நீர் நகரும் ஆற்றின்
கரையில்
காற்றில்
அசைந்து
எரிந்து கொண்டிருக்கிறது
சிதைநெருப்பு
கனன்று
குமுறிய
சாம்பல்
குளிர்ந்து
கரைந்து போகிறது
நதியோட்டத்தில்
அமைதியாய்
இன்மையாய்

இன்னும்
யாரும் வெளிப்படாத
நகரின்
அதிகாலை ரம்யங்கள்
ஆடி முன் அமரும்
பாவையென
அலங்கரிக்கத்
துவங்குகின்றன
தமக்காக

என் அவமதிப்புகளுக்காக
என்னால் ஏற்பட்ட
ஆறா ரணங்களுக்காக
என் இன்னாத சொற்களுக்காக
நான் உண்டாக்கிய
தீரா வலிகளுக்காக

இன்று
இப்பொழுதில்

உங்களிடம்
மன்னிக்கக் கோருகிறேன்
மீண்டும் மீண்டும்
மன்னிக்கக் கோருகிறேன்

என் விழிகளிலிருந்து
வீழும்
நீர்த்துளிகள்
மணல்துகள்களாய்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றன
முடிவற்ற கடலை

இன்று
ஒரு சாலைத் திருப்பத்தில்
கணிக்காத கணம் ஒன்றில்
மிக மென்மையாய்
மோதியும் மோதாமலும்
எதிரெதிராய் வாகனங்கள்
சந்தித்த கணத்தில்
பரஸ்பரம்
நாங்கள்
புன்னகைத்தோம்
நுணுக்கமான தருணம்
சட்டென்று
கொண்டு சேர்த்த
எதிர்பாராமைக்காக
இனிமைக்காக
ஆசுவாசத்துக்காக

உடல் கொண்ட மனங்கள்
குழுமிய துறையில்
பலிச்சோறு சுமந்த
வாழையிலைகள்
நதியில்
மிதந்தன
அங்கும் இங்கும்
திகைத்து

ஏற்ற இறக்கங்கள் கொண்ட
மனிதக் குரல்களின்
உச்சரிப்பு
நிறைந்திருந்தது
சில்வண்டுகளின் ஒலியென

இன்னும் சொல்லப்படாத வார்த்தைகள்
இன்னும் கேட்கப்படாத மன்னிப்புகள்
இன்னும் கரைந்து கொண்டிருக்கும் கண்ணீர்
நதியிலும்
காற்றிலும்
அலை மோதிக் கொண்டிருந்தது
எந்திரகதி செயல்பாடுகளுக்கும்
இடையே

கைவிட்ட
கைவிடப்பட்ட
நெகிழும் உணர்வுகள்
ஆறா ரணங்கள்
நீர் ஈரமாய் மிதந்தன
காற்றில்

எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக் கொண்டு
எல்லாவற்றையும் கேட்டுக் கொண்டு
எல்லாவற்றையும் சுமந்து கொண்டு
தன் கடன் ஆற்றி
கடல்நோக்கி
நடந்தது நதி

பகலும் அற்ற
இரவும் அற்ற
ஒரு பொழுதில்
சிவந்த விண்முகத்தின்
புன்னகை
சில கணங்கள் ஒளிர்த்து
சில கணங்கள் ஒலித்து
முகத்தில் தொட்டது
சிறு தூறல் துளிகளாக
மாமழையாக

எப்போதாவது
சிலிர்க்க வைக்கிறது
நம் மீது காட்டப்படும் அக்கறைகள்

என்றோ ஒரு நாள்
திகைத்து நிற்கிறோம்
நம் முன்னே
விரிந்து கிடக்கும்
இனிமையின் பெரும்பரப்பின் முன்

வீழும் துளிநீர்
இல்லாமலாக்கி விடுகிறது
உடனிருக்கும்
பெருஞ்சுமைகளை

நம்பிக்கைகள்
நிறையும்
நாட்கள்
நதிபோல
நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன

பரபரக்கின்றன
கால்கள் நகரும்
சாலைகள்
எரிந்து விழும்
நட்சத்திரம்
சட்டென
மறைகிறது
காற்றில்
பார்வையில்
நாளின்
சில பொழுதில்
நதிக்குள்
பாய்கிறது
திரைகடல்

சாலைக்கு மேலே
இன்னும் உதிராத
முருங்கைப்பூவை
கொறித்துக் கொண்டிருக்கிறது
சிறு அணில்
சாலைக்கும்
பூவுக்கும்
இடையில்
காலெடுத்துக்
கடந்து சென்றேன்
கிரீச் கிரீச்
ஒலியுடன்

நடக்க நடக்க
வளர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது
இந்த பெரிய உலகின்
தூரம்
பறக்க பறக்க
சென்று கொண்டேயிருக்கிறது
முடிவற்ற வானம்
மரத்திலிருந்து கொட்டும் பூக்கள்
அழகாய்த்தானிருக்கின்றன
எப்போதும்
இருந்தாலும்
எப்படியோ
வந்து சேர்ந்து விடுகின்றன
விளக்கின் நிழல்
போல
சில கவலைகள்