ஈர நெஞ்சம்

விகிதாச்சாரத்தில்
இருள் கூடியும்
ஒளி குறைந்தும்
இருந்த
கோடைக் கால இரவில்
சன்னிதித் தெருவில்
நடந்து வந்து கொண்டிருந்தது
தென்றல்
எதிர்ப்பட்ட என்னை
கடந்து போயிற்று
அவசரமாய்
சந்திப்பின்
காணல்
மிக மெல்லிய ஈரமாய்
ஒட்டிக் கொண்டது உடலில்
கூடத்தில் சுவிட்ச் போட்டு
ஊருக்குப் போன குழந்தை
வீட்டுக்கு வரும் நாளை
காலண்டரில் பார்த்த போது
ஃபேன் காற்றில் படபடத்தன
காலண்டர் தாள்கள்

அடுத்த ஒன்று

அடுத்த ஒன்று

உடனடியாக

ஓர் ஆசுவாசம்

அளிக்கிறது

நம்பிக்கையின்

ஆயத்த ஆடைகளை

அணிந்து கொள்வதற்கான

அவகாசம் இருக்கிறது

நம் முன்

விரிகிறது

ஒரு பெருவெளி

ஒரு வானம்

ஒரு உலகம்

ஒரு தளிர் துளிர்த்திருக்கிறது

ஒரு குழந்தை ரயிலைப் பார்த்து கையசைக்கிறது

எப்போதாவது நாணும் இளம்பெண்

இப்போது

முகம் சிவக்கிறாள்

நிகழின்

ஊசி முனையில்

பரந்திருக்கும் ஒரு மைதானத்தில்

உருண்டு கொண்டேயிருக்கிறது

ஒரு கால்பந்து

வியர்த்துப் பின் தொடரும்

ஆட்டக்காரர்களுடன்

ஏதோ ஒன்று

ஏதோ ஒன்று

ஏதோ ஒன்று

இன்னும் நம்பிக்கையை தக்க வைக்கும்

விடுபட்டு நிற்கும் சாலை ஒன்றின் தொலைவு காட்டும்

மண்ணில் கால் இருக்க

விழிகளை விண்ணில் நிறுத்தும்

சின்னப் பறவைகளுடன் சிறகடிக்கும்

நதியில் நுழையும் போது

நீர் தீண்டி

மெல்ல பாதத்தில் கூழ் ஆம் கல்லாய் ஒட்டிக் கொள்ளும்

ஏதோ ஒன்று

ஏதோ ஒன்று 

கலங்கரை விளக்கமாய்
ஒளி வீசும்
உனது நெற்றி
அறிந்த தொலைவு
ஆசுவாசம் அளிக்கிறது
அலைகள் எழ விழ
ஒவ்வொரு முறை
புன்னகைக்கும் போதும்
உன் முகத்தில்
பூக்கிறது
ஒவ் ஒரு மலர்

வெள்ளம் பார்த்தேன்
பாலத்தின் மேலிருந்து
சென்று கொண்டிருந்தது
நுரை
தழை
இலை
கிளை
சுழல்
வெள்ளம் பார்த்தேன்
சென்று கொண்டிருந்தது
நுரை
தழை
இலை
கிளை
சுழல்
எனது நிழல்

திருப்பள்ளியெழுச்சியின் அணுகலுடன்

மௌனித்திருக்கிறது

அதிகாலை

மர்மங்கள் விலகப் போகும்

சுவாரசியத்துடன்

இதுவும் அதுவும் என

துலங்குகிறது

ஒவ் ஒன்றும்

சைக்கிள் பேப்பர் கட்டின் மேல்

பால்பாக்கெட்டை

வைத்து விட்டு

மறந்த

பால்கார்டை

ரிநியூ

செய்து திரும்பும்

நடுவயதுப் பெண்ணின்

பொட்டு

ஜொலிக்கிறது

வானில்

நெற்றியில்

28.05.2018

23.38

ஒரு துளி மேகம்

குடியிருப்புப் பகுதியின் மைதானத்தில்
பௌலர் வீசிய பந்து
பேட்ஸ்மேனின் விசையுடன்
மேலே
மேலே சென்றது
அரசமரத்துக்கும் மேலே
சூரியனுக்குக் கீழே
அந்தரத்தில் அரைக்கணம் தயங்கி
புவிக்கு வந்தது
ஆட்ட நடுவர் இருகரம் மேலே உயர்த்தினார்
தன்னிடம் வந்த பந்தை
பௌலர் கைகளில் உருட்டிய போது
ஒட்டிக் கொண்டிருந்தது
ஒரு துளி மேகம்

மதில் மேல் பூனை

மதில் மேல் பூனை
அமர்ந்திருந்தது
காலைப் பொழுதில்
நடை செல்பவர்களை
சுவாரசியமில்லாமல் பார்த்து
காகக் கரைதல்களைக் கேட்டபடி
தூக்க கலக்க முகத்துடன்
அவ்வப்போது கண் திறந்து
அவ்வப்போது கண் மூடி

இப்பக்கம் செல்லுமா
அப்பக்கம் செல்லுமா
என யோசித்து
நடந்து வந்தேன்

கணிப்புகளை பொய்யாக்கி
எப்பக்கமும்
போகாமல்
மதில் மேல் நடந்தது
மதில் மேல் பூனை

முகங்களின் நதி

கரையில்
சூரியன் அஸ்தமிக்கும்
இந்த அந்திப் பொழுதில்
முகங்களின் நதி
சங்கமிக்கிறது
நீரின் கடலில்

ஏன்? எதற்கு? எப்படி?

பார்க்கப் பார்க்க
அலுத்துத் தீராத இந்தக் கடல்
இந்தக் கோடையில்
ஏன் இத்தனை குளிர்ச்சியாய் இருக்கிறது?
இத்தனை குளிர்ச்சியாய்

கைமகவென
விரலில் உள்ள கூழாங்கல்
எதற்கு இவ்வளவு பிரயத்தனப்படுகிறது?
சமன் நிலை கூட

எப்படி
இந்த எளிய மலர்
வானத்துச் சூரியனை
அவ்வளவு காதலுடன் பார்க்கிறது?
எப்படி