நாற்றங்கால்

’’காவிரி போற்றுதும்’’ குறித்த எண்ணம் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் இதே மார்ச் மாதத்தில் உருவானது. இரண்டு ஆண்டுகள் ஆகி உள்ளன. கணிசமான அளவு செயல்கள் ஆற்றப்பட்டுள்ளன என்றே நினைக்கிறேன். இருப்பினும் இன்னும் இன்னும் என மனம் வேகம் கொள்கிறது. மக்கள் பணியாளன் அனுபவத்தில் உணரும் உண்மை என ஒன்று உண்டு. எந்த செயலுக்கும் அடிப்படை அந்த செயலைச் செய்ய வேண்டும் என்ற உணர்வே. எனவே மக்கள் பணியாளன் எப்போதும் தன் குழுவிடம் அகத்தில் அந்த உணர்வு எப்போதும் சுடரும் படி பார்த்துக் கொள்ளுங்கள் என்று கேட்டுக் கொண்டே இருப்பான்.  

இந்த இரண்டு ஆண்டுகளில் பொதுப் பணிகளில் நான் நிறைய விஷயங்களைக் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன். செயல் புரியும் கிராமத்தில் சில விவசாயிகளுடன் அமர்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்த போது அங்கிருந்த விவசாயி ஒருவர் என்னைப் பற்றி அங்கிருந்தவர்களிடம் சொன்னார் : ‘’ சாருக்கு பொறுமை ரொம்ப அதிகம். யார் எது சொன்னாலும் முழுசா கேட்டுக்கறாரு. யாரும் கடுமையா ஏதும் சொன்னாக் கூட சாருக்கு கோபம் வர்ரதில்லை. சொல்ல வேண்டிய விஷயத்தை அமைதியா எடுத்துச் சொல்றாரு. நாம யாரைப் பத்தியாவது புகாரா சொன்னாக் கூட யாரைப் பத்தியும் எதிர்மறையா நினைக்காதீங்க சொல்லாதீங்கன்னு சொல்றாரு. மெல்ல மெல்ல செஞ்சாலும் தான் நினைச்சதை செஞ்சுடராரு.’’ 

நாம் மக்களை இணைப்பதற்காகப் பணி புரிகிறோம். நம்மை ஏற்காதவர்கள் நம்மை வெறுப்பவர்கள் கூட நம்மவர்களே. அவர்களுக்கும் சேர்ந்து யோசிக்க வேண்டிய செயலாற்ற வேண்டிய பொறுப்பு நமக்கு உள்ளது. மக்கள் பணியாளன் அந்த உணர்வுடன் எப்போதும் இருப்பான். 

நான் முதலில் பணி புரிந்த கிராமத்துக்கு இரண்டு நாட்கள் முன்னால் சென்றிருந்தேன். அந்த கிராமத்தின் ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் வீட்டு வாசல் முன்னால் வைப்பதற்காக அளித்திருந்த மலர்ச் செடிகள் சிறப்பாக வளர்ந்து பூ பூத்துக் கொண்டிருக்கின்றன. அரை அடி நீளத்தில் அளித்த அச்செடிகள் இன்று ஆறடி உய்ரம் வளர்ந்திருப்பதைப் பார்க்கும் போது இவை நாம் அளித்த செடிகள் தானா என்று நமக்கே ஐயம் உருவாகிறது. 

‘’காவிரி போற்றுதும்’’ முதலில் ஒரு கிராமத்தில் கணக்கெடுப்பு மேற்கொண்டு 20,000 மரக்கன்றுகளை அந்த கிராமத்துக்கு அளித்த பின் அடுத்து அதே பணியை பத்து கிராமங்களுக்கு 2,00,000 மரக்கன்றுகள் என முன்னெடுப்பது எனத் திட்டமிடப்பட்டிருந்தது. அதுதான் நம் ஆரம்ப திட்டம். அதன் பின்னர் சூழலைப் பொறுத்து பல்வேறு பணிகள் இணைந்தன. பல்வேறு தளங்களில் செயல்கள் விரிவாயின. எனினும் என்னுடைய மனம் மரக்கன்றுகள் விஷயத்தில் மையம் கொண்டு சுழன்றவாறு இருந்தது. 2,00,000 மரக்கன்றுகளை ஒரு நர்சரி அமைத்து சொந்தமாக உண்டாக்க குறைந்தபட்சமாகக் கூட கணிசமான தொகை தேவைப்படும். என்ன செய்வதென்ற யோசனையிலேயே நாட்கள் சென்றது. 

நான் எந்த ஒரு விஷயம் மனதில் இருந்தாலும் அதனைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டே இருப்பேன். நாள்கணக்காக யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் போது அந்த விஷயம் குறித்து ஒரு புதிய யோசனை உண்டாகும். அது மிக எளிமையான ஒன்றாக இருக்கும். இது என் அனுபவம். இரண்டு நாட்களுக்கு முன் அந்த கிராமத்துக்குச் சென்று ஊருக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருந்த போது ஒரு யோசனை உண்டானது. 

நான் முன்னர் திட்டமிட்டது 2,00,000 மரக்கன்றுகளை உண்டாக்க 2,00,000 நர்சரி சேப்ளிங் பைகள் தேவை என. அவை இருந்தால் தான் அவற்றில் மண்ணும் உரமும் இட்டு விதையிட்டு மரக்கன்றுகளை உண்டாக்க முடியும் என்பதால் 2,00,000 நர்சரி சேப்ளிங் பைகளை கொள்முதல் செய்வதுதான் முதல் பணியாக இருந்தது. அதற்கான நிதி இருப்பு இல்லை என்பதால் பணி தள்ளிப் போய்க் கொண்டே இருந்தது. 

மின்னல் தெறிப்பென ஒரு எண்ணம் உண்டானது. ஒரு நிலத்தில் 80 அடி நீளமும் 80 அடி அகலமும் கொண்ட ஒரு பரப்பை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டியது. அதனைச் சுற்றி 15 செமீ உயரத்துக்கு செங்கல்லால் கட்டு வேலை போட்டுக் கொள்ள வேண்டும். இப்போது 80 அடி நீளம் 80 அடி அகலம் 15 செமீ உயரம் கொண்ட இடம் தயாராகி விடும். அதில் சாண எருவையும் செம்மண்ணையும் மணலையும் கலந்து நிரப்பிக் கொள்ள வேண்டும். இந்த பரப்பின் மேல் 7 அடி உயரத்தில் படுதா கூட போட்டுக் கொள்ளலாம். வெயில் உக்கிரமாக விதைகள் மேல் படாமல் இருக்க. 

