நண்பர் ஒரு உதவி கேட்டார்.
‘’பிரபு ! என் பையனுக்கு ஒரு செக் கொடுத்திருக்கன். அத கேஷ் பண்ணி என் சொந்தக்காரர் ஒருத்தர் கிட்ட கொடுக்கணும். உங்க கூட அவன அனுப்பி வைக்கறேன். எனக்காக அந்த வேலையை முடிச்சுக் கொடுக்கணும். பிளீஸ்’’
நண்பர் தன் மகனிடம் , ‘’அங்கிள் கூட போ. அவருக்கு ஹெல்ப் பண்ணு’’ என்றார். அவன் அதனை ஆமோதிக்கவும் இல்லை. மறுக்கவும் இல்லை.
வங்கிக்கு தம்பியை அழைத்துக் கொண்டு சென்றேன்.
நிதிச் சாளரத்தில் உள்ளவரிடம் செக்கைக் கொடுக்கச் சொன்னேன்.
அவன் என் கையில் செக் கொடுத்தான்.
‘’தம்பி ! உனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட செக் ஐ நான் பிரசண்ட் பண்ணக் கூடாது. நீதான் பண்ணனும். ‘’
அவன் அதை பெரிதாக உள்வாங்கவில்லை. உள்ளே கொடுத்தான்.
சாளரத்தில் இருப்பவர் என்னையும் அவனையும் சேர்ந்து பார்த்துக் கொண்டார்.
கணிசமான நேரம் ஆனது. தம்பி அதற்குள் வங்கிக்கு வெளியே ஃபோன் பேச சென்று விட்டான். இவன் இல்லை என்ற அடுத்த பேமெண்ட்டுக்கு சென்று விடப் போகிறார்கள் என்று நான் உள்ளே அழைத்தேன். கொஞ்ச நேரம் கழித்துத்தான் வந்தான்.
‘’தம்பி ! ஒரு வேலைன்னு வந்தா அந்த வேலையை முடிக்கற வரைக்கும் அங்கேயே இருக்கணும்’’
அதெல்லாம் சென்ற தலைமுறையின் மதிப்பீடுகள் என்பது போல இருந்தான்.
அவனுக்கு ஃபோன் மேல் ஃபோன் வந்து கொண்டிருந்தது.
‘’அதை கொஞ்ச நேரம் சைலண்ட்ல தான் வையன் தம்பி’’
‘’முக்கியமான ஃபோன் வரும்’’
‘’யார் பேசுவா?’’
‘’ஃபிரண்ட்ஸ்’’
அனைவரும் பட்டம் பெற்று விட்டு வீட்டில் இருப்பவர்கள் என்பது எனக்குத் தெரியும்.
சாளரத்தில் இருப்பவர் அவனை அழைத்தார். அவன் நகர மறுக்கிறான். என்னைப் போகச் சொல்கிறான். ‘’தம்பி ! செக் உனக்குத்தான் கொடுத்திருக்காங்க. நீதான் போகணும்.’’
நாங்கள் இருவரும் சென்றோம்.
சாளரத்தில் இருப்பவர் , ‘’அட்ரஸ் ப்ரூஃப் ஜெராக்ஸ் வேணும். ஆதார் அல்லது டிரைவிங் லைசண்ஸ்’’ என்றார்.
நான் ‘’ஆதார் நம்பர் கொடுத்தா போதுமா?’’ என்றேன்.
‘’இல்லை சார். ஜெராக்ஸ் மஸ்ட். நீங்க நான்-கஸ்டமர்’’
தம்பியிடம் கேட்டேன். ‘’ஆதார் கார்டு கையில் இருக்கா?’’
‘’இல்ல’’
‘’டிரைவிங் லைசண்ஸ்’’
‘’இல்ல’’
‘’ஸ்மார்ட் ஃபோன்ல ஆதார் கார்டை ஃபோட்டோ எடுத்து சேவ் பண்ணி வச்சுருக்கயா?’’
‘’இல்ல’’
‘’ஆதார் கார்டு எங்க இருக்கு?’’
‘’வீட்ல இருக்கு’’
‘’வீட்டுக்கு ஃபோன் பண்ணி ஆதார் நம்பர் சொல்ல சொல்லு. நாம இ- ஆதார் டவுண்லோடு பண்ணலாம். ‘’
‘’ஆதாரோட இன்னும் ஃபோன் நம்பர் லிங்க் பண்ணல’’
அப்புறம் எதுக்குத் தான் எந்நேரமும் ஸ்மார்ட் ஃபோனும் கையுமா இருக்க என்று கேட்க நினைத்தேன். ஆனால் கேட்கவில்லை.
‘’வீட்ல யாருக்காவது ஃபோன் பண்ணி ஆதார் கார்டை ஃபோட்டோ எடுத்து அனுப்பச் சொல்லு’’
இரண்டு மூன்று ஃபோன் ஃபாலோ அப்புக்கு பிறகு ஆதாரின் ஃபோட்டோ வந்தது. அதனை பிரிண்ட் அவுட் எடுத்து வந்து வங்கியில் கொடுத்தோம். பணம் தம்பியின் கைக்கு வந்தது.
வங்கியிலிருந்து வெளியே வந்ததும் தம்பிக்கு ஒரு ஃபோன் வந்தது.
‘’அங்கிள் ! இந்த அமௌண்ட் ஐ அப்பா சொன்னவர்ட்ட நீங்களே கொடுத்திடறீங்களா ? என்னோட ஃபிரண்டு கால் பண்ணி வர சொல்றான்’’
அவனை இழுத்துப் பிடித்து அழைத்துச் சென்று வேலையை முடித்தேன்.
அன்று மாலை நண்பரைச் சந்தித்தேன்.
நண்பர் என்னிடம் கேட்டார். ‘’ தம்பி ! ஹெல்ப் பண்ணானா?’’
