நீ எவ்வளவு தொலைவில் இருக்கிறாய்
என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாய்

உனது காலைகள் உன்னை வாழ்த்தட்டும்
உனது மாலைகள் உனக்கு ஆசி அளிக்கட்டும்

அன்பின் மாற்றுருவமாய் துயரம் இருப்பது ஏன்

வான் எழும் அகம்
புவியில் நிலைத்திருக்கின்றன கால்கள்
உனது கண்ணீரை கட்டுப்படுத்துகிறாய்
அவ்வப்போது
நீ புரியும் புன்னகையில்
வெளிப்படுகிறது
ஒரு துளிக் கண்ணீரின்
சாரல்

அலைகளுக்கு அப்பால்
சிவந்திருக்கும் வான் முகம்
நோக்கி
நகர்கிறது
ஓர் ஒற்றைப் படகு