50,000 நெல்லி விதைகள், 50,000 கொய்யா விதைகள், 50,000 பலா விதைகள், 50,000 நாவல் விதைகளை நாம் தயார் செய்திருக்கும் பரப்பில் விதைக்க வேண்டும். இவை முளைத்து 10 செமீ உய்ரம் அளவுக்கு வர ஐம்பது நாட்கள் ஆகும். காலை மாலை சீராக தண்ணீர் தெளித்து பராமரித்தால் போதும். 

இந்த ஐம்பது நாட்களில் 10 கிராமங்களில் விவசாயிகளுக்கு யாருக்கு எவ்வளவு தேவை என்று கணக்கெடுத்து விடலாம். காகிதப் பைகளில் நாற்றங்காலிலிருந்து எடுத்து மரக்கன்றுகளை வைத்து சில மணி நேரங்களில் மரக்கன்றுகளை விவசாயிகளுக்கு வழங்கி விடலாம். விவசாயிகள் காகிதப் பையுடனே கூட மரக்கன்றுகளை நடவு செய்ய முடியும். காகிதம் மக்கக் கூடிய பொருள். 

நம் கிராமங்களின் குழந்தைகள் உணவில் பழங்கள் இடம் பெற வேண்டும் என்பதால் நெல்லி, கொய்யா, பலா, நாவல் என நான்கு பழ மரங்களைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளேன். 

‘’காவிரி போற்றுதும்’’ நண்பர்களான இயற்கை விவசாயம் செய்யும் நண்பர்களுக்கும் இந்திய அரசின் விவசாய நிறுவனங்களில் ஆராய்ச்சிப் பணியில் இருக்கும் நண்பர்களுக்கும் இந்த யோசனையை அனுப்பி அவர்கள் அபிப்ராயம் கேட்டுள்ளேன். 

வாசகர்களுக்கு இந்த யோசனையை செழுமைப்படுத்த ஆலோசனைகள் இருந்தால் ulagelam(at)gmail(dot)com என்ற மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு மின்னஞ்சல் அனுப்பவும்.  

தீர்வுகளின் பாதை

நான் காந்திய வழிமுறைகளில் நம்பிக்கை உள்ளவன். காந்திய வழிமுறைகளில் பிரதானமான ஒன்று மனிதன் மீது மனிதர்கள் மீது நம்பிக்கை வைத்தல். அதனை அவர் இந்தியர்களின் ஆன்மீகத்திலிருந்து உருவாக்கிக் கொண்டார். இந்தியாவில் இந்தியத் தொன்மங்களில் அதற்கான முன்னுதாரணங்கள் அதிகமாகவே உள்ளன. இராமாயணத்தில் இராவணனிடம் தூதுவனாக அனுமனை அனுப்புகிறார் ஸ்ரீராமர். அதன் பின்னர் அங்கதனை அனுப்புகிறார். இராவணன் நிராயுதபாணியாக இருக்கும் போதும் சிந்திக்க ஒருநாள் அவகாசம் அளிக்கிறார். மகாபாரதத்தில் பாண்டவர்கள் சஞ்சயன் என்ற அந்தணரைத் தூதுவராக அனுப்புகிறார்கள். அதன் பின்னர் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் தானே தூதனாகச் செல்கிறார். கௌரவர் தரப்புடன் தொடர்ந்து உரையாடுகிறார். மகாத்மா காந்தி இவற்றிலிருந்து எதிரிக்கு சிந்திக்க அவகாசமும் வாய்ப்பும் அளிப்பதை தனது வழக்கமாகக் கொண்டார். எதிர்த்தரப்புடன் அவர் தொடர்ந்து உரையாற்றினார். எதிர்த்தரப்பு என்பது ஒற்றைப்படையானது அல்ல என்பதையும் அதில் பலர் பலவித மனோபாவத்துடன் இருக்கக் கூடும் என்பதையும் அங்கும் நீதி அறிந்தவர்கள் இருப்பார்கள் என்பதையும் காந்தி உணர்ந்திருந்தார். அவர்களிடம் தன் தரப்பைத் தொடர்ந்து முன்வைத்த வண்ணம் காந்தி இருந்தார்.  

நான் அரசாங்கம் என்னும் அமைப்பின் மீது எதிர்மறையான எண்ணம் கொண்டவன் அல்ல. அரசு சரியான விதத்தில் இயங்கினால் அதனால் சமூகம் பலன் பெறும் என நம்புபவன் நான். அரசாங்கத்தின் இயக்கம் என்பது பொது மக்களின் விழிப்புணர்வையும் கடமை உணர்வையும் முக்கியப் பகுதிகளாகக் கொண்டது என்னும் புரிதல் எனக்கு உண்டு. 

2014ம் ஆண்டு மத்திய அரசு பொது மக்கள் புகார் அளிக்க pgportal(dot)gov(dot)in என்ற இணையதளத்தை உருவாக்கியது. மத்திய அரசின் அரசுத் துறைகள் குறித்தும் மாநில அரசின் அரசுத் துறைகள் குறித்தும் பொது மக்களுக்கு புகார் ஏதும் இருப்பின் வீட்டில் இருந்தவாறே இந்த தளத்தில் புகாரைப் பதிவிடலாம். இந்த தளம் அந்த புகாரை யாருக்கு அனுப்ப வேண்டுமோ அவருக்கு அனுப்பும். புகாருக்கான தீர்வை அளிக்க முயலும். இன்ன தீர்வு நிகழ்ந்தது என்ற தகவலை 45 நாட்களுக்குள் புகார் அளித்தவரிடம் தெரிவிக்கும். புகார் அளித்தவர் தமது புகார் பெற்ற தீர்வில் தனக்கு திருப்தி இருக்கிறதா என்பதை அதில் தெரிவிக்க வேண்டும். திருப்தி என்றால் மட்டுமே அது முழுமை பெறும். திருப்தி இல்லை என்று தெரிவிக்கப்பட்டால் இன்னும் மேலான கவனம் அளிக்கப்படும். புகார் அளித்தவர் தனது அபிப்ராயத்தை வெளிப்படுத்த ஒரு வாய்ப்பு இருப்பது இந்த முறையில் ஒரு சாதகமான் அம்சம். 

இது ஒரு இணைய தளமாக உள்ளதால் பொதுமக்கள் எந்த விஷயங்களில் அதிகமாக புகார் அளிக்கிறார்கள் என்பதை தரவுகளின் அடிப்படையில் எளிதாக மத்திய அரசு அறிய முடியும். அதற்கான தடுப்பு நடவடிக்கைகளைத் திட்டமிட முடியும். எத்தனை சதவீத புகார்கள் புகார் செய்தவர்கள் திருப்தியடையும் விதத்தில் தீர்க்கப்பட்டுள்ளன என்பதையும் தரவுகளின் அடிப்படையில் அறிய முடியும். 

