ஞாபகங்களின் திரை
மாறிக் கொண்டேயிருக்கும் வாழ்வில்
உனது ஓவியம் ஒன்று
நினைவில் உறைந்திருந்தது
ஓர் ஆலய மண்டபத்தில்
தூணில் சாய்ந்து
வானத்தை நோக்கி
நீருக்காய் காத்திருந்தாய்
தவிப்பின் துக்கமும்
துக்கத்தின் தவிப்பும்
நீர் கோர்த்திருந்த விழிகளுடன்
அப்போது வீசிய காற்றில்
மெல்ல அசைந்தன
உன் சிறு தோடுகள்

அசையும் சிறு தோடுகளுடன்
வானம் பார்க்கும்
அசையா உன் முகம்
உறைந்திருந்தது
அனந்தத்தில்