இராமாயண நவாஹமும் தென்னம்பிள்ளைகளும்

நமது மரபில் சப்தாகம் நவாஹம் என இரு விஷயங்கள் உள்ளன. அதாவது, சப்தாகம் என்பது ஏழு நாட்களில் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் பால லீலைகளைக் குறிக்கும் பாகவதத்தை  பாராயணம் செய்வது ; நவாஹம் என்பது பகவான் ஸ்ரீராமனின் வாழ்க்கைக் கதையான ஸ்ரீராமாயணத்தை ஒன்பது நாட்களில் பாராயணம் செய்வது.  நமது நாட்டினருக்கு ஸ்ரீராமனும் ஸ்ரீகிருஷ்ணனும் எப்போதும் குழந்தைகள். எனவே தங்கள் குழந்தைகளின் கதையாகவே ராமாயணத்தையும் கிருஷ்ண சரிதத்தையும் காண்கின்றனர். பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக நமது தேசம் தன் தலைமுறைகளுக்கு அந்த கதையைக் கூறிக் கொண்டேயிருக்கிறது. 

கேரளாவில் ஒரு வழக்கம் உண்டு. ஸ்ரீராமாயணப் பாராயணத்தைத் தொடங்கும் போது தென்னம்பிள்ளைகளை அங்கே வைத்திருப்பார்கள். தினமும் கொஞ்சம் நீர் வார்ப்பார்கள். ஸ்ரீராமாயணப் பாராயணம் பட்டாபிஷேக வைபவத்துடன் நிறைவு பெறும் போது தென்னம்பிள்ளைகளை அப்பகுதியில் இருக்கும் மக்களுக்கு வினியோகிப்பார்கள். தென்னை உயிர்த்தன்மையும் உணர்வுத்தன்மையும் மிக்க தாவரம் என்பதால் அது ராமன் கதையை ராமன் புகழை தன் நினைவில் வைத்திருந்து நடப்படும் வீட்டுக்கு நன்மங்களங்களை அளிக்கும் என்பது மலையாளிகளின் நம்பிக்கை. 

’’காவிரி போற்றுதும்’’ தற்போது செயல் புரியும் கிராமம் ஊருக்கு அருகில் உள்ள கிராமமாகும். ‘’காவிரி போற்றுதும்’’ தனது முதற் பணியைத் துவக்கிய கிராமம் ஊரிலிருந்து 45 நிமிட பயண தூரத்தில் உள்ள கிராமம் ஆகும். எனது மோட்டார்சைக்கிள் பயணத்தில் பல இந்திய கிராமங்களை பல இந்திய கிராம மக்களை பல இந்திய கிராம மக்களின் முகங்களை நேரடியாகக் கண்டவன் என்ற அடிப்படையிலான புரிதலில் கிராம மக்கள் மீது கிராம மக்கள் நிலை கொண்டிருக்கும் பண்பாட்டு அடிப்படையின் மீது நம்பிக்கை கொண்டு கிராம மக்களுக்கான பணியைத் துவக்கினேன். ஒரு கிராமத்தில் இருக்கும் எல்லா வீடுகளுக்கும் அவர்களுக்குத் தேவையான மரக்கன்றுகளை முழுமையாக வழங்குவது என்னும் எண்ணத்துடன் அந்த கிராமத்தில் இருக்கும் ஒவ்வொரு வீட்டையும் தொடர்பு கொண்டு கணக்கெடுப்பைத் துவக்கினேன். அந்த கிராமத்திற்குச் செல்வது அதுவே முதல் முறை. அந்த கிராமத்தின் பெயரை பேருந்து பெயர்ப்பலகையில் கண்டது அன்றி அந்த ஊர் பற்றி வேறு ஏதும் அறியேன். இருப்பினும் கிராம மக்கள் நல்லெண்ணத்தையும் நன்முயற்சிகளையும் மிகச் சரியாகப் புரிந்து கொள்வார்கள் என்னும் நம்பிக்கையுடன் அவர்களை அணுகினேன். என்னை வரவேற்றார்கள். என் முயற்சியைப் பாராட்டினார்கள். என்னை அவர்களில் ஒருவனாக ஏற்றார்கள். ஐந்நூறு வீடுகள் கொண்ட அந்த கிராமத்தில் ஒரு நாளைக்கு 50 வீடுகளில் மட்டுமே கணக்கெடுக்க முடியும். ஒரு வீட்டுக்கு 10 நிமிடம் ஒதுக்கினால் கூட 50 வீடுகளை நிறைவு செய்ய 8 மணி நேரம் ஆகி விடும். பதினைந்து நாட்களில் எல்லா வீடுகளையும் அணுகினேன். அதில் ஒரு ஆச்சர்யம் இருந்தது. இரண்டு நாட்களில் 100 வீடுகளைக் கணக்கெடுத்த போது இவ்வாறு ஒரு முயற்சி நடப்பதும் இவ்விதம் ஒரு கணக்கெடுப்பு நிகழ்வதும் கிராமத்தில் உள்ள எல்லா வீடுகளுக்கும் வாய்மொழிப் பரவலாக பரவி இருந்தது. அது என் பணியை மேலும் லகுவாக்கியது. இன்னும் கணக்கெடுப்புக்குச் செல்லாத ஒரு வீட்டின் விவசாயி தன் கொல்லையை மரம் நடுவதற்காக சீர் படுத்திக் கொண்டிருப்பதைக் கண்ட போது என் உளம் நெகிழ்ந்தது. கணக்கெடுத்த போது என்னிடம் எண்ணியதை எப்படியாவது செய்து விடலாம் என்ற எண்ணம் இருந்ததே தவிர என் கையில் ஒரு மரக்கன்று கூட இல்லை. அந்த 500 வீடுகளில் ஒரு வீட்டில் கூட நீங்கள் மரக்கன்று வழங்குவீர்கள் என்பதற்கு என்ன உத்தரவாதம் என்ற கேள்வியை எழுப்பவில்லை. அது அவர்களின் பெருந்தன்மை. நம் பண்பாடு அவர்களுக்கு அளித்த தன்மை அது. 