இந்த இணைய தளத்தில் புகார் அளிக்கப்படுகிறது என்றால் அதிகாரிகள் அந்த புகாருக்கு மிக அதிக கவனம் கொடுக்கிறார்கள் என்பது ஒரு நடைமுறை உண்மை. பொதுமக்களின் பல புகார்களுக்கு இந்த தளம் தீர்வளித்துள்ளது என்பது மகிழ்ச்சிக்குரிய விஷயம். 

மிகப் பெரிய உடற்பயிற்சிக்கூடம்

இந்த உலகம் ஒரு மிகப் பெரிய உடற்பயிற்சிக்கூடம். இங்கே நாம் நம்மை வலிமை படைத்தவர்களாக்கிக் கொள்ளவே வந்திருக்கிறோம்.  

-சுவாமி விவேகானந்தர்

பதினைந்து நாட்களுக்கு முன்னால் பக்கத்து ஊர் ஒன்றில் ஒரு கால்பந்து போட்டி நடந்தது. இரண்டு நாட்களுக்கு நடைபெறும் போட்டி. நண்பர்கள் அதனைக் காண வருமாறு அழைத்திருந்தனர் என்பதால் சென்றிருந்தேன். சிறுவர்கள் உற்சாகமாக விளையாடிக் கொண்டிருந்ததைக் கண்டது மனதுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தந்தது. இந்திய மரபு குழந்தைகளை கிருஷ்ண சொரூபம் என்கிறது. கிருஷ்ணன் தன் நண்பர்களுடன் ஆடிய ஓயாத விளையாடலை நாம் இன்றும் கதைகளாக நம் சமூக நினைவில் வைத்திருக்கிறோம். ஒரு கிராமத்தில் உள்ள எல்லாக் குழந்தைகளுக்கும் கால்பந்து, ரிங் பால், வாலிபால், பேட்மிட்டன் என அவர்கள் விரும்பும் விளையாட்டுப் பொருட்களை அளித்து அவர்களை ஊக்கப்படுத்த வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருப்பதால் அந்த மைதானத்தில் கால்பந்து ஆடும் சிறுவர்களை ஆர்வத்துடன் கவனித்தேன். 

விளையாட்டு அவர்களை முழுமையாகத் தன்னுள் உள்ளிழுத்துக் கொள்கிறது. கூட்டுச் செயல்பாடு, கூர் மதி, அவதானம் மற்றும் முடிவெடுக்கும் திறன் ஆகியவை விளையாட்டின் மூலம் உருவாகின்றன. உடல் வலிமை பெறுகிறது. உள்ளம் வலிமை பெறுகிறது. 

நேற்றும் இன்றும் இங்கே ஒரு கால்பந்து போட்டி ஏற்பாடாகி இருந்தது. நண்பர்கள் சில நாட்களுக்கு முன்னால் தகவல் சொன்னார்கள். பதின்மூன்று வயதுக்கு உட்பட்டவர்களின் போட்டி. முந்நூறு பேர் வரை கலந்து கொள்ளக் கூடும் என்று சொன்னார்கள். வெளியூர்களிலிருந்தும் வெளி மாவட்டங்களிலிருந்தும் சிறுவர்கள் வருவார்கள் என்று கூறினர். அந்த சிறுவர்களுக்கு இரண்டு நாட்களுக்கான உணவை வழங்க எனது விருப்பத்தைத் தெரிவித்தேன். ’’காவிரி போற்றுதும்’’ நண்பர்களுடன் பேசி அவர்களுடன் இணைந்து இந்த செயலை மேற்கொள்வதாக உறுதி அளித்தேன். 

மழைக்காலத்தில், ஒரு கிராமத்தின் குடிசைப் பகுதியைச் சேர்ந்த மக்களுக்கு ஆறு நாட்களுக்கு உணவளித்த அனுபவம் இருப்பதால் இந்த இரண்டு நாள் உணவளித்தலை எளிதில் ஒருங்கிணைக்க முடியும் என நம்பிக்கை இருந்தது. எந்த ஒரு விஷயத்திலும் இரண்டாவது அடியெடுப்பு என்பது முக்கியமானது. முதல் அடியெடுப்பின் அளவுக்கே முக்கியமானது. ஒரு விஷயம் நிலை பெற இது மிகவும் அவசியமானது. 

‘’காவிரி போற்றுதும்’’ நண்பர்கள் உற்சாகத்துடன் துணை நின்றனர். சமையலுக்குத் தேவையான வாடகைப் பாத்திரங்களுக்கான செலவை ஒருவர் ஏற்றார். சமையல் ஆட்கள் ஊதியத்தை ஒருவர் ஏற்றுக் கொண்டார். இரண்டு நாளுக்கும் தேவையான காய்கறிகளை ஒருவர் வாங்கித் தந்தார். எரிவாயு உருளையை ஒரு நண்பர் வழங்கினார். மளிகைப் பொருட்களின் செலவை ஒரு அலுவலகத்தில் பணி புரியும் நான்கு பொறியாளர்கள் இணைந்து ஏற்றுக் கொண்டனர்.  

மைதானத்தில் இருந்த விளையாட்டு வீரர்கள், பயிற்சியாளர்கள், வீரர்களின் பெற்றோர், பார்வையாளர்கள், நிகழ்ச்சி ஏற்பாட்டாளர்கள் என அனைவருக்கும் உணவு வழங்கப்பட்டது. இந்திய மரபில் உணவை அளிப்பவரினும் உணவை ஏற்பவரே முக்கியமானவர். சுவாமி சித்பவானந்தர் ‘’கல்வி’’ என்றொரு நூலை இயற்றியுள்ளார். அதில் ஒரு ஊரில் உள்ள பள்ளியில் மாணவர்கள் கல்வி பயில்கிறார்கள் எனில் அந்த மாணவர்களுக்கு உணவு அளிக்கும் கடமை அந்த ஊரைச் சேர்ந்தது என்கிறார். மேலும் அந்த மாணவர்களின் உணவுக்கான தானியங்கள் அந்த ஊரால் அளிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் அந்த தானியங்களைக் கொண்டு அந்த பள்ளியின் மாணவர்களே உணவைத் தயாரித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றும் அந்த நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார். பாத்திரங்களைத் தூய்மையுடன் பேணல், சமையல் செய்தல், பரிமாறுதல், சமைத்த சாப்பிட்ட இடத்தை தூய்மையுடன் வைத்திருத்தல் என அனைத்து செயல்களையும் தெய்வ வழிபாடென மேற்கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்கிறார். சுவாமிஜி சொல்வது மேலான ஒரு நிலை. மேலான ஒரு உணர்வு. 

