என்னுடைய நுகர்வுப் பழக்கம் தொடர்பான கட்டுரைக்குப் பின் பல விஷயங்களை யோசித்துப் பார்த்தேன். நான் பொருட்களுக்கு எதிரானவன் அல்ல. குறைவாகப் பயன்படுத்துபவன். 1998-1999 ஆண்டுகளில் கல்லூரி மாணவர்கள் 100 சிசி மோட்டார் பைக் ஓட்ட மாட்டார்கள். பெரும்பான்மையோரிடம் அவர்கள் உபயோகத்துக்கு பைக் இருக்காது. ஆனால் என்னிடம் பைக் இருந்தது. என்னிடம் சைக்கிளும் இருந்தது. நான் கல்லூரிக்குச் செல்லும் போது என் நண்பர் ஒருவரிடம் மோட்டார் பைக்கை கொடுத்து விட்டு செல்வேன். பகலில் அவர் பயன்படுத்துவார். மாலை அவரிடம் வண்டியை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டுக்குச் செல்வேன். நான் ஓட்டுநர் உரிமம் பெற்று 20 ஆண்டுகள் ஆகி விட்டது. இப்போதுதான் அதைப் புதுப்பித்தேன். அது 2031 வரை செல்லுபடியாகக்கூடியது.
டெஸ்க் டாப் கணிணிகள் அதிகம் விற்பனையாகிக் கொண்டிருந்த காலகட்டத்தில் நான் லேப்டாப் வாங்கினேன். இப்போது வரை அந்த லேப்டாப்பே பயன்படுகிறது.
சென்னை வர்த்தக மையத்தில் ஒரு கட்டிடப் பொருள் கண்காட்சி நடைபெற்றது. அங்கே ஒரு லேப்டாப் மேஜை வாங்கினேன். அதை மேஜை நாற்காலி இணையாகவும் பயன்படுத்த முடியும். ஸ்டூலாகவும் மாற்றிக் கொள்ள முடியும். கோப்புகளை உள்ளே வைத்துக் கொள்ளவும் முடியும். நானே வாங்கியது. அநேகமாக நான் வாங்கிய முதல் ஃபர்னிச்சர்.
எனக்கு சிறுவயது முதல் ஒரு சிறிய பாக்கெட் ரேடியோ வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற விருப்பம் இருந்தது. அதில் ஆல் இண்டியா ரேடியோ டெல்லி செய்திகள் கேட்க வேண்டும் என்பது எனது விருப்பம்.
கதர் பைஜாமா குர்தா எனக்கு பிடித்தமான ஆடை. சோஷலிஸ்டுகளின் ஆடை. இன்னும் சில நாட்களில் வாங்க வேண்டும்.
ஸ்விஸ் மிலிட்டரி கத்தி என ஒன்று இருக்கிறது. கைக்கு அடக்கமானது. ஐம்பது அறுபது விதமான பணிகளைச் செய்வதற்கு ஏற்றது. அது எனக்கு எந்த விதத்தில் பயன்படும் என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என ஒரு விருப்பம்.
எனக்கு விதவிதமான பந்துகளைப் பிடிக்கும். ரப்பர் பந்து, டென்னிஸ் பந்து, வாலிபால்.
