ஆழம்

மௌனம் அடர்ந்திருக்கும்
மலைகளின்
குளிர்க் காலைப் பொழுதுகளைப் பற்றி
கேட்டுக் கொண்டிருந்த போது
புல்நுனி பனிநீரின் தூய்மை
உன் முகத்தில்
நிறைந்தது

முற்பகலில் கடந்து சென்ற
வனாந்தரங்களின் நிழல்
குறித்து சொன்ன போது
அடர்ந்த இலைகளால்
கூரையிடப்பட்ட
ஈரப்பசுமை
உன் சொற்களில்
வெளிப்பட்டது

பிற்பகலில்
ஒரு சிறு சாலையில்
கிளை பிரிந்து சென்ற
மண்பாதையின்
முடிவில்
இருந்த சிற்றாலயத்தின்
கருங்கல் படிக்கட்டுகளில்
அமர்ந்து கண்ட
தடாகத்தைக் காட்சிப்படுத்திய போது
நீ
கணந்தோறும் மலரும்
மலரானாய்

மாலையில்
ஒரு சிறு குன்றின்
பாறை
ஒன்றின் மீதமர்ந்து
கண்ட
முதல் நட்சத்திரம் குறித்து
கேட்ட போது
நீ புன்னகைத்தாய்
விண்மீன் போல

அந்த மாநகரின் இரவில்
அன்னையின் தோள்களைக்
கட்டிக் கொண்டு
வெட்கத்தால் முகம் நாணும்
குழந்தையைப் பற்றி
உன்னிடம் சொன்ன போது
நீ ஆனாய்
ஒரு பிள்ளையாக
ஓர் அன்னையாக