மழை மேகம்

மீண்டும் மீண்டும்
மீண்டு
வருகையில்
உன் நம்பிக்கைகள்
சலிப்பின்
ஒரு துளி இன்றி
அமைதிப்படுத்துகின்றன
குருதியும்
மறுபக்கம் கண்ணீரும்
நிறைந்து வழியும்
அகத்தில்
உன் இருப்பு
சொல்லெடுக்காமல்
மௌனம்
கொள்கிறது
ஒவ்வொரு முறையும்
மலர்களைத் தவற விடும்
கரத்தில்
எப்படியோ
வந்து சேர்கிறது
கொலைவாள்
முடிவில்லாமல்
ஓடிக் கொண்டேயிருக்கிறேன்
அகம்
அடங்கா வஞ்சத்துடன்
கை நழுவிப் போன
வாளை
தேடிக் கொண்டிருந்த போது
உன் சிரிப்பின்
ஒளி
மின்னியது
பின்னர்
இடியோசையாய்க்
கேட்டது