தொடக்கம்

புயல்
ஓய்ந்த பின்
பாலகன்
முற்றும் அழிக்கப்பட்ட ஸ்லேட்டில்
மரங்களை அசைக்கும் காற்றை
வரையத் தொடங்குகிறான்

இடைவெளி

முதிர்ந்த
வயோதிகர்
உறங்கிக் கொண்டிருந்த
மருத்துவ மனையின்
இரண்டாம் மாடியில்
அமர்ந்திருந்த
உதவிக்கு வந்த
இளைஞனின்
சாளரம் தாண்டிய பார்வைக்குள்
தாழ்வாரத்தில் கிழித்துப் போட்ட காகிதமாய்
கிடந்த
மேகத் தீற்றல்
நினைவுபடுத்தியது
காதலி நெற்றி
சிறுவயது வெட்டுக்காயத்தை
வெட்டுக்கும்
கண்ணுக்கும்
இடையே
அளத்தல் அளவை அலகு
ஆயிரம் ஆயிரம்
அவ்வப்போது
வலசைப்பறவைகள்

பறக்கும் சிறுவானம்

மழை வியாபிக்கும் பருவத்தில்

குடியானவன்

வளைந்து கொடுக்காத கிளைகளை

மூர்க்கம் திரட்டி
தனியாக

வெட்டி வெட்டிப் போட்டான்

அவன் குழந்தை 

அம்மாவிடம் 

வெட்ட வேண்டாம்னு சொல்லு

என

பொங்கி பொங்கி

அழுதது

நடக்கும் பறவையைப் போல

மரம் இருப்பதாக

தினமும்

நினைத்தது

குழந்தை

சில நாளில்

குழந்தைக்குப் பழக்கமான

மரங்கள் பலவற்றை

மண்ணில் சாய்த்தது 

சத்தம் போடும் காற்று

அம்மா

அதனை புயல் என்றாள்

கிளை வெட்டிய

மரம் 

மட்டும்

அப்படியே நின்றிருந்தது

மத்தாப்புகள் போல்

துளிர் விட்டது மரம்

துளிர்த்த மரம்

அசைந்து அசைந்து

சிறிதாகப் பறந்தது

குழந்தை 

அம்மாவிடம்

கிளையை வெட்டி

மரத்தைப்

பறக்க வைத்தார் அப்பா

என

சந்தோஷமாக

சொல்லிச் சிரித்தது

அசையும் உரையாடல்

துருவங்கள் வரை நீளும்
இந்த கிராமத்துச் சாலையில்
சாலைக்கும் வயலுக்கும்
இடையே
சிறுகுட்டையில்
சூழும் இலைகளிலிருந்து
தண்டவாள மணி அடித்ததும்
வெளிக்கிடும்
துறு துறு
பள்ளிச் சிறுவன் போல்
அல்லி மலர்கள்
யானை அசைவுகளுடன்
நட்சத்திரப் புன்னகை உதிர்த்து
பேசும் பேச்சு என்ன

மழை ஓய்ந்து
மேகங்கள் இல்லாமல் போய்
குளித்துத் துவட்டிக் கொண்ட
ஈரம் நீங்கிய காற்றில்
வெயில்
பரவுகிறது
பண்டிகையின் மறுநாளின்
அங்காடி இயங்குவதைப் போல

ஆடை அணி கலன்

ஒரு புதிய ஆடை
உடனடியாக
ஓர் உவகையைக் கொண்டு வருகிறது
துணிக்கடைப் பையை
கையில் வைத்துள்ள
இளம்பெண்
முகத்திலிருந்து
குழாய் நீர் நிரம்பிய
குடம் போல
புன்னகை
கொட்டுகிறது
முடிவிலா ஆடலின்
ஒரு கணத்தை
ஹேர் கிளிப்பாக்கி
தன் நம்பிக்கைகளை
கூந்தல் போல் முடிந்து
வீட்டுக்கு
நடந்து செல்கிறாள்

மூன்று நாள்
மழைக்குப் பின்
கழுவப்பட்ட காற்று வெளியில்
ஆர்வமாய்
முந்தி நிற்கின்றன
புது பச்சைத் தளிர்கள்
தீ நுனியென அசைந்தவாறு
மழலை முகமென மகிழ்ந்து

பின்குறிப்பு

மழை விட்டபின்
பரவும் வெயில்
நிரப்பி வழிகிறது
சில
சொற்களை
மௌனங்களை
கட்டாயங்களை
தீர்மானங்களை
சூழும்
புகை
போல

உக்கிரத் தனிமையில் நிற்கும்
புராதன
ஆலய மண்சுவர்
பருவமழை

எப்போதும்
யார் யாரோ
திரியும்
வீதிகள்
தூய்மை செய்து கொள்கின்றன
ஆசுவாசமாய்

துல்லிய ஒலி கொண்ட
மாலையில்
கனமாக
அமர்கிறது
கருமேக இரவு

பின்னர்
நீண்ட
தவளைகளின்
பிராத்தனை
நேரம்

நினைவின் கனஅளவு

நினைவின் கனஅளவு
-----------------------------------

மழை 

அந்த மலைப்பிராந்தியத்தில்

கடையில்

நெருப்புப்பெட்டி வாங்க

டூ வீலரிலிருந்து இறங்கிய பயணி

மீண்டும்

வண்டிக்குச் செல்ல

உத்தேசித்திருந்த பொழுதை

துளித்துளியாய்

நீட்டி நீட்டி

பெய்தது

ஆறு நாழிகை

குளிர்ந்த

அவனது வாகன சைலன்ஸரிலிருந்து

அருகாமையில் தென்பட்ட வீட்டிலிருந்து

வெண் புகை

தாரையின் இடைவெளிகளில்

நிரம்பி மேலெழுந்து கொண்டிருந்தது

கொட்டகைக்குக் கீழே

எழ மனமில்லாமல்

பெஞ்சில் அமர்ந்து வண்டியைப் பார்க்கிறான்

குடையைத் தோளில் படறவிட்ட

வண்ணச்சேலை அணிந்த இளம்பெண்

பால் பாக்கெட் வாங்கி

மீண்டும்

மழைக்குள் செல்கிறாள்

அவளது

சுட்டுவிரலுக்கும்

கட்டை விரலுக்கும்

இடையே

வெவ்வேறு தாளத்தில்

நடனமிட்டது

அந்த பால்பாக்கெட்

வெள்ளைத் தாளின்

இங்க் தீற்றல்கள்

கடக்கும்

அவள் கால்களில் ஒட்டிய

சேற்றுத் துளிகள்

ஓசையாய்

நினைவாய்

காட்சியாய்

அர்த்தமாகிறது

மழை

மழை நின்ற பொழுதில்

அவ்விடத்தை

ஒரு தீப்பெட்டியின் கன அளவில்

புகையின் அடர்த்தியில்

நினைவில்

வைத்து

நீங்கிச் சென்றான்

பயணி