ஓர் இனிய தடாகம்

செம்பொன்னார் கோவிலிலிருந்து
நல்லாத்தூர்
செல்லும் வழியில்
இடது பக்கத்தில்
பச்சையாய் இலைகள்
எப்போதும் மூடியிருக்கும் குளப்பரப்பில்
ஒவ்வொரு சதுரடியிலும்
மலர்ந்திருக்கிறது
தாமரை
ஈர்க்கப்பட்டு
இறங்கினேன்
வழவழக்கும் கெண்டைகள்
உரசிச் சென்றன
சில்லென்ற உணர்வில்
நீரசைவில் எழுந்தன
மலரில் மறைந்திருந்த
தேன் சிட்டுகள்
ஓர் இனிய உறவைப் போல
ஓர் இனிய நினைவைப் போல
ஓர் இனிய தடாகமும்
வாழ்க்கையில்
எதிர்ப்படவே செய்கிறது

மலர் மாலை

அஸ்தமன சூரியன்
வீடு திரும்பும்
நெஞ்சங்களில்
அமைதியை
வழங்கும்
வசந்த கால அந்தியில்
வயல் வெளிகளின்
நடுவே
விண் பூக்களுக்குக் கீழே
மலர்கிறது
மாலையின் முதல் மலர்
தன் தூய்மையின்
நறுமணத்தால்
வசந்தத்தை
பூக்கச் செய்யும் மலர்

ஆழித்தேர்

தீ யென
வான் நோக்கி எழுந்துள்ளது
ஆழித்தேர்
தியாகராஜர்
கிளம்பி வந்திருக்கிறார்
நகர் பார்க்க
ஜனம் பார்க்க
சுற்றிலும்
மறை ஒலிக்க
தேவாரம் கேட்க
நாகஸ்வரம் இசைக்க
மாலை அந்தியில்
தேரின் கீழ்
குழுமி நிற்கின்றனர்
ஆயிரம் மானுடர்
எப்போதும்
கோபுரத்தில் தங்கும் புறாக்கள்
உற்சாகமாய் சுற்றி சுற்றி
அமர்ந்து கொண்டன
தேரின் மேல்
சங்கொலி கேட்கத் துவங்குகிறது
அவ்வொலியில் காட்சியாகிறது
ஆயிரம் ஆண்டுகள்

துவாரபாலகர்கள்

ஏக முத்திரை காட்டி
நின்றிருக்கின்றனர்
துவாரபாலகர்கள்
பெரிய
மிகப் பெரிய
உருவத்துடன்
பெருமாள் சயனித்திருக்கிறார்
பட்டர் வீட்டுக்குச் சென்றிருக்கும் போது
பூட்டிய
கதவுக்கு முன்னால் அமர்கின்றனர்
சாமி கும்பிட வந்தவர்கள்
காத்திருக்கும் அவகாசத்தில்
கவனிக்கின்றனர்
துவாரபாலகர்களை
கதவு எப்போது திறக்கும்
என்ற கேள்வி மனதில்
உள்ளேயிருப்பவனுக்கு
எல்லாம் தெரியும்
என்ற ஒரே பதில்
மட்டும்
எப்போதும்
இருக்கிறது
துவாரபாலகர்களிடம்

காத்திருத்தல்

திரை மூடியிருக்கிறது
யதார்த்தத்தின்
இடைவெளியின்
தவிர்க்க முடியாமையின்
திரை
பக்தன் காத்திருக்கிறான்
திரை விலக
காண்கிறான்
ஒளிரும் சுடர் முகம்
ஒளிரும் தன் அகம்

மர்ஃபி யார்

மர்ஃபி யார்
நண்பன் கேட்டான்
மர்ஃபி
ஒரு குழந்தை
பல குழந்தைகள்
எல்லா குழந்தைகள்
ஒரு சிறுவன்
பல சிறுவர்கள்
மர்ஃபி
அன்றாடத்தை ஒளிரச் செய்யும் வைரம்
கண நேர அமிர்தம்
மர்ஃபி
ஒரு தெய்வப் புன்னகை

இரவு வெள்ளம்

நள்ளிரவில்
அறையில் கேட்கும்
கடிகார ஒலி
இருளின் அடர்த்தியுடன்
தவிக்கும் தனிமையாய்
சென்று வருகிறது
இங்கும் அங்கும்
நிகழ்காலத்திலிருந்து
கடந்த காலத்திற்கு
நிகழ்காலத்திலிருந்து
நிகழ் காலத்திற்கு

வீதிகளில்
ஓசையற்றுப் பாய்கிறது
வெண்மதி
வெள்ளம்

ஒளி மலர்

ஒரு கணத்தில்
ஒரு நாளில்
ஒரு மாதத்தில்
ஒரு வருடத்தில்
ஒரு வியாழ வட்டத்தில்
ஒரு முழு ஆயுளில்
எப்போதாவது
நிகழ்கிறது
ஒரு மலர்தல்

கடலின்
எழும் அலையின்
மடிப்பில்
ஒளிர்கிறது
வெண்திங்கள்

சமர்ப்பணம்

யாவற்றையும்
சமர்ப்பித்த பிறகு
கருவறை நீங்கிய மகவாக
உலகம்
பார்க்கப்படுகிறது
புதிதாக

ரங்கர் தேர்

ரங்கர் தேர் தயாராகிறது
பலப்பல கொடிகள் சிறகசைக்க
வண்ணப் பதாகைகள் மிதக்க
மர்ஃபி சப்பரம் வாங்கியுள்ளான்
வீட்டிற்கு
உள்ளும் வெளியும் இழுத்துக் கொண்டிருக்கிறான்
போக்குவரத்து மாற்றப்பட்டுள்ளது
ஐம்பது வருடமாக
பலூன் விற்கும் பெரியவர்
பக்கத்து வியாபாரியிடம் பார்த்துக் கொள்ள சொல்லி விட்டு
தேனீர் அருந்தச் சென்றிருக்கிறார்
ஊதுகுழல் விற்பவன்
ஒரு ஹிந்திப் பாட்டை
காற்றில் பரவ விடுகிறான்
அன்னை ஒக்கலில் அமர்ந்த குழந்தை
நூதனமாய்ப் பார்க்கிறது
தேரோட்டத்தை
தன் அன்னையுடன் வந்த நாட்களை
நினைவில் மீட்டுக் கொள்கிறாள்
குழந்தையின் அன்னை
யானை போல் அசைய ஆரம்பித்தது
ரங்கர் தேர்