மன்னிப்பும் வேண்டுகோளும்

நண்பர்களிடம் ஒரு விஷயத்தில் மன்னிப்பைக் கோர விரும்புகிறேன். 

Men and Machine Relationship என்று சொல்வார்கள். எந்திரங்களுக்கும் மனிதர்களுக்குமான உறவு குறித்த சொற்றொடர் அது. எந்த ஒரு எந்திரத்துக்கும் அதைப் பயன்படுத்தும் மனிதனுக்கும் இடையே ஒரு சீரான உறவு இருக்க வேண்டும். அப்போதுதான் அந்த மனிதன் அதனை இலகுவாகப் பயன்படுத்துவான். ஒரு சைக்கிள் ஒரு மனிதனிடம் இருந்தாலோ ஒரு நகவெட்டி ஒரு மனிதனிடம் இருந்தாலோ அது வடிவமைக்கப்பட்ட விதத்துக்கும் ஒரு மனிதனின் மன அமைப்புக்கும் இடையே சில தொடர்பு புள்ளிகள் இருந்தாக வேண்டும். அவ்விதம் இருந்தால் Men and Machine Relationship நன்றாக இருக்கிறது என்று அர்த்தம். அவ்விதம் இல்லாமல் போனால் Men and Machine Relationship  சரியாக இல்லை என்று அர்த்தம். 

எனக்கும் அலைபேசிக்குமான உறவு இணக்கமாக இல்லை. அதற்கு எனது மனநிலையும் மன அமைப்பும் முக்கிய காரணம். இன்னும் பல காரணங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றைக் குறிப்பிடலாம் என நினைக்கிறேன். 

1. முதல் விஷயமாக நான் சொல்லிவிடுகிறேன். நான் அலைபேசிக்கு எதிரானவன் அல்ல. எனக்கு அலைபேசி பயன்பாடு உவப்பானதாக இல்லை. அவ்வளவுதான். அடுத்து என்னிடம் ஸ்மார்ட்ஃபோன் இல்லை. ஏன் என்றால் ஜி.எஸ்.எம் அலைபேசியையை லகுவாக உணராத நான் எங்ஙனம் ஸ்மார்ட்ஃபோனை லகுவாக உணர இயலும் என்பதே. 

2. நான் வீட்டில் இருக்கும் போது ஒரு மனநிலையில் இருப்பேன். பைக்கில் செல்லும் போது சற்று ஆசுவாசமான மனநிலையில் இருப்பேன். வெளியூர் சென்றால் முழுமையாக அந்த ஊரின் சூழ்நிலையில் கலந்திருக்க வேண்டும் என எண்ணுவேன். ரயிலில் பயணித்தால் இயற்கைக் காட்சிகளைக் காண நினைப்பேன். பேருந்து பயணம் என்றால் ஜன்னல் ஓர இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டு மரங்களையும் பயிர்களையும் மக்களையும் காண நினைப்பேன். அலைபேசி இதைப் போன்ற விஷயங்களில் என் மனநிலையை மாற்றியமைக்கக் கூடும் என்பதால் நான் கையில் எடுத்துச் செல்வதை விரும்ப மாட்டேன். 

3. கையில் எடுத்துச் செல்லாமல் இருப்பதற்கு ஏன் அலைபேசி வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற கேள்வி எழலாம். அது ஒரு நல்ல கேள்வி. அதே கேள்வி எனக்கும் இருக்கிறது. அலைபேசியைத் துறந்து விடுவது குறித்து பல நாள் யோசித்திருக்கிறேன். அனேகமாக இன்னும் சில நாட்களில் அது நிகழ்ந்தாலும் நிகழக் கூடும். 

4. என்னுடைய தொழில் சார்ந்து பணியாளர்களுடனான தொடர்புக்கே அலைபேசி தேவை. அதற்கு என்னிடம் அலைபேசி இருக்க வேண்டும் என்பது அவ்வளவு முக்கியம் இல்லை. அவர்களிடம் அலைபேசி இருக்க வேண்டும் என்பதே முக்கியம். அலுவலக தரைவழித் தொடர்பு தொலைபேசி மூலம் அவர்களைத் தொடர்பு கொண்டு விட முடியும். 

5. ஒருவருடன் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது அலைபேசியை அணைத்து வைத்திருப்பேன். அது என் பழக்கம். உளச்சிதறல் இன்றி உரையாடல் நிகழ அது உதவுகிறது என்பது என் அனுப்வம். இரு சக்கர வாகனத்தில் செல்லும் போதும் கார் ஓட்டும் போதும் அலைபேசியை அணைத்து வைத்திருப்பேன். சாலை பாதுகாப்பு மற்றும் எனது பாதுகாப்புக்காக. 

6. தொலைபேசியுடன் என்னால் சகஜமாக இருக்க முடியும் அளவு அலைபேசியுடன் என்னால் சகஜமாக இருக்க முடியவில்லை. தொலைபேசியை பத்து வயது முதல் பயன்படுத்தியிருக்கிறேன். அதன் மீது எந்த புகாரும் எனக்கு இல்லை. 

7. நண்பர்களிடம் கேட்டுக் கொள்வது ஒன்றுதான். என் அலைபேசி அணைத்து வைக்கப்பட்டிருந்தால் ஒரு குறுஞ்செய்தி அனுப்புமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன். குறுஞ்செய்தியைப் பார்த்து விட்டு நான் திரும்ப அழைப்பேன். 

8. எல்லா உபகரணங்களையும் போல அலைபேசி எனக்கு ஒரு உபகரணமே. என் பணிகளை நான் அதன் தேவை பெரும்பான்மையாக இருக்கும் விதத்தில் நான் வடிவமைத்துக் கொள்வதில்லை. இயல்பாக எனக்கு அவ்வாறு அமைந்து விட்டது. 

9. என் பணிகளைக் கூடுமானவரை காலக்கெடுவுக்கு உட்பட்டு செய்கிறேன். நேரம் தவறாமை என்பதையும் எப்போதும் கடைப்பிடிக்கிறேன். நான் பழகும் எவரிடமும் எனக்கு தகவல் தொடர்பு இடைவெளி இல்லை. 

அலைபேசிக்கு நான் பழகாததை மன்னிக்குமாறு நண்பர்களிடம் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.