கங்கை கொண்ட சோழபுரம் ஆலயம் பலவிதங்களில் தனித்துவம் கொண்டது. சரித்திரப்பூர்வமாகவும் மிகவும் முக்கியமான ஊர். சோழப் பேரரசின் தலைநகராக நூற்றாண்டுகளுக்கு மேலாக இருந்திருக்கிறது. சோழ ராஜ்யத்திற்கு உறையூர், பூம்புகார், பழையாறை, தஞ்சாவூர், திருவாரூர் ஆகிய ஊர்கள் தலைநகரங்களாக இருந்திருக்கின்றன. இவை அனைத்துமே கொள்ளிடம் ஆற்றுக்கு தெற்கே இருப்பவை. கங்கை கொண்ட சோழபுரம் மட்டுமே கொள்ளிடத்துக்கு வடக்கே அமைந்திருக்கும் தலைநகரம். வளமான காவிரி வடிநிலத்தில் தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்ட சோழர்கள் கொள்ளிடத்துக்கு வடக்கே தங்கள் குடிகளுக்கு வளர்ச்சியை உருவாக்கிக் கொடுக்க விரும்பினர். வீர நாராயண ஏரி இந்த பகுதியில் வெட்டப்பட்டு ஏரியை சுற்றியிருக்கும் நூற்றுக்கணக்கான கிராமங்களுக்கு இன்றளவும் பாசன வசதியை அளித்து வருகிறது. மாமன்னர் ராஜேந்திர சோழனால் வெட்டப்பட்ட சோழ கங்கம் இன்னொரு முக்கியமான ஏரி.
மாமன்னர் ராஜேந்திரன் நிர்மாணித்த கங்கை கொண்ட சோழபுரம் பிரகதீஸ்வரர் ஆலயம் கல்லில் செதுக்கப்பட்ட ஒரு மகத்தான கனவு. அந்த ஆலயம் அளிக்கும் மன விரிவு மகத்தானது. ஒரு மகத்தான மனிதன் கண்ட மகத்தான கனவின் பருவடிவம் அந்த ஆலயம்.
ஆலயத்தின் துவாரபாலகர்கள் சிற்பங்களே மிகப் பெரியவை. அத்தனை பெரிய துவாரபாலகர்கள் கையில் ஏக முத்திரை காட்டிக் கொண்டு வெளியே இருப்பார்கள். அந்த ஏக முத்திரையின் பொருள் உள்ளே மிக மிகப் பெரியவன் ஒருவன் இருக்கிறான் என்பதாகும். அவன் ஏகன். அவனே அனேகனும்.
தமிழகம் இஸ்லாமியப் படையெடுப்புக்கு ஆளான போது காஞ்சிபுரத்தின் ஆலயங்களில் இருந்த தெய்வ உருக்கள் கங்கை கொண்ட சோழபுரத்துக்கு மிக சமீபத்தில் உள்ள உடையார்பாளையத்தில் பல ஆண்டுகள் பாதுகாக்கப் பட்டிருக்கின்றன. எனவே காஞ்சிபுரத்துக்கும் உடையார்பாளையத்துக்கும் நெருங்கிய சம்பந்தம் உண்டு.
நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னால், காஞ்சிப் பெரியவர் ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி சுவாமிகள் கங்கை கொண்ட சோழபுரத்தின் பிரகதீஸ்வரருக்கு ஐப்பசி பௌர்ணமி அன்று ஆண்டுதோறும் அன்னாபிஷேகம் நடைபெற வேண்டும் என்ற தனது எண்ணத்தை தெரிவித்தார். அதனை ஆக்ஞையாகக் கொண்டு ஆலய பக்தர்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் பிரகதீஸ்வரருக்கு அன்னாபிஷேகம் செய்து வருகிறார்கள்.
ஆலயத்தின் சிவலிங்கம் மிகப் பெரியது. அத்தனை பெரிய லிங்கம் முழுமையும் அன்னத்தால் மூடப்படும். அன்றைய தினம் சிவலிங்கத்தை மூடும் ஒவ்வொரு அன்னப் பருக்கையும் ஒரு சிவலிங்கமாகக் கருதப்படும் என்பதால் அன்னாபிஷேகம் அன்று சிவலிங்கத்தை தரிசிப்பது கோடி சிவலிங்கங்களை தரிசனம் செய்ததற்கு நிகரானது என்பது ஒரு நம்பிக்கை.
இன்று நாள் முழுக்க கங்கை கொண்ட சோழபுரம் ஆலயத்தில் இருக்க வேண்டும் என எண்ணினேன். அவ்வாறு ஓர் அகத்தூண்டல் உருவாகியிருந்தது. கங்கை கொண்ட சோழபுரம் செல்ல ஊரிலிருந்து பந்தநல்லூர் வழியாக திருப்பனந்தாள் சென்று அங்கிருந்து அணைக்கரை வழியாக கங்கை கொண்ட சோழபுரம் செல்லும் வழியொன்று உள்ளது. அதுவே பேருந்து மார்க்கம். ஊரிலிருந்து 60 கி.மீ தூரம். இரு சக்கர வாகனத்தில் செல்லும் வழியொன்று உள்ளது. அது பலரால் அறியப்படாதது. அந்த மார்க்கத்திலேயே எப்போதும் நான் பயணிப்பேன். ஊரிலிருந்து மணல்மேடு சென்று முட்டம் கொள்ளிடம் பாலத்தைக் கடந்து முட்டம் செல்ல வேண்டும். அங்கிருந்து சில கி.மீ தூரத்தில் மோவூர் என்ற ஊர் உள்ளது. மோவூரில் வடக்கே திரும்பி ஆயக்குடி என்ற ஊரைக் கடந்து சென்றால் வடவார் பாலம் வரும். அதனைக் கடந்து நான்கு கி.மீ தூரம் சென்றால் ஜெயங்கொண்டம் குறுக்கு சாலை வரும். அங்கிருந்து 3 கி.மீ தூரத்தில் கங்கை கொண்ட சோழபுரம். மொத்த தூரம் 40 கி.மீ. முழுக்க முழுக்க கிராமங்கள் வழியாகவே செல்லும் பாதை.