நூற்றுக் கணக்கான மாணவர்கள் கால்பந்து போட்டியில் உற்சாகமாக ஈடுபட்டதும் ஆர்வமாக உணவருந்தியதும் பெரும் நிறைவைத் தந்தது. 

அந்த குழந்தைகளின் மகிழ்ச்சி நிறைந்த முகங்கள் வாழ்க்கை மேல் மேலும் நம்பிக்கையைக் கொடுத்தன. 

வான் புவி

 இன்று காலை

ஒரு குழந்தையைச் சந்தித்தேன்

சொற்களால் சில நிமிடங்கள் உரையாடினோம்

அக்குழந்தையின் முகத்தின் ஒளிர்வைக் கண்ட போது

ஒவ்வொரு பாராட்டுக்கும் 

முகத்தில் பரவும் மகிழ்ச்சி ரேகைகளைக் கண்ட போது

இனிமையான

சங்கீதமென ஒலித்த 

அக்குழந்தையின் மொழி உச்சரிப்புகளைக் கேட்ட போது

இந்த உலகம் மலர்களால் ஆனது என்றும்

இந்த உலகம் ஒரு மலர் என்றும்

தோன்றியது

அகம் கரையும் அனுபவங்களில்

மலரும் மலர்

உருவம் கொண்டதா

அருவம் ஆனதா

பணிதல்

கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக பொதுப் பணிகளில் என்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டுள்ளேன். அதனால் எனது வாழ்க்கைமுறையில் பல மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. நான் சிந்திக்கும் விதத்தில் - செயலாற்றும் விதத்தில் - மனிதர்களைப் புரிந்து கொள்ளும் விதத்தில் என நிறைய மாற்றங்கள் அகவயமாகவும் புறவயமாகவும் நிகழ்ந்துள்ளன. எந்த விஷயத்தையும் விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு அப்பாற்பட்டு விரிவான பின்புலத்தில் வைத்து சிந்தித்தல், புரிந்து கொள்ளும் திறனில் கூர்மையாயிருத்தல், உறுதியான நிதானமான அணுகுமுறையில் செயல்களை ஆற்றுதல், எந்நிலையிலும் சோர்வடையாமல் இருத்தல் ஆகிய தன்மைகளை எனது  இயங்குமுறையாகக் கொண்டிருக்கிறேன். 

எனக்கு நினைவு தெரிந்த நாள் முதல் நான் நானாவித விஷயங்கள் குறித்தும் சிந்தித்துக் கொண்டு தான் இருந்திருக்கிறேன். இயல்பாகவே படைப்பூக்கம் கொண்ட மனம் என்னுடையது. கற்பனை எனது அறிதல் முறையாக இருந்திருக்கிறது. கற்பனை கொண்ட மனம் என்னை நூல்களை வாசிக்கச் செய்தது. ஓர் இலக்கிய வாசகன் என்னும் எண்ணமே பெரும் பெருமிதத்தை அளித்தது. மிக அதிக எண்ணிக்கை கொண்ட நூல்கள் என்று கூறமுடியா விட்டாலும் கணிசமான எண்ணிக்கையில் நூல்களை வாசித்திருக்கிறேன். 

அதன் பின்னர் ஓர் கட்டுமான நிறுவனத்தைத் தொடங்கி நடத்தினேன். எனது நலம் விரும்பிகள் மிகவும் விசனப்பட்டார்கள். உணர்ச்சிகரமான மனமும் கற்பனையில் மிதக்கும் குணமும் கொண்ட எனக்கு திட்டவட்டமான தன்மை கொண்ட வணிகம் சரி வருமா என்ற ஐயம் அவர்களுக்கு இருந்தது. ஓர் செயலை நிகழ்த்த இடம், பொருள், ஏவல் என்ற மூன்று விஷயங்கள் கவனம் கொள்ளப்பட வேண்டும் . இந்த மூன்றும் சரிசமமான இடத்தில் உறுப்புகளாக உள்ள துறை கட்டிடக் கட்டுமானம். துறை குறித்தும் துறையின் இயங்குமுறை குறித்தும் எனக்கு சரியான புரிதல் ஏற்பட்டது என்னுடைய நல்லூழ் என்றே சொல்ல வேண்டும். என் தொழில் சார்ந்த பணிகள் குறித்து எனக்கு திருப்தி இருக்கிறது. என் தொழில் எனக்கு முழுமையான சுதந்திரத்தையும் அளிக்கிறது. 

இந்திய நிலத்தில் சில மோட்டார் சைக்கிள் பயணங்களை மேற்கொண்டேன். அந்த பயணம் என்னை எழுத்தை நோக்கி இட்டுச் சென்றது. பயணக் கட்டுரை எனது முதல் எழுத்து. அதன் பின் கவிதை, சிறுகதை, கட்டுரை, கம்ப ராமாயண ரசனைத் தொடர் என தொடர்ந்து எழுதினேன். வலைப்பூ துவங்கி தொடர்ச்சியாக ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு மேல் எழுதி வருகிறேன். 

அதன் பின்னர் சமூகப் பணிகள் சிலவற்றில் ஈடுபட்டேன். உலகம் ஒரு குடும்பம் என்கிறது இந்திய மரபு. உலகின் அனைத்து உயிர்களும் நலம் பெற்று வாழ வேண்டும் என்பதே இந்திய மரபின் பிரார்த்தனையாக இருக்கிறது. நம் மரபும் நம் மரபின் ஆசிரியர்களும் காட்டிய வழியில் எனது சமூகப் பணிகளை வடிவமைத்துக் கொள்கிறேன். இதில் என் பங்களிப்பு என்பது எதுவுமே இல்லை. நான் வெறும் கருவி மட்டுமே. 

இன்று காலை செய்ய வேண்டும் என யோசித்து நிலுவையில் வைத்திருக்கும் பணிகளை பட்டியலிட்டேன். பதினெட்டு பணிகள் நிலுவையில் இருந்தன. எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது. சிறு பணியிலிருந்து பெரும் பணிகள் வரை. இந்த பணிகள் உண்மையிலேயே அளவில் பெரியவை. ஒரு மனிதனின் செயல் திறனுடன் ஒப்பிடுகையில் இந்த பணிகள் பலமடங்கு பெரியவவை. இருப்பினும் இவற்றை ஆற்றும் போது ஒருநாள் கூட நான் சோர்ந்தது இல்லை. ஒருநாள் கூட நான் பாரமாக உணர்ந்தது இல்லை. ஏனென்றால் இந்த பணிகளின் மூலம் பலர் என்னுடன் உணர்வுபூர்வமாக இணைந்துள்ளார்கள். பலருடன் நான் உணர்வுபூர்வமாக இணைந்திருக்கிறேன். அந்த இணைப்பு அளிக்கும் சக்தியே என்னை - எங்களை - நம்மைத் தொடர்ந்து இயங்கச் செய்கிறது.    

