னகரவும் முடியும் என்று தோன்றுகிறது.