நாற்று நடும் வயலில்
நீர்ப்புழு தின்று
வளரும் பயிரில்
பூச்சி பிடித்து
பால் கதிரில்
மணி மணியாய்
நெல் கொத்தி
இயந்திரம் அறுத்து
சிந்தி விட்டுப் போன
தானியம் உண்ணும்
சின்ன சிட்டு
களத்தடியிலிருந்து
நூதனமாய்ப் பார்க்கிறது
தாள்
வானம் பார்க்கும்
வெட்டவெளி வயலை

மஞ்சள் கணம்

ஈரோட்டுப் பிராந்தியத்தின்
மஞ்சள் வயல்களைக் கண்டிருக்கிறீர்களா
பாத்திகளுக்குள்
குறைவாய் நீர் ஓடும் சலசலப்புக்குள்
கை போன்ற
நீண்ட இலைகளால்
சக செடிகளுடன் பேசிக் கொண்டு
தலையாட்டிப் பொம்மையைப் போல
காற்றுக்கு அசைந்து கொண்டு

உங்கள் அடுக்கறையில்
டப்பாவில் இருக்கும்
மஞ்சள்
கொதிக்கும் நீரில்
சங்கமித்து
மணம் பரப்புவதை
உணர்ந்திருக்கிறீர்களா

சிறிய வெட்டுக்காயத்துக்கு
அம்மாவோ
பாட்டியோ
கைவைத்தியமாக
போட்ட
மஞ்சள் பத்துடன்
இருந்திருக்கிறீர்களா

அரிதாகவே
இப்போது
பெண்கள்
முகத்தில்
மஞ்சள் பூசுகிறார்கள்
சமீபத்தில் கண்ட
மஞ்சள் பூசிய பெண்முகம்
நினைவிருக்கிறதா

மாலை வெயிலில்
தினமும்
காலாற நடக்கிறீர்களா

சென்னையில்
தில்லியில்
பெங்களூரில்
சிம்லாவில்
ரயில் நிலையங்களில்
மஞ்சள் வண்ண
திபெத் துறவிகளைத்
தற்செயலாகப்
பார்த்தீர்களா

தாயார் சந்நிதியில்
பிரசாதமாய்
தரப்படும்
மஞ்சளை
கைகளில் ஏந்தியிருக்கிறீர்களா

மழலை முகங்களின்
ஒளிரும் புன்னகைகளை
தவறாமல்
பார்க்கிறீர்களா

மங்கல கணங்கள்
நிறம் கொள்கின்றன
மஞ்சள் கணங்களாய்

எளியது கேட்கின்

ஒரு காலைப்பொழுதைப் போல மகத்துவம் மிக்கதாக
ஒரு கிராமத்துச் சாலையைப் போல தனித்திருப்பதாக
ஓர் ஆற்றங்கரை மரம் போல் மோனித்து
தடாகத்தின் தாமரை இலைகளுக்கு மேல்
மென்காற்றில்
உருண்டு உருண்டு ஒளிவிடும்
துளித் துளி நீர் போல்

இந்த வாழ்க்கைதான்

எத்தனை எளியது

எத்தனை அழகானது

அங்கிங்கெனாதபடி

கால்வாய்க் கரை ஒன்றில் அமர்ந்திருக்கிறது
அந்த நூற்றாண்டு ஆலமரம்
வேர்கொண்டுள்ள விழுதுகள்
கால்வாயில் இறங்கி
நீரோட்டத்திற்கு ஒலி தருகின்றன
நாளில்
வெவ்வேறு பொழுதில்
புதிது புதிதாய்
இடம் பிடித்து
நிழல்பரப்பில் ஜம்மென இருக்கிறது
ஆலமரம்
சூலமும் சிவலிங்கமும்
பறவை கணங்களுடன்
ஆயாசமாய் இருக்கின்றன
முதல் முறை பார்க்கும்
ஒவ்வொருவரும்
ஆச்சர்யப்படுகின்றனர்
எப்படி இவ்வளவு பெரிய மரமென
ஊருக்கு விருந்தாளி வந்த
ஏழு வயது சிறுவன்
ஆலமரத்தை
எடுத்துக் கொண்டு சென்றான்
தன்னுடன்
எப்படி எடுத்து வந்தாய்
என்று கேட்ட
தோழனுக்கு
இன்னொன்றை உருவாக்கித் தந்தான்
வருகிறாயா
எனக் கேட்ட ஒவ்வொருவரிடம்
சென்று கொண்டேயிருந்த
மரம்
இருந்தது
அங்கும்
இங்கும்
எங்கும்