’’மை நஹி - தூ ஹி’’ என ஒரு வாசகம். ‘’நான் அல்ல - எல்லாம் நீயே’’ என்பது அதன் பொருள்.  

''காவிரி போற்றுதும்’’ - மீண்டும் செயல் களத்தில்

மயிலாடுதுறை அருகே உள்ள மணல்மேடு என்ற பேரூராட்சியின் ஒரு பகுதியாக இலுப்பைப்பட்டு என்ற சிறு கிராமம் உள்ளது. வட காவேரியான கொள்ளிடம் ஆற்றின் தென் கரையில் அமைந்திருக்கும் கிராமம். அம்மை அமுதகரவல்லியாகவும் அப்பன் நீலகண்டனாகவும் உள்ள சிவத்தலம். சுந்தர மூர்த்தி நாயனாரால் பாடல் பெற்ற தலம். பஞ்ச பாண்டவர்கள் இங்கே வந்து சிவனை வழிபட்டதாக ஐதீகம். ஆலயத்தினுள் விருட்சி, நந்தியாவட்டை ஆகிய பூசனைக்கு உகந்த மலர்களால் ஆன பூத்துக் குலுங்கும் ஓர் எழிலுறு நந்தவனம் உள்ளது. 

சில வாரங்களுக்கு முன், எனது நண்பர் ஒருவர் என்னிடம் ஒரு யோசனையை முன்வைத்தார். இந்திய மரபில், ஒவ்வொருவருக்கும் ஜென்ம நட்சத்திரம் உண்டு. அந்த நட்சத்திரத்துக்குரிய மரக்கன்றுகள் என குறிப்பிட்ட சில மரக்கன்றுகள் வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. 

வானத்தை சிவ சொரூபமாகவும் புவியை சக்தி சொரூபமாகவும் உருவகப்படுத்திக் கொள்கிறது நம் மரபு. உயிர்க்குலங்களின் ஒட்டு மொத்த வாழ்க்கையும் வானுக்கும் மண்ணுக்குமான அன்பாலும் பிணைப்பாலுமே நிகழ்கிறது என்பது இந்தியர்களின் புரிதல். 

இந்திய வானியல் அடையாளப்படுத்தும் விண்மீன் திரள்கள் 27. அவற்றுக்கு உரியதென வகுக்கப்பட்டுள்ள மரங்களின் எண்ணிக்கையும் அதுவே. அந்த மரங்கள் அனைத்துமே மருத்துவக் குணங்கள் கொண்டவை. நமது பாரம்பர்ய மருத்துவத்தில் உணவாகவும் மருந்தாகவும் பயன்படக் கூடியவை. 

ஒவ்வொருவரின் ஜென்ம நட்சத்திரத்துக்குரிய மரக்கன்றுகளை அவரவர் நடுவதும் அவற்றுக்கு நீர் வார்ப்பதும் அவற்றின் நிழலில் சில நிமிடங்கள் இருப்பதும் பலவிதமான நன்மைகளை அளிக்க வல்லவை என்பது நம் முன்னோரின் நம்பிக்கை. ஒரு கிராமத்தில் உள்ள மக்களுக்கு இந்த மருத்துவ குணம் கொண்ட மரக்கன்றுகளை அளிப்பது ஓர் நற்செயலாக இருக்கும் என நண்பர் எண்ணினார். அதனை என்னிடம் தெரிவித்தார். அது மிகவும் பயனுள்ள யோசனை என்று எனக்குப் பட்டது. ஏதேனும் ஒரு கிராமத்தில் இதனை செயல்படுத்திப் பார்க்கலாம் என எண்ணினேன். 

ஊரிலிருந்து 15 கி.மீ தொலைவில் இருக்கும் இலுப்பைப்பட்டு என்ற கிராமத்தினைத் தேர்ந்தெடுத்தேன். ஊரின் பெயரில் இலுப்பை மரம் இருந்தது ஒரு காரணம். உயிர்களுக்கு மருத்துவனாக நீலகண்டன் விளங்குவதும் அன்னை பிறவாமை என்னும் அமுதளிக்கும் அமுதகரவல்லியாகவும் கோயில் கொண்டிருந்தது இன்னொரு காரணம். அந்த ஆலயத்தின் தல விருட்சம் இலுப்பை. அந்த ஊர் அதனால் தான் அந்த பெயர் பெற்றது. 

நண்பர் யோசனையைச் சொன்னவுடன் இந்த கிராமம் பொருத்தமாக இருக்கும் என்று யூகித்தேன். அந்த ஊரின் ஆலயத்துக்குச் சென்று எண்ணம் நல்விதமாய் செயலாக வேண்டும் என வேண்டிக் கொண்டேன். ஊர்க்காரர்கள் ஓரிருவரிடம் எண்ணத்தைச் சொன்னேன். அவர்கள் ஆர்வத்துடன் வரவேற்றனர். பின்னர் சிவ ராத்திரி தினத்தன்று அந்த ஊருக்குச் சென்று சிவாலயத்தில் சில மணி நேரங்கள் இருந்தேன். 

கடந்த வாரம், செய்ய உத்தேசித்துள்ள செயல் குறித்தும் 27 நட்சத்திர மரங்களின் மருத்துவ குணங்கள் குறித்தும் ஒரு பிரசுரத்தைத் தயார் செய்து கொண்டேன். பொதுவாக நான் புதிய பணிகளை ஞாயிற்றுக்கிழமை அன்று துவக்குவது வழக்கம். ஆதவனின் தினம் என்பதால். நாளை அங்கே பணி துவக்குகிறேன். 

வீடு வீடாகச் செல்ல வேண்டும். மரங்களின் மருத்துவ குணங்களைச் சொல்ல வேண்டும். மரம் நடும் போது பின்பற்ற வேண்டிய விஷயங்கள் குறித்து எடுத்துரைக்க வேண்டும். ( எனது அனுபவத்தில், உண்மையில் இந்த மரம் நடும் வழிமுறைகள் குறித்து விவசாயிகளுக்கு அதிக விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டியுள்ளது. விவசாயிகள் பயிர்களுக்கு மட்டுமே பார்த்து பார்த்து தண்ணீர் வைக்க வேண்டும் ; மரங்கள் தானாக வளரும் என்ற மனப்பதிவில் உள்ளனர். குறைந்த பட்சம் இரண்டு தினங்களுக்கு ஒரு முறையாவது மரங்களுக்கு தண்ணீர் விடுவது நல்லது. ). அந்த கிராமத்தில் 300 வீடுகள் இருக்கக் கூடும். ஒரு நாளைக்கு 40 குடும்பத்தினரைச் சந்தித்தால் ஒரு வாரத்தில் கணக்கெடுப்பு நிறைவு பெறும்.  