நெல்லி, கொய்யா, பலா, தேக்கு , மகாகனி என 20,000 மரக்கன்றுகள் அக்கிராம மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டன. இந்த எண்ணிக்கை மிகப் பெரும் சாதனை என்பதை விவசாயத்துறை , தோட்டக்கலைத்துறையை சார்ந்தவர்கள் அறிவார்கள்.  காவிரி வடிநில கிராமத்தில் இந்த எண்ணிக்கை எட்டப்பட்டிருப்பது குறித்த வியப்பை வேளாண்மைத் துறையில் ஆய்வு விஞ்ஞானிகளாக இருக்கும் எனது நண்பர்கள் பகிர்ந்து கொண்டார்கள். பூனாவில் உள்ள வேளாண் விஞ்ஞானியான எனது நண்பர் ‘’ நீ கல்லில் நார் உரிக்கும் ஆள்’’ என்றார். 

கிராம மக்கள் கோரியிருந்த தென்னை , மா மரக்கன்றுகளைத் தவிர மற்ற மரக்கன்றுகள் அனைத்தும் அவர்களுக்கு ஏற்பாடு செய்து வழங்கப்பட்டன. கிராம மக்கள் அனைவரும் தங்கள் கொல்லைகளிலும் வயல்களிலும் மரக்கன்றுகளை நட்டார்கள். அத்தனை மரக்கன்றுகளையும் 500 குடும்பங்களும் நட்டு பராமரித்து வளர்த்ததன் மூலம் அந்த கிராம மக்கள் தங்களுக்கும் சமூகத்துக்கும் நாட்டுக்கும் உலகத்துக்கும் உயிர் வாயுவை உற்பத்தி செய்ய உதவி பேருதவி புரிந்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் ஆற்றியிருக்கும் பொதுப்பணியே மிகப் பெரியது. அதனுடன் ஒப்பிட்டால் அவர்களுக்கு மரக்கன்று வழங்கியது என்னும் பொதுப்பணி மிகச் சிறியதே. பொதுப்பணியாளனாக நான் இதனை நன்றாக உணர்ந்திருக்கிறேன். 

என் பணி அங்கே பெரும்பகுதி நிறைவுற்ற போது நான் அந்த கிராமத்தின் ஒவ்வொரு குடும்பத்தினரிடமும் ஒரு கோரிக்கை வைத்தேன். கிராமத்தின் ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் மரக்கன்றுகள் வழங்கப்பட்டிருந்தாலும் கிராமம் முழுவதும் மரக்கன்றுகளால் இணைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அந்த இணைப்பு நம் ஒற்றுமையையும் ஒருமைப்பாட்டையும் குறிக்கிறது. எனவே நம் ஒற்றுமையையும் கூட்டுச் செயல்பாட்டையும் குறிக்கும் விதத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட தினத்தில் மாலை 6 மணிக்கு வீட்டு வாசலில் 7 தீபங்கள் ஏற்றுமாறு கேட்டுக் கொண்டேன். இந்த எளிய பொதுப்பணியாளனின் கோரிக்கையை ஏற்று அந்த கிராமத்தின் அத்தனை குடும்பங்களும் குறிப்பிட்ட நேரத்தில் அவரவர் வீட்டு வாசலில் ஏழு தீபங்கள் ஏற்றி அந்த ஊரை ஒளி வெள்ளத்தால் நிறையச் செய்தனர். 

