சில கணங்கள்

நீ
என்னிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தாய்
உன் மீது பிரியமாய் இருந்தவர்களை
உன் மீது பெரும் நம்பிக்கை வைத்தவர்களை
உன்னை எப்போதும் மனமுவந்து பாராட்டியவர்களை
உன்னை வாழ்த்துபவர்களை
குதூகலம் தந்த அலைகடல் கரைகளை
மலைப்பிரதேசங்களின் குளிரை
மனிதர்கள் பொங்கும் நகரங்களை
காண விரும்பும் புதிய நிலப்பரப்புகளை
மலர்கள் பூத்திருக்கும் நீண்ட புல்வெளிகள் கொண்ட பூங்காக்களை

இவற்றைப் பற்றி
கூறியபோது
நீ
சில கணங்கள்
துக்கம் கொண்டு
மீண்டது
ஏன் என்பதை
நான்
யோசித்து யோசித்துப்
பார்த்தேன்

சொல்லாதல்

நீ
ஒரு காட்சியாக
உள்நுழைந்தாய்
ஓர் இனிய காட்சியாக
உனது கண்கள்
உனது மென்மையை
வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருந்தன
கருணையின் நீர்மையால்
ஈரம் கொண்டிருந்தன
இந்த உலகைப் பார்க்கும்
உனது கண்கள்
பிரியமானவை
உனது சொற்கள்
உனது சொற்களுக்கு இடையே
ஏற்படும்
இடைவெளிகளும் தயக்கங்களும்
மேலும்
பிரியம் கொண்டிருந்தன
உனது கனவுகளின் பிரதேசம்
வெள்ளிப் பனிமலைகளும்
அலைகடல் ஆழங்களும்
உனது காட்சியை
சொற்களாக்குகையில்
என்னைச் சூழ்கின்றன கார்மேகங்கள்
தென்றல் தீண்டிச் செல்கிறது
உடனிருக்கிறது அருவிச்சாரல்
அனல் நீக்கும் குளிர் நிறைகிறது
எங்கும்

ஊற்று

வீட்டு மாடியில்
கோடை இரவில்
நட்சத்திரங்களுக்குக்  கீழே
தென்றல் உலவுகையில்
வானம் பார்த்து
படுத்திருக்கிறேன்
பொங்கும் ஊற்றென
தென்னை மட்டைகள்
மண்ணிலிருந்து விண் நோக்கி
பொங்கும் ஊற்றுகள்
அருவியென
சில
வழியவும் செய்கின்றன
மாடித் தரை தொட்டு

உன்னிடமிருந்து

உன்னிடமிருந்து
எவ்வளவோ பெற்றுக் கொண்டேன்
ஒரு விஷயத்தை
மேன்மையாகப் புரிந்து கொள்ளும்
வழிமுறைகள் மட்டுமே
உன்னிடம் இருந்தன
யாருடைய துக்கத்துக்காகவும்
நீ துயரப்பட்டாய்
பிறருக்காக சிந்துவதற்கு
எப்போதும்
உன்னிடம் கண்ணீர் இருந்தது
பிழைகளைத்
தவறுகளை
இயல்பாக மன்னித்தாய்
நீ நினைக்கப்படும் போதெல்லாம்
அங்கே நிறைகிறது
உன் நேசத்தின் நறுமணங்கள்
உன் அகம்
அன்பால்
ஒட்டுமொத்தமாக
இந்த உலகை
ஒரு குழந்தையாக
மாற்றுகிறது

வான் தெய்வங்களின்
நிஷ்டையை
அவ்வப்போது
கலைத்தது
புவியில்
உன் இருப்பு
...

பசுமை

வெம்மைப் புகை எழும்
புழுதியாலான பிரதேசத்தில்
மண் உறையும்
புல் வேராய்
நீ
காத்திருக்கிறாய்
ஒரு சிறு மழை
பொழிந்து
பசும் உயிராய்
அந்நிலம்  முழுதும்
உன் அன்பால்
அணைத்துக் கொள்ள

கடவுள் காணும் காட்சி

லட்சம் பேர் திரண்டிருக்கும்
அம்மைதானத்தில்
அந்த இளைஞன் முகம்
சிறுவனைப் போல
நாணிச் சிவந்திருந்தது

கால்பந்துக்கும்
அவனுக்கும்
மெல்லிய
நுட்பமான
ரகசிய
புரிதல்
இருந்தது

அணைக்கையில்
பூரணமாய்
ஒப்புக் கொடுத்திருக்கும்
காதலியைப் போல
கால்பந்து
அவனிடம்
நடந்து கொண்டது

அவனும்
கால்பந்தும்
பரிபாஷையில்
உரையாடிக் கொண்டிருந்தனர்
ஒருங்கிணைக்கப்பட்டிருந்தனர்

அவன் கண்கள்
அக்கால்பந்தின்
மேலேயே
இருந்தது

அவனுக்கு
நான்கடி முன்னால்
உருண்டு கொண்டிருந்த
கால்பந்து
அவன் கால் தொடும் முன்னாலேயே
அவன் மனம் நினைத்த திசைக்கு
திரும்பியது

