எனது நண்பர் ஒருவர் வெளியூர்க்காரர். இங்கே ஒரு மனையை வாங்கியிருக்கிறார். அந்த இடத்துக்கு அட்வான்ஸ் கொடுத்ததிலிருந்து அந்த இடத்தின் எல்லா பணிகளையும் நான் செய்து கொண்டிருக்கிறேன். அந்த மனையில் இருந்த மரங்களை வெட்டி சில வாரங்கள் வெயிலில் உலர வைத்து பின்னர் மரவாடியில் அறுவை செய்து ஒரு பாதுகாப்பான இடத்தில் சேகரம் செய்து வைத்தேன். நண்பர் மனை பத்திரப்பதிவு ஆனதும் அந்த இடத்தை அடமானம் வைத்து வங்கியில் கடன் பெற விரும்பினார். அதற்கான பணிகள் பத்திரப்பதிவுக்கு முன்னரே தொடங்கி விட்டன. அந்த பணியையும் மேற்கொண்டேன். முதலில் ஒரு தொகை அளிப்பதாக வங்கி உறுதியளித்தது. பின்னர் முன்னர் உறுதியளித்த தொகையில் 66 சதவீதம் மட்டுமே அளிக்க இயலும் என்றது. இறுதியாக முதலில் உறுதியளிக்கப்பட்ட தொகையில் 33 சதவீதத்தை மட்டுமே அளிக்க தலைமை அலுவலகம் ஒப்புதல் அளித்ததாகக் கூறினர். நண்பர் நிதிக்கு வேறு ஏற்பாடுகளும் செய்திருந்தார். எனவே வங்கி சொன்ன தொகையை ஒத்துக் கொண்டார். இந்த கடனுக்கு அவரது மனைவியும் சக விண்ணப்பதாரர். இருவரும் வங்கி ஆவணங்களில் கையொப்பமிட சென்னையிலிருந்து கும்பகோணம் வந்திருந்தனர். அவர்கள் வங்கியை அடைவதற்கு 15 நிமிடம் முன்பு நான் அங்கே சென்று சேர்ந்திருந்தேன். நண்பகல் 12 மணிக்கு அங்கே நண்பர் வந்து சேர்வதாகத் திட்டம்.
வங்கி ‘’உரிமை ஆவணங்கள் வைப்பு’’க்கான ஆவண மாதிரியை வழங்க வேண்டும். மின்னஞ்சலில் அனுப்புவதாகக் கூறியிருந்தார்கள். நான் அதனை ஆவண எழுத்தரிடம் வழங்கி விட்டு கும்பகோணம் புறப்பட வேண்டும். எனக்கு அந்த பிரதி வங்கியிலிருந்து வரவில்லை. வந்திருந்தால் நாளை ( ஏப்ரல் 1) உரிமை ஆவணப் பதிவை ஏற்பாடு செய்திருப்பேன். அது இயலாமல் போனது. ஏப்ரல் 2 அன்று அதனை செய்ய வேண்டும். ஒருங்கிணைக்கும் பணியில் இருப்பவர்கள் நிகழ்வுகள் ஒன்றுக்கு அடுத்து இன்னொன்று என நிகழும் நிகழ்வுகளின் கண்ணிக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பார்கள். இருப்பினும் என்ன நிகழுமோ அதுதான் நிகழும் என்பது பொது பழக்கம்.
ரிசர்வ் வங்கி மார்ச் 30, மார்ச் 31, ஏப்ரல் 1 ஆகிய மூன்று நாட்களும் வங்கிகள் இயங்க வேண்டும் என உத்தரவு பிறப்பித்திருக்கிறது. இது மிகவும் நல்ல விஷயம். வங்கி வாடிக்கையாளர்களுக்கு மிகுந்த பயன் தரும் செயல். மார்ச் 30 ஞாயிறு. வழக்கமான விடுமுறை. மார்ச் 31 ரம்ஜான். பொருளாதார ஆண்டின் கடைசி இரு தினங்களும், புதிய பொருளாதார ஆண்டின் முதல் தினமும் விடுமுறை எனில் வாடிக்கையாளர்களின் பல வேலைகள் தாமதமாகும். அதனைத் தவிர்க்க ரிசர்வ் வங்கி மேற்கொண்ட நடவடிக்கை பாராட்டுதலுக்குரியது.