ஊரிலிருந்து 45 நிமிட பயண தூரத்தில் இருந்த கிராமத்திலிருந்து ஊரிலிருந்து 15 நிமிட பயண தூரத்தில் இருக்கும் கிராமத்துக்கு ‘’காவிரி போற்றுதும்’’ தனது செயற்களத்தை மாற்றிக் கொண்டது. அங்கும் பல பல பணிகளை ஆற்றினோம். முதல் கிராமத்தில் பெற்ற அனுபவம் இரண்டாம் கிராமத்தில் பல பணிகளை சுலபமாக்கியது. நாம் தொடர்ந்து முன்னேறிச் செல்கிறோம். 

முதல் கிராமத்தின் மக்களை நகரில் அவ்வப்போது காண்பேன். அங்கே இருக்கும் மக்களைக் குறித்து விசாரிப்பேன். எனது நண்பரின் நிறுவனம் ஒன்றில் அக்கிராமத்தைச் சேர்ந்த இளைஞர் ஒருவர் பணி புரிகிறார். இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு ஒருமுறை எனது நண்பரைக் காண அங்கு செல்லும் போதெல்லாம் அந்த இளைஞரிடம் அக்கிராமம் குறித்து கேட்டறிவேன். எனினும் நேரடியாகச் சென்று பல மாதங்கள் ஆகி விட்டன. 

இன்று காலை அங்கே சென்றிருந்தேன். பார்த்த அனைவரும் ஆர்வத்துடன் என்னை வரவேற்றனர். வீடுகளுக்கு வருமாறு அழைத்தனர். ‘’சார் ! நீங்க கொடுத்த மரமெல்லாம் கொல்லையில 15 அடி வளந்திருக்கு சார். வந்து பாருங்க சார்’’ என்றனர். எல்லாரும் பார்வையிட அழைக்கின்றனர். அந்த கிராமத்துக்கு கணக்கெடுக்க சென்ற போது ஒரு வீட்டுக்கு 10 நிமிடம் என ஒதுக்கிய போது எல்லா வீடுகளிலும் கணக்கெடுத்து முடிக்க 15 நாட்கள் ஆனது. இப்போது ஒவ்வொரு வீட்டு கொல்லையிலும் வளர்ந்திருக்கும் மரங்களைக் காண வேண்டுமானால் ஒரு வீட்டுக்கு 20 நிமிடம் ஒதுக்க வேண்டும் ; அவ்வாறெனில் எல்லா வீடுகளிலும் பார்வையிட்டு முடிக்க 30 நாட்கள் ஆகும். 

அக்கிராமத்தில் இருக்கும் மரக்கன்றுகள் பணிக்கு உதவும் தன்னார்வலர்களிடம் கிராமத்தில் ஒரு இராமாயண நவாஹம் நடத்தி ஒன்பதாம் நாள் பட்டாபிஷேகத்தன்று 2000 தென்னம்பிள்ளைகளை கிராம மக்களுக்கு வினியோகிக்கத் திட்டமிடுவதைக் கூறினேன்.  மிகவும் மகிழ்ந்தார்கள். ஒரு தன்னார்வலரின் வீட்டில் முன்னர் ஒரு வன்னி மரக்கன்றை அளித்திருந்தேன். அவர் தன் குலதெய்வம் ஆலயத்தில் நட்டிருக்கிறார். இப்போது அது பெருவிருட்சமாகி உள்ளது என்பதைக் கூறினார் ; ஊரில் இருக்கும் தனது நண்பர்கள் 50 பேர் வன்னி மரக்கன்றுகளை தங்கள் வீட்டில் வளர்க்க ஆர்வமாக இருப்பதாகக் கூறினார். நவாஹத்தின் நிறைவில் வழங்குவதாகக் கூறினேன். இன்று காலை கிராம மக்களிடம் நவாஹம் நிறைவடையும் வரை இங்கு தான் இருப்பேன் எனக் கூறி பிரியாவிடை பெற்று ஊர் திரும்பினேன். 

