பெண் முகப் பருக்களென
திட்டு திட்டாய் சிவந்திருந்தது
விடியலின் வானம்
காதலன் உடன் இருக்க
மகிழும்
பொன் ஒளிர் காதலி
அலை எழும் சூரியன்
நிறை சூல் பெண்ணென
மௌனித்திருக்கிறது
மேகக் கரும் திரட்சி
ஈற்றுப் பொழுதின்
நிகழ்வுகளாய்
பகல் நகர்கிறது
அந்தி நோக்கி
உடைந்த வானம்
விடுவிக்கிறது
ஓயாப் பெரு மழையை
பயணியின் மனம்
குறிப்புணர்த்துகிறது
அடுத்த கட்ட நகர்வை