நண்பரும் அவர் மனைவியும் 12 மணிக்கு வந்திருந்தார்கள். ஆவணங்களை சரிபார்த்தல், ஆவணங்களில் கையொப்பமிடுதல் ஆகியவை 1 மணி வரை நிகழ்ந்தது. வங்கி ஆவண வரைவை எனக்கு மின்னஞ்சலில் அனுப்பியது. நண்பருக்கு ‘’வாட்ஸ் அப்’’ செய்தது. நாங்கள் மூவரும் வங்கியிலிருந்து விடை பெற்று ஒரு ஹோட்டலுக்கு வந்து மதிய உணவருந்தினோம். நண்பர் தங்கியிருந்து ஏப்ரல் 1 அன்று உரிமை ஆவணப் பதிவை நிறைவு செய்து விட்டு ஊருக்குப் புறப்படலாமா என பரிசீலிக்கப்பட்டது. சமயத்தில் பதிவு அலுவலகத்தில் தாமதம் ஆனால் இரண்டு நாட்கள் இருப்பது போல் ஆகி விடும் என்பதால் ஒரு நாள் அவகாசமாவது தேவை எனக் கருதி நான் அவர்களை ஊருக்குச் செல்லுமாறு கூறினேன். பேருந்து ஏற்றி விட்டு அடுத்து என்ன செய்வது என யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
நேரம் மதியம் 2 மணி. மாலை 5 மணிக்கு வடலூரில் ஒரு இடத்தை விலை பேச நில உரிமையாளர் ஒருவரை சந்திப்பதாகத் திட்டமிட்டிருந்தேன். கும்பகோணம் பேருந்து நிலையத்தில் எனது இரு சக்கர வாகனத்தை கிளப்பிய போது வடலூரிலிருந்து அலைபேசி அழைப்பு வந்தது. ‘’சார் கிளம்பிட்டீங்களா?’’ என அங்கே இடம் காட்டிய நபர் கேட்டார்.
‘’இப்ப தான் வடலூர் பத்தி யோசிச்சிட்டு இருந்தன். உங்க ஃபோன் வந்திருச்சு’’
‘’ஊர்ல தான இருக்கீங்க?’’
‘’ஃபிரண்டுக்கு பேங்க்ல ஒரு வேலை. இப்ப கும்பகோணம் வந்திருக்கன்.’’
‘’வேலையா இருக்கீங்களா ? அப்ப நாளைக்கு வரீங்களா?’’
நான் செய்யக் கூடிய வேலைகளை எப்போதும் ஒத்தி வைப்பதில்லை. முடிந்தவரை செய்யவே நினைப்பேன்.
‘’மணி ரெண்டாகுது. இன்னும் 3 மணி நேரத்துல வடலூர்ல இருப்பன்’’
‘’மெதுவா வாங்க சார். வெயிட் பண்றன்’’
கும்பகோணத்துக்கு வடக்கே நீலத்தநல்லூர் என்ற ஊர் இருக்கிறது. அங்கே கொள்ளிடம் ஆற்றில் ஒரு பாலம் கட்டப்பட்டிருக்கிறது. பாலம் கட்டி 10 ஆண்டுகள் இருக்கும். அதன் வழியே ஜெயங்கொண்டம் செல்லலாம். அங்கிருந்து விருத்தாசலம். அதன் பின்னர் வடலூர். வழக்கமான பாதை என்றால் கும்பகோணத்திலிருந்து அணைக்கரை. அங்கிருந்து மீன்சுருட்டி. சேத்தியாதோப்பு வழியாக வடலூர்.