இன்று காலை அந்த கிராமத்துக்குச் சென்று சிலரைச் சந்தித்தேன். நாளை வருவதாய் சொல்லி விட்டு வந்தேன். அப்போது அந்த ஊரின் பொது இடம் ஒன்றை என்னிடம் காட்டினர். அது 10,000 சதுர அடி கொண்ட இடம். முறையான வேலியிட்டிருந்தனர். அதில் தென்னை மரங்கள் நட விருப்பம் கொண்டிருப்பதாகக் கூறினர். ஒரு தென்னை மரத்துக்கும் இன்னொரு தென்னை மரத்துக்கும் இடையே இருபது அடி தூரம் இடைவெளி இருக்க வேண்டும். அவ்வாறெனில் 10,000 சதுர அடியில் 25 தென்னை மரங்கள் நட முடியும். 25 தென்னம்பிள்ளைகளை நான் வழங்குகிறேன் என்று கூறினேன். அவர்களுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி. 

கேரள மாநிலத்தில் ஒரு வழக்கமுண்டு. தென்னம்பிள்ளைகளை ஓர் இடத்திலோ அல்லது வீட்டிலோ அல்லது ஆலயத்திலோ வைத்து அந்த தென்னம்பிள்ளைகளின் முன்னிலையில் இராமாயணம் 7 நாட்கள் சொல்வார்கள். (சப்தாஹம்) . பின்னர் அந்த தென்னம்பிள்ளைகளை நடுவார்கள். அதே போலக் கூட ஒரு ஏற்பாட்டை இங்கே செய்யலாம் என நினைத்தேன். 

கணக்கெடுப்பு  நிறைவு பெறும் போதுதான், 27 நட்சத்திர வகையில் ஒவ்வொரு வகையிலும் எத்தனை தேவை என்பது தெரியவரும். அதன் பின்னர், அவற்றை ஏற்பாடு செய்வது எவ்வாறு என்று யோசிக்க வேண்டும். கணக்கெடுப்பு உற்சாகமான பணி. பலரைச் சந்திக்க முடியும். ஆர்வமாக வினா எழுப்புவார்கள். ஊக்கம் அளிப்பார்கள். பணியில் துணையிருப்போம் என உறுதி கொடுப்பார்கள். அவர்களில் ஒருவனாக உணர்வுபூர்வமாக ஏற்றுக் கொள்வார்கள். அந்த மக்களின் அன்பே வாழ்க்கையில் நான் பெற்ற பேறு. 

அனாயாசம் - வாசகர் கடிதம்

அன்புள்ள பிரபு,

கதை எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.கனிகளில் நெல்லிக்கனி சிறப்பானது.சித்தப்பாவும் சிறப்பான மனிதர்;அரிய மனிதர் ;அதியமான் அவ்வைப்பாட்டிக்கு அருளிய நெல்லிக்கனியை ஒத்தவர்; வாழ்வுக்கும் நிழல் தரும் நிழலாக அனைவருக்கும் திகழ்ந்தவர்.

கதை நீண்ட நாள் நினைவில் நிற்கும்

அன்புடன்,

ராஜ்

உறுதி ( நகைச்சுவைக் கட்டுரை)

அமைப்பாளர் நாளை சென்னை கிளம்ப வேண்டும். காலை 5 மணிக்கு ஊரில் இருப்பார். இரவு 10 மணிக்கு ஊருக்கு வந்து விடுவார். 99 சதவீதத்துக்கும் அதிகமான பயணங்களை இவ்வாறு தான் திட்டமிடுவார் என்றாலும் ஊருக்குப் போகிறோம் என்றால் ஒரு பரபரப்பு  அவரைத் தொற்றிக் கொண்டு விடும். முதல் நாளிலிருந்தே அங்கும் இங்கும் செல்வார். வருவார். கிளம்பும் வரை நிச்சயம் இல்லையே என நினைப்பார்.  காலை உணவு எங்கே மதிய உணவு எங்கே போகும் வேலை நல்லபடியாக நடக்க வேண்டுமே என பலவிதமாக யோசிப்பார். பேருந்து ரயில் கார் என எவ்விதம் பயணித்தாலும் கிட்டத்தட்ட அதே யோசனை தான். 

அமைப்பாளர் இன்று சென்னையில் இருக்கும் பயிற்சி நிறுவனத்துக்கு ஃபோன் செய்தார். 

‘’வணக்கங்க’’ என்று சொல்லி விட்டு தனது வழமையான பாணியான ஊர்ப்பெயரை முதலில் சொல்லி தன் பெயரை பின்னர் சொல்லி ‘’பேசறன்’’ என்றார். 

சென்னை வடக்கில் கும்மிடிப்பூண்டி தெற்கில் வண்டலூர் மேற்கில் பூந்தமல்லி மட்டும் சென்றிருப்போரை மட்டுமே பாதிக்கு பாதிக்கு வாசிகளாகக் கொண்டிருக்கும் பிரதேசம். 

அமைப்பாளரின் அழைப்புக்கு பதில் சொன்ன பெண்மணி அமைப்பாளரின் ஊர்ப்பெயரை முதன் முதலாகக் கேள்விப்படுகிறார் என்பது அவர் சில வினாடிகள் யோசித்து மறுசொல் பேசியதிலிருந்து அமைப்பாளர் புரிந்து கொண்டார். 

‘’என்னோட ஃபிரண்டோட சன் சிவில் என்ஜினியரிங் படிச்சிருக்கான். அவனை உங்க இன்ஸ்டிடியூட்ல சேக்கணும். ‘’

‘’நல்ல விஷயம் ‘’ என்று அபிப்ராயப்பட்டார் அந்த பெண்மணி. 

அந்த பெண்மணி ஐப்பசி மழை போல விபரங்களைக் கொட்டினார். 

‘’ஓ.கே. ஓ.கே. ஸ்டூடண்ட்டோட அப்பாவும் நாளைக்குக் கூட வரார். அவர்ட்ட இந்த விஷயங்களைச் சொல்லிக்கங்க’’

‘’ஸ்டூடண்ட் செல் நம்பர் சொல்ல முடியுமா?’’

‘’என்கிட்ட ஆர்டினரி ஜி.எஸ். எம் ஃபோன் தான் இருக்கு. இந்த கால் -ஐ கட் பண்ணிட்டு நம்பர் பாத்து சொல்லட்டுமா?’’

