எனக்கு சிறு வயதிலிருந்தே செய்தித்தாள் வாசிக்கும் வழக்கம் உண்டு. வீட்டில் ஆகாசவாணியில் காலை 6.45க்கு மாநிலச் செய்திகளும் 7.15க்கு தில்லி செய்திகளும் மதியம் 1.45 செய்திகள் அதனைத் தொடர்ந்து வரும் வானிலை அறிக்கை தில்லி ஆங்கிலச் செய்திகள் மாலை 6.30 மாநிலச் செய்திகள் இரவு 7.15 தில்லிச் செய்திகள் என கேட்கும் வழக்கம் உண்டு. சரோஜ் நாராயண்ஸ்வாமியின் குரலில் செய்திகள் என்பது இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது. 1990 ஐ ஒட்டிய ஆண்டுகளில் காலை தில்லி செய்திகளைத் தொடர்ந்து தென்கச்சி கோ. சுவாமிநாதனின் ‘’இன்று ஒரு தகவல்’’ ஒலிபரப்பாகும். அதனை விரும்பிக் கேட்பேன். ஆகாசவாணி செய்திகளைத் தெரிவிப்பதில் இன்று வரை தனக்கென ஒரு கண்ணியத்தையும் ஒழுங்கையும் பின்பற்றுகிறது என்பது மிக நல்ல ஒரு விஷயம். தென்கச்சி ஒருமுறை ஊருக்கு வந்திருந்தார். ஊரில் பொதுநிகழ்ச்சி ஒன்றில் சிறப்பு விருந்தினராகப் பங்கேற்றார். அப்போது ஆகாசவாணி செய்திகளை வெளியிடுவதில் எவ்விதமான சுயநியதிகளைக் கொண்டுள்ளது என்பதை தனது நீண்ட கால அனுப்வத்திலிருந்து பல எடுத்துக்காட்டுகளுடன் எடுத்துக் கூறினார்.
இன்று எல்லாருடைய கையிலும் திறன் அலைபேசி இருக்கிறது. எந்நேரமும் காணொளிகள் அரசியலையும் சினிமாவையும் ஓயாத இரைச்சலாக வெளியிட்டுக் கொண்டேயிருக்கின்றன. இந்த நிலை ஒரு பெருந்தீங்கு.
ஆகாசவாணியின் செய்திகளையும் வானிலை அறிக்கையையும் கூட நினைத்துப் பார்க்கிறேன். நாகரிகமான சொற்களில் உணர்ச்சிகளைத் தூண்டாமல் வெளியிடப்பட்ட செய்திகள் என்பது இன்றும் நினைவுகூரப்படக் கூடியதாய் இருக்கிறது. ஒரு செய்தி அறிக்கை பத்து நிமிடம் எனில் முக்கிய நிகழ்வுகள் சம்பவங்களுக்கு மூன்று நிமிடம் அரசியல் செய்திகளுக்கு இரண்டு நிமிடம் ரிசர்வ் வங்கி பொருளியல் தொடர்பான விஷயங்களுக்கு ஒரு நிமிடம் எதிர்க்கட்சித் தலைவர்கள் கூறும் கருத்துக்களுக்கு ஒரு நிமிடம் அரசு விழாக்கள் திட்டங்களுக்கு இரண்டு நிமிடம் விளையாட்டுச் செய்திகளுக்கு ஒரு நிமிடம் என செய்தி அமைப்பு இருக்கும்.
இன்று எந்த ஒழுங்கும் கட்டுப்பாடும் இல்லாத கூச்சல்கள் மட்டுமே காணொளிகளில் காண கேட்கக் கிடைக்கின்றன. அதனைக் கேட்கும் பார்க்கும் சாமானிய மக்களின் மனங்கள் விஷமாகியிருக்கிறது என்பதே அச்சுறுத்தும் உண்மை. கால நேரம் இன்று அல்லும் பகலும் காணொளிகள் கூச்சலிடுகின்றன.
நாகரிக சமுதாயம் இந்த கூச்சலை கட்டுக்குள் வைத்திருக்க வேண்டும்.