ஒட்டு மொத்த பங்குனி வெயிலும் தலையில் கொட்டிக் கொண்டிருந்த நிலையில் ஜெயங்கொண்டம் நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தேன். சோழர்கள் ஏன் கொள்ளிடத்துக்கு வடக்கே வந்து விட வேண்டும் என எண்ணினார்கள் என்பதை பயணத்தின் போது யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன். காவிரி படுகை மிக வளமான மண். விவசாயத்துக்கு மிகவும் ஏற்றது. பெருஞ்செல்வத்தை அள்ளித் தரக் கூடியது. எனினும் அங்குள்ள மக்கள் முழுக்க விவசாயத்துக்கு மட்டுமே பழகியவர்கள். காவிரிப் படுகையின் பொது மனநிலை விவசாய மனநிலை. ஜெயங்கொண்டம் பகுதி காவிரிப் படுகையுடன் ஒப்பிடும் போது வறண்ட நிலம். வறண்ட நிலம் அங்கே வாழும் மக்களுக்குள் கூட்டு உணர்வையும் ஒற்றுமையையும் உண்டாக்கும். அந்த மக்கள் அடிப்படை கட்டமைப்பு பணிகளை செய்ய மிகுந்த ஆர்வத்துடன் உழைப்பை நல்குவார்கள். சோழர்கள் அமைத்த பெரும் ஏரிகள் கொள்ளிடம் ஆற்றுக்கு வடக்கே இருக்க அதுவும் ஒரு காரணம். வீர நாராயண ஏரி, சோழ கங்கம் ஆகியவை.
ஜெயங்கொண்டம் அருகில் சாலையோரம் இருந்த குடிசை வீடொன்றில் குடிக்க தண்ணீர் வேண்டும் என்று கேட்டேன். ஒரு பெரிய கலனில் நீர் அளித்தார்கள். சில வினாடிகளில் முழுக் கலனையும் அருந்தினேன். அந்த வீட்டு அம்மாவுக்கு ஒரே சிரிப்பு. மொத்தத்தையும் குடித்து விட்டேனே என.
’’கோடை ஆரம்பிச்சுடுச்சு அம்மா. மொத்த பங்குனி வெயிலும் என் தலைமேல தான் இருக்கு இன்னைக்கு’’ என்றேன்.
‘’இங்க எல்லாம் எத்தனை அடில தண்ணி இருக்கு அம்மா?’’ என்று கேட்டேன்.
‘’ஆறு மாசம் முன்னாடி போர் போட்டோம் சார். 650 அடி’’ என்றார்.
இந்த பகுதியில் குளம் , ஏரிகள் என அமைக்கப்பட வேண்டிய தேவை இப்போதும் இருக்கிறது. நீர் பாதுகாப்பு குறித்த விழிப்புணர்வை இந்த பகுதியில் தீவிரமாக உருவாக்க வேண்டும். நிறைய நீர் வள ஆதாரப் பணிகள் இந்த பகுதியில் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என எண்ணிக் கொண்டேன்.
விருத்தாசலம் வழியாக வடலூர் வந்து சேர்ந்த போது நேரம் மாலை 5.20.
நில உரிமையாளரைச் சந்தித்த போது நேரம் 6. இரண்டு மணி நேரம் உரையாடல்.
எட்டு மணிக்கு கிளம்பினேன். இரவு உணவுக்கு வீட்டுக்கு வந்து விடுவாயா என்று வீட்டிலிருந்து ஃபோன் செய்தார்கள். இந்த கேள்வியை நான் விரும்புவதில்லை. இருப்பினும் வந்து விடுவேன் என்று பதில் சொன்னேன். வடலூரிலிருந்து சேத்தியாதோப்பு சிதம்பரம் வழியாக ஊர் வந்து சேர்ந்த போது நேரம் 10.30.
உணவருந்தி விட்டு இந்த பதிவை இடும் போது நேரம் 11.
நிதி ஆண்டு 2024-25 இவ்விதமாக நிறைவுக்கு வந்தது.
