நீறு

ஓயாமல் எழுகிறது சிற்றலை
மகா நதியில்
கரை நோக்கி
ஓடக்காரன் பாடல் கேட்கிறது
எப்போதுமான காலத்தில்
பயணி அமர்ந்திருக்கிறான்
காலப்பெருக்கில்
அலையும் ஓடத்தில்
மயானக் கரையின் புகை
மேலே சென்று கொண்டிருக்கிறது
நெளிந்த மனம்
விடுபடும் கணத்தில்
எஞ்சியிருக்கிறது
தணல் உதிர்த்த சாம்பல்
பூசகன் அள்ளிச் செல்லும்
கலத்தில்
சிரிக்கிறது
அறிதலின் மகரந்தம்