ஒரு முதியவர். நாற்பது வருடம் அட்வகேட் தொழிலை நாணயமாகப் பார்த்தவர். ஒரு பெரிய குடும்பத்தின் பிதாமகர். இரண்டு தலைமுறையைத் தாண்டி மூன்றாவது தலைமுறையைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார். எல்லா ஞாபகங்களும் தவறி விட்டன. எள்ளுப் பேரன்கள் எள்ளுப் பேத்திகள் தாத்தா முன் வந்து நான் யார்னு சொல்லுங்க பார்ப்போம் என்கின்றன. பெயரையும் பெற்றோரையும் மாற்றி மாற்றி சொல்கிறார் தாத்தா. ஒரு பேரன் ஒரு பென்சிலை தாத்தா முன் காட்டி இது என்ன என்கிறான். பென்சில் என சொல்லத் தெரியவில்லை தாத்தாவுக்கு. எழுத உதவும் பொருள் என்கிறார். எவ்வளவு விஷயங்கள் மறந்தாலும் தனது மனைவியின் ஞாபகம் அவருக்குத் துல்லியமாக இருக்கிறது. எல்லாரும் ஆச்சர்யப்படும் வகையில் அதனை வெளிப்படுத்துகிறார்.