காலை புறப்பட்டுச் செல்கையில் ஊரில் காவிரியைத் தாண்டினேன். இன்று ஊரில் கடைமுகம். ஐப்பசியை துலா மாதம் என்பார்கள். இந்த துலா மாதத்தில் முப்பது நாளும் காவிரியில் நீராடுவது விசேஷம். துலா மாதத்தின் கடைசி நாளில் நீராடுவது மேலும் விசேஷம். இரண்டு நாட்கள் முன்பாக இங்கே கணிசமான மழை பெய்திருந்ததால் காவிரியில் ஓரளவு தண்ணீர் இருந்தது. மக்கள் நீராடிக் கொண்டிருந்தனர். திருஇந்தளூரில் பரிமள ரங்கநாத சுவாமி தேரில் எழுந்தருளியிருந்தார். தேர் பவனி புரிந்து கொண்டிருந்த சுவாமி தரிசனம் கிடைத்தது மகிழ்ச்சி அளித்தது. இந்த மண் தெய்வங்களின் மண். இந்த நிலத்தில் பயணிக்கும் எந்த பயணியும் அதனை உணர்வான்.
ஒரு மணி நேரத்தில் கங்கை கொண்ட சோழபுரம் சென்றடைந்தேன். இளைஞர்கள் சிலர் சாம வேதம் ஓதிக் கொண்டிருந்தனர். பெண்கள் சிலர் தேவாரமும் திருவாசகமும் பாடிக் கொண்டிருந்தனர். இரண்டையும் அமர்ந்து கேட்டேன். ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் சுவாமியை தரிசனம் செய்து கொண்டிருந்தனர். ஆலயத்தில் கண் மூடி அமர்ந்திருந்தேன். சிவலிங்கம் அன்னத்தால் நிரம்பியிருந்தது. ஒவ்வொரு ஜீவனின் வயிற்றிலும் பசித்தீ கொழுந்து விட்டு எரிகிறது. அந்த தீயினுக்கு அளிக்கப்படும் அவியே அன்னம். எனவே அன்னமளித்தல் என்பது ஒரு வேள்வியே என்பது இந்திய மரபு. மலை போல் குவிந்திருக்கும் அன்னத்தை வணங்கினேன். அத்தனை பெரிய உரு காணும் எவரையும் மிகச் சிறு அணு என உணரச் செய்தது.
நாள் முழுதும் ஆலயத்துக்கு அருகில் அன்னதானம் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது. அங்கே சென்று உணவருந்தினேன். ஒரு மணி நேரம் உணவு பரிமாறும் பணியில் இணைத்துக் கொண்டேன். உணவு பரிமாறுதல் என்பது ஓர் ஆன்மீக அனுபவம். நாம் பரிமாறும் உணவு முழுமையாக உண்ணப்பட்டிருப்பதைக் காண்பது என்பது மனதுக்கு பரவசம் அளிப்பது.
மீண்டும் ஆலயத்துக்குச் சென்றேன். காலை 10 மணியிலிருந்து தேவாரம் பாடிக் கொண்டிருந்த பெண்கள் மாலை 3 வரை பாடிக் கொண்டிருந்தனர். கிட்டத்தட்ட ஐந்து மணி நேரம். அவர்கள் உணவருந்த புறப்பட்ட போது எதிரில் கண்டேன். அவர்கள் பாடல் சிறப்பாக இருந்தது என்றும் ஐந்து மணி நேரமும் தெய்வாம்சம் கொண்ட பொழுதாக அவர்கள் இசையால் அமைந்தது என்றும் அவர்களிடம் கூறினேன். தேவாரம் பாடியவர்களில் ஒருவர் சிங்கப்பூரைச் சேர்ந்தவர். இந்த நிகழ்ச்சிக்காக வந்திருக்கிறார்.
இரவு வரை இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தேன். இருப்பினும் சூரிய அஸ்தமனத்துக்குப் பின் இரு சக்கர வாகனம் நீண்ட தூரம் இயக்குவது உகந்தது அல்ல என்னும் மனப்பதிவு எனக்கு இருப்பதால் மாலை 3.30 அளவில் புறப்பட்டேன். ஒரு மணி நேரத்தில் ஊர் வந்து சேர்ந்தேன். நாள் முழுவதும் லேசாக தூறிக் கொண்டிருந்தது உற்சாகமாக இருந்தது.
கங்கை கொண்ட சோழபுரம் ஊரில் மூன்று நாட்கள் தங்கியிருந்து பிரகதீஸ்வரரை சேவிக்க வேண்டும் என்ற ஆவல் பிறந்தது. ஈஸ்வர ஹிதம்.