சோம்பிய மாடுகள்
திரியும் வீதிகளில்
பூட்டிக் கிடக்கின்றன
சில ஆளற்ற வீடுகள்
உச்சி வெயிலில்
குளிர்ந்திருக்கின்றது
தடாகத்தின் நீர் ஆழம்
ஆயிரமாண்டுத் தனிமையை
அவ்வப்போது
நினைவுபடுத்துகிறது
ஆலய மணியோசை
எப்போதும் அணையாத
விளக்கின் சுடர் ஒன்று
அங்கிங்கு அசைகிறது
பெரும் காற்றில்

முகங்கள் மகிழ்கின்றன அங்காடிகளில்
ஆரம்பப் பள்ளி குழந்தைகள் போல்
கைகள் இறுக்கப் பற்றுகின்றன
கடைப்பைகளை
புற்றில் கிளம்பும் எறும்புகளின்
எதிர்பாராத சந்திப்புகள்
மாலை தீர்ந்த இரவுகளின்
பனித்துளிகள்
எதிர்பார்ப்புகளின்
கனவுகளின்
எடை கொள்கின்றன
வண்ண பேதங்கள்
வித வித மாய்
நிரப்புகின்றன
நம்பிக்கையை
பிளாஸ்டிக் குடத்தின்
சிறு விரிசலில்
பீறிடுகிறது
ஃபவுண்டெய்ன் பூக்கள் 

பல வருடம் முன்பு
குடியிருந்த ஊரில்
இன்னும்
திரிந்து கொண்டிருக்கிறான்
ஒரு சிறுவன்
அவனுடைய
எல்லையற்ற நம்பிக்கைகளுடன்
முடிவில்லாக் குதூகலங்களுடன்
அந்த ஊரைக் கடப்பவன்
பார்வையில்
தென்படுகின்றன
சிறு சிறு மாற்றங்கள்
எப்போதும்
உற்சாகமாய்த் திரியும்
ஓரிரு சிறுவர்கள்

எப்போதும்

உனது
தயக்கங்களில்
மென்முறுவல்களில்
பிழையற்ற உச்சரிப்புகளில்
முகம் ஒளிரும் மகிழ்ச்சிகளில்
இருக்கிறது
ஒரு வண்ணத்துப்பூச்சியின் அலைவுகள்
அதிகாலை மலர்கள்
இளந்தளிர்கள்
அலைகளில் எழும் சந்திரன்

அறுதியிட முடியாத
ஓர் இடைவெளி

வானம் பார்க்கும் குழந்தை

வானம் பார்க்கும் குழந்தை
தினமும்
பார்த்ததைச் சொல்லும்
ஸ்டார்
விடிவெள்ளி
நிலா
மின்மினி
ஈசல்
குருவி
காகம்
கருடன்
கழுகு
மேகம்
மழை
வானவில்

ஒருநாள்
வானம்
தன்னைப் பார்த்ததை
எப்படிச் சொல்வது
என அறியாமல்
சந்தோஷமாய்
எம்பி எம்பி குதித்தது
வானம் பார்க்கும் குழந்தை