ஊருக்கு வந்ததும் எப்போதும் மரக்கன்றுகளை வாங்கும்  பண்ணைக்கு தொலைபேசி மூலம் தொடர்பு கொண்டு 2000 தென்னம்பிள்ளைகள் கையிருப்பு உள்ளதா என வினவினேன். சிறிதும் பெரிதுமாக கேட்கும் எண்ணிக்கை இருக்கும் என கையிருப்பை சோதித்து பதிலளித்தனர். ஒரு தென்னம்பிள்ளையின் விலை ரூ.60. அதிக எண்ணிக்கையில் எடுப்பதால் ரூ. 55க்கு அளிக்க இயலும் என்று கூறினர். அந்த ஊரில் பொது இடங்களில் ஆடு மாடு மேயாத நந்தியாவட்டை , அரளி ஆகிய மரக்கன்றுகளை நட்டு ஆறு மாதம் தண்ணீர் ஊற்ற ஒரு பணியாளரை ஏற்பாடு செய்தால் தமிழகத்தில் மிக அதிகமான மரக்கன்றுகள் பொது இடத்தில் இருக்கும் கிராமமாக அந்த கிராமம் மாறக் கூடும். அவ்வாறு நிகழ்ந்தால் மற்ற கிராமங்களுக்கு அது முன்மாதிரியாக அமையக் கூடும். கடமை மட்டுமே நாம் ஆற்ற வேண்டியது என்கிறது பகவத்கீதை. 

‘’காவிரி போற்றுதும்’’ ஒரு நுண் அமைப்பு. அதன் ஆதரவாளர்களான நண்பர்கள் நடுத்தர பொருளியல் பின்னணியைக் கொண்டவர்கள். எனினும் நம் மீது கொண்ட பிரியத்தின் காரணமாகவும் நம் செயல்கள் மேல் கொண்ட நம்பிக்கை காரணமாகவும் நமக்குக் கொடையளிக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு அதிக சிரமம் கொடுக்கக்கூடாது என ‘’காவிரி போற்றுதும்’’ அமைப்பாளராக நான் எண்ணுவேன். நமது திட்டமிடல்கள் அனைத்தும் மிகச் சிறு பொருளியல் தேவை கொண்டதாக அமைத்துக் கொள்வதற்கான காரணங்களில் அதுவும் ஒன்று. இருப்பினும் நண்பர்கள் ஒவ்வொரு மின்னஞ்சலிலும் ‘’காவிரி போற்றுதும்’’ செயல்பாடுகளை அதிகமாக நிகழ்த்துமாறும் தயக்கமின்றி தேவைகளைக் கூறுமாறும் கேட்டுக் கொள்கிறார்கள். அவர்கள் அளிக்கும் ஊக்கத்துக்கும் அவர்கள் அளிக்கும் நம்பிக்கைக்கும் அமைப்பாளராக நான் எப்போதும் நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறேன். 

எனது நண்பன் ஒருவனிடம் விஷயத்தைக் கூறிக் கொண்டிருந்தேன். ‘’அண்ணன் ! ஒரு ரூபாய் பட்ஜெட் . செஞ்சுடலாம் அண்ணன் ! நீங்க வேலையை ஸ்டார்ட் பண்ணுங்க’’ என்றான். ‘’காவிரி போற்றுதும்’’ ஆலோசனையில் தேக்கு பயிரிட்டிருக்கும் தஞ்சை விவசாயி ‘’ அண்ணா ! நான் உங்க கிட்ட பல தடவை சொல்லிட்டன். உங்க முயற்சிக்கு சப்போர்ட் பண்ண எனக்கு ஒரு சான்ஸ் கொடுங்கன்னு. இந்த தடவை எனக்கு வாய்ப்பு தாங்க’’ என்றார். ஒரு வணிகர் ‘’ஒன் ஃபோர்த் எக்ஸ்பெண்டிச்சர் நான் ஏத்துக்கறேன்’’ என்றார். செட்டிநாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு நண்பர் ‘’எதுன்னாலும் தயங்காம சொல்லுங்க ‘’ என்றார். 

நவாஹம் நிகழும் ஒன்பது நாட்களும் கிராமத்தில் இருக்க நேரிடும். முதல் எட்டு நாட்களும் கிராமத்தின் ஒவ்வொரு குடும்பமும் தங்கள் வீட்டுத் தோட்டத்தில் கொல்லைகளில் தென்னம்பிள்ளைகள் நட குழி எடுத்து அதில் மக்கிய சாண எரு இட்டு வைக்குமாறு ஒருங்கிணைத்துக் கொண்டால் ஒன்பதாம் நாள் பட்டாபிஷேக வைபவம் நிறைவு பெற்றதும் அனைவருக்கும் தென்னம்பிள்ளைகளை அளித்து ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் அனைத்து தென்னம்பிள்ளைகளையும் அவரவர் வீடுகளில் நடுமாறு செய்யலாம். அச்செயல் மூலம் ஒட்டுமொத்த கிராமமும் உணர்வுபூர்வமாக இணையும். அச்செயல் மூலம் ஸ்ரீராமாயணத்தின் இருப்பு எல்லா கிராம வீடுகளையும் சென்றடையும்.