குழந்தையும் இளைஞனும்

ஈஷ் என்னும் சோமேஸ்வர் ஊருக்கு வந்திருக்கிறான்.

இப்போது கல்லூரி மாணவன். குழந்தையாக சிறுவனாக எடுத்து வளர்த்த குழந்தை இப்போது இளைஞனாக முன் நிற்கிறான். மனித உறவுகளில் உரையாடல் மிகச் சிறந்த உபகரணம். நான் யாருடனாவது உரையாடியவாறே இருக்கிறேன். அவன் நான்கு வயது குழந்தையாக இருந்த போது இங்கே சில மாதங்கள் இருந்தான். பின்னர் வட இந்தியா சென்று விட்டான். அப்போது அவனுடைய பிரிவுத்துயர் தாங்காமல் அவனுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதி அனுப்பினேன். அனேகமாக அவனுக்கு எழுதப்பட்டு அவன் பெற்ற  முதல் கடிதம். அப்போது அவன் குழந்தை. அவனது பெற்றோர்கள் தான் கடிதத்தை வாசித்துக் காண்பித்திருப்பார்கள்.   எழுத்து உரையாடலும் கூடத்தான்.

நாற்காலியில் அமர்ந்து மேஜையில் இருக்கும் மடிக்கணினியின் திரையைப் பார்த்து எழுதிக் கொண்டிருந்தேன்.

‘’ஹாய் அங்கிள்’’ என்றவாறு திடுமென பிரவேசித்தான் ஈஷ்.

‘’ஹாய் ஈஷ். வாட் எ பிளசண்ட் சர்பிரைஸ். காலைல உங்க கார் பார்க் ஆகியிருக்கறத பார்த்தன். நீ வந்திருப்பன்னு கெஸ் பண்ணன்’’

பிளாஸ்டிக் நாற்காலியை எடுத்துப் போட்டு அமர்ந்தான்.

‘’அப்புறம் சொல்லுங்க என்ன விசேஷம்’’

‘’ஏகப்பட்ட விசேஷம் இருக்கு. நீ எதைக் கேக்கற’’

‘’தொழில் விஷயத்தை முதல்ல சொல்லுங்க’’

‘’புதுசா ரெண்டு பிராஜெக்ட் ஸ்டார்ட் செய்யறன்’’

‘’கிரேட். என்ன பிராஜெக்ட் ?

‘’அபார்ட்மெண்ட்ஸ்.’’

‘’கிரேட் அங்கிள்’’

’’இந்த லெட்டரை டைப் செஞ்சுட்டு வரேன். நாம ஒரு வாக்கிங் போவோம்’’

‘’ஓ.கே. அப்புறம் கேக்கணும்னு நினைச்சன். உங்களோட ரைட்டிங்லாம் எப்படி போகுது. அப்பப்ப நான் உங்க பிளாக் பாப்பன்’’

‘’நீதான் அப்பப்ப பிளாக் பாக்கறயே. நான் என்ன எழுதிக்கிட்டு இருக்கன். என்ன திங்க் பண்றன். என்ன ஆக்டிவிட்டி செய்யறன் எல்லாம் அதுல இருக்குமே?’’

‘’ரெகுலர் இல்ல அங்கிள். அப்பப்பதான். ஹானஸ்ட்லி ஸ்பீக்கிங்’’

‘’யூ ஆர் ஆல்வேஸ் ஹானஸ்ட். ஐ நோ’’

‘’இப்ப என்ன லெட்டர் டைப் பண்றீங்க?’’

‘’அதாவது , ரைட் டு இன்ஃபர்மேஷன்னு ஒரு சட்டம் இருக்கு’’

‘’தெரியுமே! ஆர் டி ஐ’’

‘’ஆர் டி ஐ ஃபீஸ் எவ்வளவு ரூபாய் தெரியுமா?’’

‘’ம் . பத்து ரூபான்னு நினைக்கறன்’’

‘’யூ ஆர் ரைட். அத எப்படி கட்டணும்னு தெரியுமா?’’

‘’டிமாண்ட் டிராஃப்ட் இல்லன்னா டிரஷரி சலான். அப்பா சொல்லியிருக்கார்’’

‘’இண்டியன் போஸ்டல் ஆர்டராவும் கட்டலாம். டிமாண்ட் டிராஃப்ட் கமிஷன் அதிகம். மினிமம் கமிஷனே 45 ரூபாய். ஆனா போஸ்டல் ஆர்டர் கமிஷன் ஒரு ரூபாய் தான். பத்து ரூபாய் போஸ்டல் ஆர்டர்ரை டவுன்ல இருக்கற எல்லா போஸ்ட் ஆஃபிஸ்லயும் எப்பவும் அவேளபிளா இருக்கறது உறுதிப்படுத்தச் சொல்லி தலைமை தபால் நிலைய போஸ்ட் மாஸ்டருக்கும் சூப்பரிண்டெண்டெண்ட் ஆஃப் போஸ்ட்-க்கும் ஒரு கடிதம் எழுதறன்’’

***

அடுத்த நாள் வந்தான்.

‘’இப்ப யாருக்கு அங்கிள் லெட்டர்?’’

‘’இது லெட்டர் இல்ல. ஒரு ஜெனரல் அப்பீல்’’

‘’என்ன அது?’’

‘’ஒரு கிராமத்து சுடுகாட்டுக்கு போற பாதை களிமண் ரோடா இருக்கு. அதுல டப்ரீஸ் அடிக்கணும். பெங்களூர்ல ஒரு ஃபிரண்டு ஹெல்ப் பண்றன்னு சொன்னார். அவர்ட்ட விஷயம் என்னன்னு எக்ஸ்பிளைன் செஞ்சு ஒரு ரைட் அப் எழுதறன்’’

***

அன்று மாலை வந்தான்.

‘’என்ன அங்கிள் நான் வரும் போதெல்லாம் ஏதாவது டைப் பண்ணிட்டே இருக்கீங்க?’’

தகவல் பெறும் உரிமைச் சட்டம் (2005)ன் படி அளிக்கப்பட்ட ஒரு தகவல் குறித்து அப்பீலேட் அதாரிடி ஒருவருக்கு முதல் மேல்முறையீடு தயார் செய்து கொண்டிருந்தேன்.

‘’ஏதாவது ஒரு ஒர்க்ல எப்பவும் எங்கேஜ் ஆகி இருக்கீங்க. ஆனா ஃபோன் மட்டும் ஸ்மார்ட்ஃபோன் வச்சுக்க மாட்டேங்கறீங்க’’

‘’’’நீயும் சொல்லிட்டயா? நீ ஏன் ஸ்மார்ட் ஃபோன் வச்சுருக்கன்னு நான் கேட்டனா? அப்புறம் நீ மட்டும் ஏன் நான் ஸ்மார்ட் ஃபோன் இல்லாம இருக்கன்னு கேக்கற? ஆக்சுவலா நான் இந்த ஜி.எஸ்.எம் ஃபோனும் இல்லாம லேண்ட்லைன் ஃபோனுக்கு மாறிடலாமான்னு யோசிக்கறன்.’’

***

அன்று மாலை 6 மணிக்கு அவனுடன் வாக்கிங் சென்றேன்.

அப்போது என்னிடம் சொன்னான் : ‘’அங்கிள்! ஐ யாம் இண்ட்ரஸ்ட்டட் இன் சோஷியல் ஒர்க்’’

சோமேஸ்வரை ஒரு இளைஞனாகவும் ஒரு குழந்தையாகவும் அந்த கணம் என் மனம் கண்டது.  

***