காலைப் பொழுதில்
நீரால் நனையும் வாசல்கள்
கோலம் சூடிக்கொள்கின்றன
சிறுமிகள்
சம பாதியாய்
பிரித்த கூந்தல்
இரட்டை ஜடையாய்
மாறிக் கொண்டிருக்கிறது
அறியப் படாத உணர்வால்
குரலெழுப்புகின்றன
தவிட்டுக் குருவிகள்
குழந்தைகளின்
சீருடைத் தூய்மை
வானில் இருக்கிறது
இன்று
உதயசூரியன்
குழந்தை முகமென
பளபளத்தான்
இன்றும்

பௌர்ணமி

கடைத்தெருவுக்குச் சென்று
திரும்பும் போது
விடாமல்
கூடவே வந்ததை
ஜன்னல் கதவு மூடி
வெளியிலே
நிறுத்தி விட்டு
மறந்து போய்
தூங்கி விட்டேன்

திருவிழாவில்
குருவி பிஸ்கட் வாங்கி
கையோடு
கொண்டு போன பாயை
வயக்காட்டில்
போட்டு
படுத்துக் கொண்டே
கர்ண மோட்சம் கேட்ட போது
வானத்தில் நின்றிருந்ததை
பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தேன்

பாலத்தைக் கடக்கும் போதெல்லாம்
நதியில்
அலை பரப்பிக் கொண்டிருப்பதை
ஒரு கணம் நின்று
பார்த்து விட்டு
சென்று கொண்டிருப்பேன்

யாருமற்ற கடற்கரைகளில்
தனியே
அமர்ந்திருக்கையில்
அமுதாய் பொங்கியது
இரவு முழுதும் நிலவு

தொலைதூர ஊரொன்றில்
பயணித்த போது
புதிய முகம் கண்டு
புன்னகைத்த சிறுவன் முகம்
நிலவாய் ஆகிப் போனது
எப்போதைக்குமாக

வலைக்கு
அப்பாலும்
இப்பாலும்
குழுமி சிரிக்கின்றனர்
விளையாட்டுச் சிறுவர்கள்
துள்ளும் பந்து போல்
ததும்புகின்றனர்
ஒவ்வொருவரும்
அவர்கள் போல்
ததும்புகிறது
பந்தும்

சவாரி வந்த ஊரில்
நிறுத்திவைத்து விட்டு
தெருமுக்கில்
டீ குடிக்கச் சென்ற
டிரைவர்
திரும்பி வருகையில்
நிழல்மரம்
பூக்களை உதிர்த்து
காருடன்
கொண்ட சிநேகம் பார்த்து
புன்னகைத்துக் கொண்டான்

வெட்டவெளியில் தனியே நிற்கிறாய்
ஒரு நம்பிக்கையில்
குருதியும்
காற்றில் மிதக்கும் படைக்கலன்களும்
பார்வையில் படும் இடத்தில்
உனக்கு சொல் அளிக்கப்படவில்லை
தயக்கத்தின் மௌனமும்
இருப்பினும்
மண்ணில்
காத்து நிற்கும்
ஏதோ ஒரு கணத்தில்
மழைபெறும்
விதை உயிர்க்கும்
பொழுதெல்லாம்
ஆசுவாசம் கொண்டு

வான் நீர் நெருப்பு

நட்சத்திர ஒளியை
யாசகம் பெறுகின்றன
தாமரை இலைக்கைகள்
முழு இரவும்
தடாகத்தில்

எஞ்சி நிற்கிறது
இறுதியில்
வீழ்ந்த
துளி
பனிநீர்
அனாதி காலமாக
இறுகி
ஒளிரும் வைரம்

இன்னும்
வந்து சேராத
மீன்கள்
உடலை
அசைத்து அசைத்து
சலனமுறுத்துகின்றன
வாழிடத்தை

வான் நதி

சூரிய மஞ்சள்
மரந்தளிர்ப் பச்சைகளில்
திலகமிடும்
அந்த மாலைப் பொழுதில்
போய்க் கொண்டேயிருக்கும்
ஒரு துறவி
மலையின் மேல்
விரிந்த கைகளுடன்
நின்றிருந்தான்

