பெயர்ப் பட்டியல்

பட்டியலில் பெயர்கள் பரவியிருக்கின்றன
வரிசை எண்ணுடன்
வித வித நோக்கங்களில்
கண்ணாடிக் கதவு போட்ட
அறிவிப்புப் பலகையில்
ஒட்டப்பட்டுள்ள
ரயில் முன்பதிவு பட்டியல்
அரசு பராமரிக்கும் திருக்கோயில்களின்
குத்தகை பாக்கி பட்டியல்
சம்பள பட்டியல்
பதவி உயர்வு பட்டியல்
போதிய வருகையில்லாமல்
பரீட்சை எழுத அனுமதிக்கப்படாதவர் பட்டியல்
மனிதர்கள்
சூழ்நிலை பொறுத்து
சாத்தியம் பொறுத்து
குழுவாய் இணைகிறார்கள்
குழுவிலிருந்து பிரிகிறார்கள்
பட்டியல் பெயர்கள் ஒன்றாகவே இருக்கின்றன
பிரியாமலும்
இணையாமலும்

கோலக் காலை

விடிவெள்ளிக்குக் கீழே
கண் விழிக்கத் துவங்கியிருக்கும் சிற்றூரில்
நீண்டிருக்கும் மண் சாலையில்
தினமும் நடக்கிறான்
காலை நடையாளன்
வாசலில் சாணமிட்ட குடிசை வீடுகளில்
கூரைக்கும் சாலைக்கும்
பறந்து பார்க்கின்றன
செந்நிற சேவல்கள்
நிற்க நேரம் இல்லாத
பெரிய வேலையற்ற இன்னொரு நாளைக்குள்
மெதுவாக வருகின்றன
சாலைக் குக்கல்கள்
புதிதாகக் கோலம் பயிலும்
சிறுமி
மாப்புள்ளிகளை வளையமிட்டு
உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கிறாள்
ஒரு பொழுதை

இறுதிக்குப் பின் யாத்திரை

தணிந்த
சிதை நெருப்பின்
சாம்பல் குவியலின்
வெண்ணிறப்  பொடி
மானசீகமாக
உரு தருகிறது
இல்லாத உடலுக்கு

இறுதி யாத்திரைக்குப் பின்
இன்னும் ஒரு வாய்ப்பளித்து
சமுத்திரம் வரை செல்கிறது
முற்றிலும் கரைந்து போக

முற்றிலும் கரைதலில்
ஒரு ஆசுவாசம்
இருக்கத்தானே செய்கிறது

கோடை மாலை

கோடை மாலையில்
நிழற்சாலையில்
கூடியிருக்கும் சந்தையில்
காய்கறி வாங்கி
வீடு திரும்பும் முகங்களில்
நிரவியிருக்கிறது
ஒரு விடுபடல்

நிலக்காற்று
கடல் மேல் அடையும்
குளிர்ச்சி

தரங்கம் பாடி

கடற்கரையில்
சவுக்குத் தோப்புக்கருகில்
மணல்மேட்டின் மேல்
அமர்ந்து
அலைகளின் சங்கீதம்
கேட்கிறான்
அலையும்
ஒற்றைப் பயணி

அந்தி வானின்
விண்மீன்கள்
அசைந்து கொடுத்து
ஒத்திசைகிறது
அலைகடல் நகர்வுக்கு

மண் விண் அமுது

எல்லா இலைகளும் உதிர்ந்து
நீர்மையற்ற பரப்பில்
நின்று இருக்கும் மரம்
இடைவிடாது
வேர்களால்
துழாவுகிறது
ஆழங்களில் உறையும் உயிர்ப்பை

மழலைக் கிளைகள்
தீண்ட
நீட்டுகின்றன
முடிவற்ற
அமிர்த வான் நோக்கி 

பிரியத்துக்குரியவர்களிடம்
இன்னும் முழுமையாக வெளிக்காட்டாத உணர்வுகள்
இன்னும் உச்சரிக்கப்படாமல் மனதில் பாதுகாத்திருக்கும் சொற்கள்
இன்னும் அளிக்காத வாக்குகள்
இன்னும் சிந்தாத கண்ணீர்
இன்னும் இன்னும் வளர்ந்து கொண்டேயிருக்கும் நம்பிக்கை
இன்னும் இன்னதென்று வடிவப்படுத்த முடியாத அன்பு

ஓயாப் பெருங்கடலுக்கும்
அந்திச் சூரியனுக்கும்
இடையே
வித விதமான
மேகங்கள்
மிதக்கின்றன

சைத்ரிகனின் கரம்
ஒரு வெள்ளைக் காகிதத்தில்
ஒரு சூரியனை
ஒரு சந்திரனை
சிறு சிறு மலைக் குன்றுகளை
ஓடிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு நதியை
அதில் அலையும் மீன்களை
அந்தரத்தில் நிற்கும் கொத்திப் பறவைகளை
சிறு குழந்தைகளுடன் நின்றிருக்கும்
வாலைக் குழைக்கும் நாயை
ஒரு சிறு கீற்று வீட்டை
அதனுள் புகையும் அடுப்பங்கரையை
சில கணங்களில்
உருவாக்கி விடுவதைப் போல
நீ
ஒரு மாய உலகத்தை
உருவாக்கினாய்
பின்னர்
அதிலிருந்து எப்படி வெளியே வருவது
என்பதைப் பற்றி
நாம் யோசிக்கவேயில்லை

நில் கவனி செல்

ஒரு நெடுஞ்சாலையில்
கிளையில் பறவைகள் நிற்கும்
நிழலில் பிராணிகள் நிற்கும்
மண்ணில் ஆல் நிற்கும்
பேருந்து நிறுத்தம்
இல்லாத இடத்தில்
நின்று கொண்டிருக்கிறது
மூன்று எலுமிச்சைகள்
செருகப்பட்ட சூலம்
நடத்துனர்களும்
வாகன ஓட்டுனர்களும்
சிரத்தையாய்
முன்நின்று
வேண்டிக் கொள்கின்றனர்
வழித்துணையாய் உடன்வர
மரத்தின் மேல்
கவிந்து நின்றிருந்தது
வெண்மேகம்

ஏன் மறக்க வேண்டும்

ஏன் மறக்க வேண்டும்
சில பொழுதுகள் ஆயினும்
சில நாட்கள் ஆயினும்
சில மாதங்கள் ஆயினும்
நான்
என்பதில்
முழு உலகமும்
இணைந்த
மாசற்ற
தூய
நேரடியான
செயல்பாட்டை
ஏன் மறக்க வேண்டும்