உச்சிக்காலம்

அறிவுப் பெருவெளியில்
ஆடிக் கொண்டிருக்கிறான்
ஆடலரசன்
அக்னி நட்சத்திர அனல்
காய்கிறது
வெளிப் பிரகாரத்தில்
கைக்குழந்தையைச் சுமக்கும் பெண்ணின்
ஒரு கையை கெட்டியாக பிடித்துக் கொள்கிறான்
குழந்தைக்கு மூத்தவன்
சுடராட்டின் போது
பரவசம் கொள்ளும் தாய்க்கு
எப்போதுமே
பிராத்தனை ஒன்று
வெண்கல மணியை
தூரத்தில் கேட்கிறார்
கோவிந்தராஜன்
காலத்தின் உச்சியில்
சயனித்திருப்பவனும்
ஓயாமல் ஆடுபவனும்
அருகருகே
நடை சாத்தி விட்டு
சாயரட்சை எத்தனை மணிக்கு
என்று
சொல்லி அனுப்புகிறார்
தீட்சிதர்