‘’இல்ல சார் . அது முடியாது. நீங்க அடுத்த கால் பண்ணா கால் எனக்கு வரும்னு சொல்ல முடியாது. ‘’

விஞ்ஞானம் என நினைத்துக் கொண்டார் அமைப்பாளர். 

‘’ஸ்டூடண்ட்டோட அப்பா நம்பர் எனக்கு பை ஹார்ட்டா தெரியும். அதச் சொல்லட்டுமா?’’

‘’ஓ.கே சொல்லுங்க’’

அமைப்பாளர் எண்ணை சொல்லி விட்டு ‘’என்னோட தம்பி உங்க இன்ஸ்டிடியூட்ல படிச்சான். இப்ப ஸ்டேட் பேங்க்ல மேனேஜரா இருக்கான்.’’

‘’ஓ அப்படியா. அவர் பேரு என்ன? ‘’

‘’அதாவது தம்பின்னா ‘’ஹீ இஸ் மோர் தென் எ பிரதர் ; மோர் தென் எ ஃபிரண்ட்’’ என்று தனது நண்பனை சகோதரனை நினைத்து அந்த கணத்திலும் நெகிழ்ந்தார். என்றாலும் பேரைச் சொல்லவில்லை. ‘’அவன் இப்ப மைசூர்ல மேனேஜரா இருக்கான்’’.

பெண்மணி அமைப்பாளர் சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டார். 

‘’எனக்கு இன்னொரு தம்பி இருக்கான். அதாவது’’ என்றார் அமைப்பாளர். 

‘’மோர் தென் எ பிரதர்; மோர் தென் எ ஃபிரண்ட்’’ என்றார் அந்த பெண்மணி. 

‘’எக்ஸாக்ட்லி. அவன் சென்னைல ஸ்டேட் பேங்க்ல மேனேஜரா இருக்கான்’’

‘’உங்க சென்னை ஃபிரண்ட் அதாவது பிரதரை நாளைக்கு அட்மிஷன் அப்ப வரச் சொல்லுங்களேன்’’

‘’ஃபினான்ஷியல் இயர் எண்டிங் டைம். இப்ப அவன் லீவு போட முடியாது.’’

’’நீங்க நாளைக்கு எத்தனை மணிக்கு இன்ஸ்டிடியூட் வருவீங்க?’’

‘’இங்க ஊர்ல காலைல 5 மணிக்கு கிளம்பறோம். கார்ல வரோம். 11 மணிக்கு வந்துடுவோம்’’

‘’வெல்கம். உங்க அப்பாயிண்ட்மெண்ட் ஃபிக்ஸ் பண்ணிக்கிறோம்’’ என்றார் பெண்மணி. 

பணி செய்து கிடத்தல் ( நகைச்சுவைக் கட்டுரை)

’’காவிரி போற்றுதும்’’ அமைப்பாளர் காலையில் எழுந்ததும் அவர் அன்று செய்ய வேண்டிய பணிகள் என்னென்ன என்று யோசிக்கிறார். அவர் செய்ய வேண்டிய பணிகளைக் காட்டிலும் மிச்சம் வைத்திருக்கும் பணிகள் அதிகம் இருப்பது அவருக்குத் திகைப்பைத் தருகிறது.  

இன்று காலை ஊரிலிருந்து 15 கி.மீ தொலைவில் இருக்கும் ஒரு சலூனுக்கு ஏழு நூல்கள் கொண்ட தொகுப்பை எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டார். அமைப்பாளருக்கு சலூன்காரரின் முகம் நினைவில்லை. அங்கே சென்றால் ஞாபகம் வரக்கூடும்! பத்து நாளாக சலூன்காரர் அமைப்பாளரிடம் கூடுதலாக ஒரு செட் புத்தகம் வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார். அமைப்பாளர், ‘’அண்ணன் ! பலவிதமான வேலைல இருக்கன் அண்ணன். கோச்சுக்காதீங்க. ஒரு தடவைக்கு ரெண்டு தடவை ஞாபகப்படுத்துங்க’’ என்று சொல்லியிருந்தார். சலூன்காரர் பதினைந்து நாளில் மூன்று தடவை ஞாபகப்படுத்தி விட்டார். அமைப்பாளர் கையில் உபரியாக சில செட் புத்தகங்கள் உள்ளன. ஆனால் அவருடைய பிரச்சனை அதில்லை. சலூன்காரர் , ‘’சார் ! நீல கலர் பேக் டிராப்ல சுவாமி விவேகானந்தர் ஃபோட்டோ கொடுத்தீங்கல்ல. அத ஒரு கஸ்டமர் எனக்கு வேணும்னு கேட்டார். கொடுத்திட்டன். இப்ப எனக்கு ஒன்னு வேணும் சார்’’ என்றார். அமைப்பாளருக்கு மக்கள் சுவாமிஜி மேல் அவ்வளவு பிரியமாக இருப்பது சந்தோஷம் தான் என்றாலும் இப்போது அவர் கையிருப்பில் ஃபோட்டோ இல்லை. வேலை முழுதாக முடியாது. பெண்டிங் இருக்கும். என்ன செய்வது என்று யோசித்து எந்த முடிவும் எடுக்காமல் பத்து நாளாக இருந்து விட்டார். அடுத்த ஃபோன் கால் வருவதற்குள் சலூன் கடைக்காரரை சந்திப்பது தான் உசிதம் என இன்று காலை புத்தகங்களை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு சென்று விட்டார். சலூன்காரருக்கு அமைப்பாளரைப் பார்த்ததும் ரொம்ப சந்தோஷம். சலூன்காரர் ‘’சார் ! ஃபோட்டோ கேட்டிருந்தனே ‘’ என்றார். நாளைக்கு மெட்ராஸ் போறன். அப்ப அவசியம் வாங்கிட்டு வரேன். என்று அமைப்பாளர் வாக்குறுதி தந்து விட்டார். 

