அமைப்பாளர் நாளை சென்னை கிளம்ப வேண்டும். காலை 5 மணிக்கு ஊரில் இருப்பார். இரவு 10 மணிக்கு ஊருக்கு வந்து விடுவார். 99 சதவீதத்துக்கும் அதிகமான பயணங்களை இவ்வாறு தான் திட்டமிடுவார் என்றாலும் ஊருக்குப் போகிறோம் என்றால் ஒரு பரபரப்பு அவரைத் தொற்றிக் கொண்டு விடும். முதல் நாளிலிருந்தே அங்கும் இங்கும் செல்வார். வருவார். கிளம்பும் வரை நிச்சயம் இல்லையே என நினைப்பார். காலை உணவு எங்கே மதிய உணவு எங்கே போகும் வேலை நல்லபடியாக நடக்க வேண்டுமே என பலவிதமாக யோசிப்பார். பேருந்து ரயில் கார் என எவ்விதம் பயணித்தாலும் கிட்டத்தட்ட அதே யோசனை தான்.
அமைப்பாளர் இன்று சென்னையில் இருக்கும் பயிற்சி நிறுவனத்துக்கு ஃபோன் செய்தார்.
‘’வணக்கங்க’’ என்று சொல்லி விட்டு தனது வழமையான பாணியான ஊர்ப்பெயரை முதலில் சொல்லி தன் பெயரை பின்னர் சொல்லி ‘’பேசறன்’’ என்றார்.
சென்னை வடக்கில் கும்மிடிப்பூண்டி தெற்கில் வண்டலூர் மேற்கில் பூந்தமல்லி மட்டும் சென்றிருப்போரை மட்டுமே பாதிக்கு பாதிக்கு வாசிகளாகக் கொண்டிருக்கும் பிரதேசம்.
அமைப்பாளரின் அழைப்புக்கு பதில் சொன்ன பெண்மணி அமைப்பாளரின் ஊர்ப்பெயரை முதன் முதலாகக் கேள்விப்படுகிறார் என்பது அவர் சில வினாடிகள் யோசித்து மறுசொல் பேசியதிலிருந்து அமைப்பாளர் புரிந்து கொண்டார்.
‘’என்னோட ஃபிரண்டோட சன் சிவில் என்ஜினியரிங் படிச்சிருக்கான். அவனை உங்க இன்ஸ்டிடியூட்ல சேக்கணும். ‘’
‘’நல்ல விஷயம் ‘’ என்று அபிப்ராயப்பட்டார் அந்த பெண்மணி.
அந்த பெண்மணி ஐப்பசி மழை போல விபரங்களைக் கொட்டினார்.
‘’ஓ.கே. ஓ.கே. ஸ்டூடண்ட்டோட அப்பாவும் நாளைக்குக் கூட வரார். அவர்ட்ட இந்த விஷயங்களைச் சொல்லிக்கங்க’’
‘’ஸ்டூடண்ட் செல் நம்பர் சொல்ல முடியுமா?’’
‘’என்கிட்ட ஆர்டினரி ஜி.எஸ். எம் ஃபோன் தான் இருக்கு. இந்த கால் -ஐ கட் பண்ணிட்டு நம்பர் பாத்து சொல்லட்டுமா?’’
‘’இல்ல சார் . அது முடியாது. நீங்க அடுத்த கால் பண்ணா கால் எனக்கு வரும்னு சொல்ல முடியாது. ‘’
விஞ்ஞானம் என நினைத்துக் கொண்டார் அமைப்பாளர்.
‘’ஸ்டூடண்ட்டோட அப்பா நம்பர் எனக்கு பை ஹார்ட்டா தெரியும். அதச் சொல்லட்டுமா?’’
‘’ஓ.கே சொல்லுங்க’’
அமைப்பாளர் எண்ணை சொல்லி விட்டு ‘’என்னோட தம்பி உங்க இன்ஸ்டிடியூட்ல படிச்சான். இப்ப ஸ்டேட் பேங்க்ல மேனேஜரா இருக்கான்.’’
‘’ஓ அப்படியா. அவர் பேரு என்ன? ‘’
‘’அதாவது தம்பின்னா ‘’ஹீ இஸ் மோர் தென் எ பிரதர் ; மோர் தென் எ ஃபிரண்ட்’’ என்று தனது நண்பனை சகோதரனை நினைத்து அந்த கணத்திலும் நெகிழ்ந்தார். என்றாலும் பேரைச் சொல்லவில்லை. ‘’அவன் இப்ப மைசூர்ல மேனேஜரா இருக்கான்’’.
பெண்மணி அமைப்பாளர் சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டார்.
‘’எனக்கு இன்னொரு தம்பி இருக்கான். அதாவது’’ என்றார் அமைப்பாளர்.
‘’மோர் தென் எ பிரதர்; மோர் தென் எ ஃபிரண்ட்’’ என்றார் அந்த பெண்மணி.
‘’எக்ஸாக்ட்லி. அவன் சென்னைல ஸ்டேட் பேங்க்ல மேனேஜரா இருக்கான்’’
‘’உங்க சென்னை ஃபிரண்ட் அதாவது பிரதரை நாளைக்கு அட்மிஷன் அப்ப வரச் சொல்லுங்களேன்’’
‘’ஃபினான்ஷியல் இயர் எண்டிங் டைம். இப்ப அவன் லீவு போட முடியாது.’’
’’நீங்க நாளைக்கு எத்தனை மணிக்கு இன்ஸ்டிடியூட் வருவீங்க?’’
‘’இங்க ஊர்ல காலைல 5 மணிக்கு கிளம்பறோம். கார்ல வரோம். 11 மணிக்கு வந்துடுவோம்’’
‘’வெல்கம். உங்க அப்பாயிண்ட்மெண்ட் ஃபிக்ஸ் பண்ணிக்கிறோம்’’ என்றார் பெண்மணி.
