அமைப்பாளரிடம் மீடியேட்டர்கள் ரியல் எஸ்டேட் தொழிலின் நுட்பங்கள் என பல்வேறு விஷயங்களைக் கூறுவார்கள். அமைப்பாளர் கேட்டுக் கொள்வாறே தவிர அவற்றை முழுமையாக ஏற்க மாட்டார். ஒவ்வொன்று குறித்தும் அமைப்பாளருக்கு தனிப்பார்வை இருக்கும்.
பொதுவாக விலை குறையும் என்றால் விலையை குறைத்தால் ஒரு இடம் விற்பனை ஆக வாய்ப்பு அதிகம் என்பதால் ரியல் எஸ்டேட் மீடியேட்டர்கள் விலையைக் குறைக்க முயற்சி செய்வார்கள். ஆனால் அமைப்பாளர் அந்த தியரியை நம்ப மாட்டார். ‘’ ஒரு செல்லர் இடத்தை விக்கறார்னா அந்த இடத்துல பொதுவா என்ன விலைக்கு பையிங் செல்லிங் நடக்குதோ அதை அனுசரித்துதான் விலை சொல்வார். அஞ்சு பத்து முன்ன பின்ன முடியுமே தவிர பெருசா விலையை குறைச்சு செல்லர் கொடுக்க மாட்டார்’’ என்று மீடியேட்டர்களிடம் அமைப்பாளர் சொல்வார். ‘’அப்புறம் செல்லருக்கு தன்னோட இடம் இவ்வளவு விலைன்னு சொல்ற ரைட் இருக்கு. அந்த விலைக்கு நம்மகிட்ட பார்ட்டி இருந்தா நாம அழைச்சுட்டு போகணும். இல்லன்னா சும்மா இருக்கணும். செல்லர் விலையை குறைச்சு சொல்லணும்னு நாம அவர்கிட்ட எதிர்பார்க்கக் கூடாது’’ என்று மீடியேட்டர்களிடம் சொல்வார்.
அமைப்பாளர் மீடியேட்டர்கள் இடம் சொன்னால் விலை சொன்னால் முதலில் இடத்தை நேரில் அழைத்துச் சென்று காட்டச் சொல்வார். பின்னர் நிலத்தின் உரிமையாளரிடம் அழைத்துச் செல்ல சொல்வார். உரிமையாளர் வாயால் அவர் இடத்துக்குச் சொல்லும் விலையை தனது காதால் கேட்ட பின்னரே அந்த விலையை இன்னொருவரிடம் சொல்வார். மீடியேட்டர்கள் அமைப்பாளர் ஏன் நிலத்தை வாங்குபவர் போல் நடந்து கொள்கிறார் எனக் குழம்புவார்கள்.
அமைப்பாளர் எந்த மீடியேட்டரின் பெயரையும் எவரிடமும் உரையாடும் போது கூறமாட்டார். எல்லா மீடியேட்டர்களையும் ‘’ எனக்குத் தெரிந்த மீடியேட்டர்’’ என்பார். வாங்குவதற்கு வாய்ப்புள்ளவர்கள் அன்றி எவரிடமும் இடம் இன்ன இடத்தில் இருக்கிறது எனக் குறிப்பிட்டு சொல்ல மாட்டார். ‘’ஒரு பிளாட்’’ என்பார். அவருக்குமே எல்லா இடங்களுமே ‘’ஒரு பிளாட்’’ தான்.
மீடியேட்டர்கள் அமைப்பாளரிடம் ‘’ சார் ! என்ன சார் உள்ளது உள்ளபடி சொல்லிடறீங்க. கொஞ்சம் ஏத்த இறக்கமா தான் சார் சொல்லணும்’’ என்பார்கள். உள்ளது உள்ளபடி சொல்லி என்ன வணிகம் நடக்கிறதோ அது மட்டும் நடக்கட்டும் என்பார் அமைப்பாளர்.
