சாலைக்கு மேலே
ஆப்பிள் தொங்கும் உயரத்தில்
உறைந்திருக்கிறது
மழைக்கால
மாலை மௌனம்
அவசரமாய்
விரைகின்றன வண்டிகள்
அவசரமாய்
நடக்கின்றனர் பாதசாரிகள்
வீடு
இன்னும் நெருக்கம் கொள்கிறது
பரவிய மேகங்களுக்கிடையே
ஒரு விண்மீன்
ஒரே ஒரு விண்மீன்
அனிச்சையாய்ப் பார்த்தவன்
எண்ணுகிறான்
தனிமையை
தவத்தை
தனிமைத் தவத்தை