அவனும்
பந்தும்
கால்பந்தாட்டத்துக்குள்
ஒரு
தனி விளையாடலை
ஆடிக் கொண்டிருந்தனர்
ஒரு தனி உலகை
உருவாக்கிக் கொண்டு
அதில் உலவிக் கொண்டிருந்தனர்
காதலர்களைப் போல

அவனால்
goal விழும் போதெல்லாம்
ஒவ்வொரு முறையும்
கடவுள் பார்த்தார்
தன் வேலைகளை
ஒதுக்கி வைத்து விட்டு

இருந்து விட்டு போகிறேன்

இந்த நகரில்

ஓர் அன்னையிடமிருந்து
அவள் குழந்தையை
சற்று நேரம் வைத்திருந்து
திருப்பித் தருபவனாக

ரயில் கடக்கையில்
உற்சாகமாய் கையசைக்கும்
மைதானத்துச் சிறுவர்களைப் பார்த்து
புன்னகைத்துக் கையசைப்பவனாக

தினமும் காலைப் பொழுதில்
வீட்டு வாசலுக்கு வரும்
குருவிகளுக்கு
தானியம் அளித்து
மகிழ்ந்து பார்த்திருப்பவனாக

பெருஞ்சுமை சுமந்து
சோர்ந்திருப்பவர்களுக்கு
சில கணங்கள்
ஆசுவாசம் அளிப்பவனாக

முடிவற்ற
தீராக்காதலை
தூய சொற்களில்
தெரிவித்துக் கொண்டேயிருப்பவனாக

அன்பின் பாலம்
உருவாக்கப்படும் போதெல்லாம்
அணில் போல
பிரியத்தின்
கைமணலை இடுபவனாக

இருந்து விட்டு போகிறேன்

புரிதல்

உன்னைப் புரிந்து கொள்வது
என்பது
மிக எளிதான ஒன்று
உனது மனம்
மேன்மைகளால்
குதூகலங்களால்
அன்பின் ஒளியால்
புத்தம் புது உணர்வுகளால்
உலகின்
எப்போதுமிருக்கும் அற்புதம்
உணரும் தன்மையால்
பிரியத்தால் இறைமை கொள்ளும் இயல்பால்
ஆனதாக
இருக்கிறது

என்னால்
உனது கண்ணீரைப்
புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லை

நீர்மை

பள்ளி விட்டதும்
ஹோ என ஒலி எழுப்பி
திறந்திருக்கும் பெரிய gateன் வழியே
வெளியே பாயும்
குழந்தைகள் கூட்டம் போல்
இன்று இரவு 9.16க்கு
வந்தது
மழை
தார்ச்சாலையில் படும் சத்தம்
மண்பரப்பில் கொட்டும் சத்தம்
கார் பார்க்கிங் ஷீட் மேல் கேட்கும்
டமார சத்தம்
என
ஜூகல் பந்தி கச்சேரி
கரண்ட் கட் ஆனது
வீட்டுக் கூடத்தின் காற்றில்
நிரம்பியது நீர் ஈரம்
சிறு மழை கூட
இந்த வாழ்க்கை மேல்
சட்டென
கூடுதல் நம்பிக்கையை
அளித்து விடுகிறது

ஆழம்

மௌனம் அடர்ந்திருக்கும்
மலைகளின்
குளிர்க் காலைப் பொழுதுகளைப் பற்றி
கேட்டுக் கொண்டிருந்த போது
புல்நுனி பனிநீரின் தூய்மை
உன் முகத்தில்
நிறைந்தது

முற்பகலில் கடந்து சென்ற
வனாந்தரங்களின் நிழல்
குறித்து சொன்ன போது
அடர்ந்த இலைகளால்
கூரையிடப்பட்ட
ஈரப்பசுமை
உன் சொற்களில்
வெளிப்பட்டது

பிற்பகலில்
ஒரு சிறு சாலையில்
கிளை பிரிந்து சென்ற
மண்பாதையின்
முடிவில்
இருந்த சிற்றாலயத்தின்
கருங்கல் படிக்கட்டுகளில்
அமர்ந்து கண்ட
தடாகத்தைக் காட்சிப்படுத்திய போது
நீ
கணந்தோறும் மலரும்
மலரானாய்

மாலையில்
ஒரு சிறு குன்றின்
பாறை
ஒன்றின் மீதமர்ந்து
கண்ட
முதல் நட்சத்திரம் குறித்து
கேட்ட போது
நீ புன்னகைத்தாய்
விண்மீன் போல

அந்த மாநகரின் இரவில்
அன்னையின் தோள்களைக்
கட்டிக் கொண்டு
வெட்கத்தால் முகம் நாணும்
குழந்தையைப் பற்றி
உன்னிடம் சொன்ன போது
நீ ஆனாய்
ஒரு பிள்ளையாக
ஓர் அன்னையாக