மகவாய்
அவனைத் தழுவியது
அன்னை மஞ்சள்

சட்டென
நதியாய் ஓடத் தொடங்கினான்

நிலமெங்கும்
ஒளிரும் அன்னை முகம் கண்டு
சந்தோஷம்
பிரதிபலிக்கும்
நதியாய்

புறநகர் மின்சார ரயில்

பணம் பிதுங்கும் பர்ஸ் போல
மனிதர்கள் நிற்கும்
புறநகர் மின்சார ரயில்
பூனைபோல்
அலைகிறது
குறுக்கும் நெடுக்கும்

அசையும் ரயிலில்
பயணிகளின் மனம்
சுழன்று கொண்டிருக்கிறது
பல பல திசைகளில்

அமர்ந்ததும்
ஆசுவாசமாய்
முதல் வேலையாய்
காதலனை அலைபேசியில் அழைக்கிறாள்
ஓர் இளம்பெண்
அவனுக்குப் பல குறிப்புகளை அளிக்கிறாள்
அவன் ஏதும் ஐயம் கேட்டால்
‘’உனக்கு இது கூட தெரியாதா’’
என அங்கலாய்க்கிறாள்

சேரிடத்தின் பணிகள் குறித்த எண்ணம்
இப்போதே அமைதியிழக்கச் செய்கிறது
ஒரு நடுவயதினனை

தனது குழந்தையை
கோப்புகளுடன்
மருத்துவமனைக்கு
அழைத்துச் செல்லும் தாய்க்கு
எல்லா நிலையிலும்
குறையாமல் இருக்கிறது
நம்பிக்கை

காதல் கண்களில் மிதக்கும்
காதலனுக்கு
பிடிபடுகிறது
நகரின் ஒத் திசைவு

முரசரையும் கரடி பொம்மையின்
எந்திரச் சாவியென
சுற்றி வருகிறது ரயில்
சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் நகரத்தில்

ஒரு தருணம்

ஒரு தருணம்
சாதாரணங்களின் எடையை நீக்கி
ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்கிறோம்

மழைநீரால் கழுவப்பட்ட மரங்கள்
புதுப்பச்சையால் உணரப்படுகின்றன
தளிர்களால் சூழப்படுகிறது செந்நெருப்பு
மலர்கள்

துலக்கம் பெறுகிறது
நம் அன்றாடத்தின் காட்சிகள்

பட்டியலில்
இன்னும் மன்னிக்காமல் இருந்தவர்களை
மன்னித்து விடுவிக்கிறோம்
சிலரிடம் மன்னிக்கக் கோருகிறோம்

வாழ்வின்
முடிவற்ற இனிமையின் முன்
வாழ்வின்
முடிவற்ற வாய்ப்புகளின் முன்
காலடி வைக்கப்படுகிறது
நடை பயிலும் மகவாக

மழை பெய்த ஊர்

ஊரே கழுவப்பட்டிருக்கிறது மழைநீரால்
ஈரத்தரையில் காத்திருக்கின்றனர்
குளித்துக் கிளம்பியிருக்கும் குழந்தைகள்
எப்போதும்
ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில்
சாலையில் கடந்து செல்லும்
ஓர் இளம்பெண்
முகத்தில்
சூடியிருக்கிறாள்
கூடுதல் புன்னகையை
முருங்கை இலைகள்
பழுத்து
ஒட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன
கார் கண்ணாடி மேல்
மூட்டமான மேகம்
நிலத்தில்
வரைந்து கொண்டிருக்கிறது
புதிதான சில காட்சிகளை
அல்லது
சில காட்சி திருத்தங்களை
நூதனமாய்த் தொங்குகின்றன
ஈரமான சட்டைகள்

மர்ஃபி என்றால்

மர்ஃபி என்றால்
ஓர் ஒளி
ஒரு துடிப்பு
ஒரு ததும்பல்
ஒரு நம்பிக்கை
ஒரு மன்னிப்பு
ஒரு கரையேற்றம்
ஓர் அலையாடல்
ஒரு சூர்யோதயம்
ஒரு நிறைநிலவு
ஒரு பிறைச்சந்திரன்
ஒரு மழைப்பொழிவு
ஒரு மலைப்பாதை
ஒரு துளி அமுது