சலூனில் ஷேவ் செய்து கொள்ள அமர்ந்திருந்தார் அமைப்பாளர். அப்போது ‘’ஹைனஸ்’’ என்ற இரு சக்கர வாகனத்துக்கு நாளிதழில் விளம்பரம் வந்திருந்தது. ஹோண்டா நிறுவனத்தின் வாகனம். அமைப்பாளர் ஹீரோ ஹோண்டா ஆதரவாளர். ஆனால் இப்போது அந்த கூட்டு நிறுவனம் ஹீரோ என்றும் ஹோண்டா என்றும் தனித்தனியாகி விட்டது. அமைப்பாளர் எலெக்ட்ரிக் வாகனத்துக்கு மாறிவிடலாமா என்று யோசிக்கிறார். ‘’பைமோ’’ என்று ஒரு வாகனம். அமைப்பாளருக்கு அந்த பெயர் பிடித்திருப்பதால் அதனை வாங்கலாம் என்று நினைக்கிறார். திடீரென இன்னும் சிக்கனமாக சைக்கிள் வாங்கி வைத்துக் கொண்டால் என்ன என்று எண்ணுகிறார். டாடா நெக்ஸான் எலெக்ட்ரிக் கார் வாங்க வேண்டும் என்பது அமைப்பாளரின் எண்ணம். ஹைனஸ்ஸிலிருந்து சைக்கிளுக்கு பைமோ நெக்ஸான் மார்க்கமாக ஏன் தன் மனம் பயணிக்கிறது என்பதை அமைப்பாளரால் அர்த்தப்படுத்திக் கொள்ள முடியவில்லை. எந்த முடிவும் எடுக்க வேண்டாம் என்று அமைப்பாளர் வழக்கம் போல் முடிவு செய்தார். 

மெட்ராஸ் போக வேண்டியிருப்பது ஒரு தனிக்கதை. ஒரு வாரமாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. அமைப்பாளரின் நண்பர் ஒருவரின் மகன் சிவில் எஞ்சினியரிங் படித்து விட்டு வேலை கேட்டு அமைப்பாளரிடம் வந்தார். இளைஞர். வெயிலில் நிற்கும் வேலை வேண்டாம் என்ற முன்முடிவுடன் இருக்கிறார் அந்த இளைஞர். பங்குனி வெயிலில் பாடாய் கிடப்பவர் அமைப்பாளர். அவரிடம் ஒரு இளைஞர் வெயிலில் நிற்காமல் சிவில் எஞ்சினியரிங் துறையில் வேலை கேட்டால் அமைப்பாளருக்கு எப்படி இருந்திருக்கும் என்பது எவராலும் யூகிக்கத் தக்கதே. ‘’அங்கிள்! எனக்கு வெயில்ல நிக்கற சைட் ஒர்க் வேணாம். நான் ஆஃபிஸ்ல கம்ப்யூட்டர்ல டிராயிங் போடறன். எனக்கு அந்த வேலைதான் வேணும்’’. சென்னையில் இருக்கும் தன்னுடைய சகோதரன் என எண்ணும் அளவு நெருக்கம் கொண்ட நண்பனிடம் விஷயத்தைக் கொண்டு போனார் அமைப்பாளர். ‘’அண்ணன்! அந்த பையனை பேங்க் எக்ஸாம் எழுதச் சொல்லுங்க. அது தான் அவனுக்கு சரியா இருக்கும்’’. சென்னை நண்பன் சிவில் எஞ்சினியர் தான். மழைக்குக் கூட சிவில் சைட் பக்கம் ஒதுங்காமல் வங்கி அதிகாரி ஆகி விட்டான் என்பது அமைப்பாளருக்கு அப்போது தான் நினைவில் வந்தது. இளைஞனிடம் அதைச் சொன்னார் அமைப்பாளர். சென்னையில் ஒரு கோச்சிங் செண்டரில் சேர்ந்து படி என்று சொன்னார் அமைப்பாளர். ‘’அங்கிள்! என்னை கோச்சிங் செண்டரில் சேத்து விடுங்க.’’ இளைஞன் சொன்னான். ‘’பேரண்ட்ஸ் என்ன பிள்ளை வளக்கறாங்க. காலேஜ் முடிச்ச பையன் எல்.கே.ஜி ஸ்டூடண்ட் போல இருக்கானே’’ என அமைப்பாளர் எண்ணினார். ஆனால் அவரால் வெளியில் சொல்ல முடியாது. அமைப்பின் தீவிர ஆதரவாளர்களில் ஒருவர் இளைஞனின் தந்தை. ‘’தம்பி! எனக்கு பலவிதமான ஒர்க்ஸ் இருக்கு. கார் எடுத்துக்கிட்டு காலைல 5 மணிக்கு இங்க கிளம்பறோம். பதினோரு மணிக்கு சென்னைல இருக்கோம். இன்ஸ்ட்டியூட் அட்மிஷனை ஒரு மணிக்குள்ள முடிக்கறோம். ‘’சங்கீதா’’ல லஞ்ச். நைட் 8 மணிக்கு ஊருக்கு வந்துடறோம். அப்பாவையும் கூட வரச் சொல்லு.’’ இளைஞனிடம் பொறுப்பை ஒப்படைத்து விட்டு அடுத்த நாளே புறப்பட வேண்டியிருக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்புடன் தன் மற்ற பணிகளைத் திட்டமிட்டார் அமைப்பாளர். அந்த வேலையை தள்ளி வைக்க ஒத்திப் போட எத்தனை சாத்தியம் இருக்கிறதோ அத்தனையையும் பயன்படுத்தினான் இளைஞன். கடைசியாக நாளை காலை 5 மணிக்கு கிளம்பலாம் எனச் சொல்லியிருக்கிறான். அதுவும் தள்ளிப் போகுமோ என்ற பீதி அமைப்பாளருக்கு இருக்கிறது. 

சென்னை போக வேண்டிய வேலை இருக்கிறது என்று தனது நண்பரிடம் இரண்டு நாட்கள் முன்னால் சொன்னார் அமைப்பாளர். ‘’பிரபு! விகடன் பப்ளிகேஷன்ஸ்ல ‘பொன்னியின் செல்வன்’ கிளாசிக் எடிஷன் போட்டிருக்காங்க. அத எனக்கு ஒரு செட் வாங்கிட்டு வந்துடுங்க. ‘’

அமைப்பாளருக்கு  கோவை செல்ல  வேண்டிய வேலை ஒன்று பெண்டிங் இருக்கிறது. திருச்சி செல்ல வேண்டிய வேலை ஒன்றும் பெண்டிங். 

இவற்றை யோசித்த போது செயல் புரியும் கிராமத்துக்கு போய் ஒரு வாரமாகிறதே ஃபோன் செய்யலாம் என்று ஃபோன் செய்தார். ‘’சார் ! என்ன சார் எங்க ஊருக்கே வர மாட்டீங்கறேங்க’’ . அமைப்பாளர் பரிதாபமாக , ‘’போன வாரம் வந்திருந்தேனே அண்ணன்’’ என்றார். கிராமவாசி, ‘’ஒரு வாரம் ஆயிடுச்சு . உங்களைப் பாக்க முடியலையே’’ என்று வருத்தப்பட்டார். 

அனாயாசம்

 சமீபத்தில் எழுதிய சிறுகதை ‘’அனாயாசம்’’ இன்று சொல்வனம் இதழில் வெளியாகி உள்ளது. அதன் இணைப்பு : 

அனாயாசம்