மர்ஃபி என்றால்
ஒரு சுட்டிப்பயல்

புறப்பாடு

இன்று
அதிகாலை நடையில்
உடலெங்கும்
பூத்திருந்த
மரமொன்றைக் கண்டேன்

சிறு சிறு குருவிகள்
போல்
மலர்கள்
காற்றில்
நடுங்கி அமர்ந்திருந்தன

தீச்சுடரின்
ததும்பலென
மெல்ல மெல்ல
அசைவு

கரு வாய்
அகன்ற
மகவின் உடலின்
பிசுபிசுத்த
ஈரம்

நீண்ட
மிக நீண்ட
சாலையில்
நின்றிருக்கும்
அம்மரத்தின்
ஏகாந்த இனிமையாய்
புறப்பட்டுச் சென்றன
அவ்வப்போது
வானுக்கும்
அவ்வப்போது
மண்ணுக்கும்

என்ன செய்வதென்று தெரிவதில்லை

என்ன செய்வதென்று தெரிவதில்லை
சட்டென ஒரு பிழையான புரிதல் வெளிப்படும் போது
நம்ப இயலாத ஒரு கணிப்பு முன்வைக்கப்படும் போது
பல்லாண்டு வேர் கொண்ட உறவின் கிளைகள் கட்டுப்பாடின்றி முறியும் போது
வெறுப்புடன் ஒரு பிரிவுச்சொல் உச்சரிக்கப்படும் போது
அனைத்தையும் அப்படியே விட்டு விடச் சொல்லும் போது
இனி எப்போதும் சரி செய்ய வாய்ப்பே இல்லை எனும் போது
எச்சொல்லும் இனி புரிந்து கொள்ளப்படாது எனும் போது
கண்ணீரின் உணர்வுகள் கண்ணுக்குத் தெரியாமல் போகும் போது

என்ன செய்வதென்று தெரிவதில்லை
இனி
என்ன செய்வதென்று தெரிவதில்லை

அழைப்பு

வலைகள்
உலர்ந்து கொண்டிருக்கும்
அந்தத் தீவில்

தோணிகள்
நிலத்தில் கவிழ்ந்திருக்கும்
அந்தத் தீவில்

எப்போதோ வரும்
மனிதர்களை
சற்று
நின்று பார்த்து விட்டு
நண்டுகள்
சட்டென்று
வளைக்குள் புகுந்து கொள்ளும்
அந்தத் தீவில்

எப்போதும்
இருக்கிறது
ஓர் இளம்பெண்ணின் புன்னகை

எப்போதும்
அத்தீவுக்கே
வந்திராத
ஓர் இளம்பெண்ணின் புன்னகை

நீர் நகரும் ஆற்றின்
கரையில்
காற்றில்
அசைந்து
எரிந்து கொண்டிருக்கிறது
சிதைநெருப்பு
கனன்று
குமுறிய
சாம்பல்
குளிர்ந்து
கரைந்து போகிறது
நதியோட்டத்தில்
அமைதியாய்
இன்மையாய்

இன்னும்
யாரும் வெளிப்படாத
நகரின்
அதிகாலை ரம்யங்கள்
ஆடி முன் அமரும்
பாவையென
அலங்கரிக்கத்
துவங்குகின்றன
தமக்காக

என் அவமதிப்புகளுக்காக
என்னால் ஏற்பட்ட
ஆறா ரணங்களுக்காக
என் இன்னாத சொற்களுக்காக
நான் உண்டாக்கிய
தீரா வலிகளுக்காக

இன்று
இப்பொழுதில்

உங்களிடம்
மன்னிக்கக் கோருகிறேன்
மீண்டும் மீண்டும்
மன்னிக்கக் கோருகிறேன்

என் விழிகளிலிருந்து
வீழும்
நீர்த்துளிகள்
மணல்துகள்களாய்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றன
முடிவற்ற கடலை

இன்று
ஒரு சாலைத் திருப்பத்தில்
கணிக்காத கணம் ஒன்றில்
மிக மென்மையாய்
மோதியும் மோதாமலும்
எதிரெதிராய் வாகனங்கள்
சந்தித்த கணத்தில்
பரஸ்பரம்
நாங்கள்
புன்னகைத்தோம்
நுணுக்கமான தருணம்
சட்டென்று
கொண்டு சேர்த்த
எதிர்பாராமைக்காக
இனிமைக்காக
ஆசுவாசத்துக்காக

உடல் கொண்ட மனங்கள்
குழுமிய துறையில்
பலிச்சோறு சுமந்த
வாழையிலைகள்
நதியில்
மிதந்தன
அங்கும் இங்கும்
திகைத்து

ஏற்ற இறக்கங்கள் கொண்ட
மனிதக் குரல்களின்
உச்சரிப்பு
நிறைந்திருந்தது
சில்வண்டுகளின் ஒலியென

இன்னும் சொல்லப்படாத வார்த்தைகள்
இன்னும் கேட்கப்படாத மன்னிப்புகள்
இன்னும் கரைந்து கொண்டிருக்கும் கண்ணீர்
நதியிலும்
காற்றிலும்
அலை மோதிக் கொண்டிருந்தது
எந்திரகதி செயல்பாடுகளுக்கும்
இடையே

கைவிட்ட
கைவிடப்பட்ட
நெகிழும் உணர்வுகள்
ஆறா ரணங்கள்
நீர் ஈரமாய் மிதந்தன
காற்றில்

எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக் கொண்டு
எல்லாவற்றையும் கேட்டுக் கொண்டு
எல்லாவற்றையும் சுமந்து கொண்டு
தன் கடன் ஆற்றி
கடல்நோக்கி
நடந்தது நதி

பகலும் அற்ற
இரவும் அற்ற
ஒரு பொழுதில்
சிவந்த விண்முகத்தின்
புன்னகை
சில கணங்கள் ஒளிர்த்து
சில கணங்கள் ஒலித்து
முகத்தில் தொட்டது
சிறு தூறல் துளிகளாக
மாமழையாக

எப்போதாவது
சிலிர்க்க வைக்கிறது
நம் மீது காட்டப்படும் அக்கறைகள்

என்றோ ஒரு நாள்
திகைத்து நிற்கிறோம்
நம் முன்னே
விரிந்து கிடக்கும்
இனிமையின் பெரும்பரப்பின் முன்

வீழும் துளிநீர்
இல்லாமலாக்கி விடுகிறது
உடனிருக்கும்
பெருஞ்சுமைகளை

நம்பிக்கைகள்
நிறையும்
நாட்கள்
நதிபோல
நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன

பரபரக்கின்றன
கால்கள் நகரும்
சாலைகள்
எரிந்து விழும்
நட்சத்திரம்
சட்டென
மறைகிறது
காற்றில்
பார்வையில்
நாளின்
சில பொழுதில்
நதிக்குள்
பாய்கிறது
திரைகடல்

சாலைக்கு மேலே
இன்னும் உதிராத
முருங்கைப்பூவை
கொறித்துக் கொண்டிருக்கிறது
சிறு அணில்
சாலைக்கும்
பூவுக்கும்
இடையில்
காலெடுத்துக்
கடந்து சென்றேன்
கிரீச் கிரீச்
ஒலியுடன்

நடக்க நடக்க
வளர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது
இந்த பெரிய உலகின்
தூரம்
பறக்க பறக்க
சென்று கொண்டேயிருக்கிறது
முடிவற்ற வானம்
மரத்திலிருந்து கொட்டும் பூக்கள்
அழகாய்த்தானிருக்கின்றன
எப்போதும்
இருந்தாலும்
எப்படியோ
வந்து சேர்ந்து விடுகின்றன
விளக்கின் நிழல்
போல
சில கவலைகள்